Πορφυρά Νήματα

Κεφάλαιο 2°

Η μυρωδιά από το ακριβό ουίσκι έδενε άψογα με το καπνό που έβγαινε από το πανάκριβο πούρο του δημιουργώντας στο χώρο μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που έφερε όμως την υπογραφή του. Κάθε τι μέσα σε εκείνο το δωμάτιο άξιζε τουλάχιστον όσο ολόκληρη η περιουσία ενός μικρομεσαίου νοικοκυριού. Από την μολυβοθήκη που βρισκόταν πάνω στο γραφείο μέχρι τους πανάκριβους πίνακες που κρέμονταν στους τοίχους.
Δεν είχαν άδικο όσοι έλεγαν πως ο Ναβάρο είχε ακριβό γούστο • τόσο στις απολαύσεις του όσο και στις γυναίκες. Έγειρε προς τα πίσω τη πολυθρόνα  δίνοντας στον εαυτό του χρόνο για να επεξεργαστεί το θέαμα και η ξανθιά καλλίγραμμη καλλονή του χαμογέλασε από απέναντι. Δε φορούσε τίποτα παραπάνω από μια μαύρη καμπαρντίνα και τα εσώρουχα της. Ήθελε μυστικισμό και ότι ήθελε, το έπαιρνε. Ένας ειδικά κατασκευασμένος στύλος στην άκρη του δωματίου τη περίμενε και εκείνη χωρίς να πει πολλά, έβγαλε τη καμπαρντίνα της και ξεκίνησε να λικνίζει το κορμί της στο ρυθμό της απαλής μουσικής που ακουγόταν απ’ έξω. Θα μπορούσε κάλλιστα να τοποθετήσει κάποιο ηχοσύστημα στο προσωπικό του γραφείο μα δεν ήθελε. Προτιμούσε πιο απλούς και απαλούς ήχους. Ένας από τους αγαπημένους του ήταν και ο ήχος που προκαλούσε η σφαίρα καθώς τρυπούσε το κρανίο. Ο Ναβάρο ήταν ο άντρας μύθος. Η αυτοκρατορία που είχε χτίσει με κόπο απέδιδε καρπούς και από την ηλικία των 30 κι όλας, κατάφερε να γίνει απλησίαστος. Απροσπέλαστος στο κίνδυνο. Άνθρωπος φάντασμα…
Ελάχιστοι τον έβλεπαν και όσοι το έκαναν ήξεραν πως ο θάνατος , στεκόταν ήδη σε μια γωνιά και τους χαμογελούσε. Κανένας δεν ήξερε από που απέκτησε την αρχική του υπόσταση αν και στα πηγαδάκια λεγόταν πως σκότωσε τον ίδιο του το πατέρα και ανέλαβε στη θέση του όταν ήταν μόλις 19. Ο Τσαρλς Ναβάρο, γνωστός εγκληματίας τη δεκαετία του ’80, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς ένα βράδυ και έκτοτε όλα πέρασαν στα χέρια του Σεθ. Με την έλευση του στην άβυσσο της παρανομίας έχτισε όσα ο πατέρας του δεν είχε καταφέρει στα χρόνια της δράσης του. Αδίστακτος, άσπλαχνος, οξύθυμος, απρονόητος, πανέξυπνος, τοξικός,  ήταν μόνο μερικά από τα επίθετα που συνήθιζε να τον χαρακτηρίζει ο κόσμος.
Ένα μειλίχιο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του όταν η κοπέλα τοποθέτησε το σιδερένιο στύλο ανάμεσα στα στήθη της και τείνοντας το δάχτυλο του προς το μέρος της, το κούνησε προσκαλώντας τη να πλησιάσει. Ξεκούμπωσε το πρώτο κουμπί από το παντελόνι και γέμισε ένα ακόμα ποτήρι από το αγαπημένο του αλκοολούχο σκεύασμα.
Ο Σεθ ήταν αρκετά εγκρατής στο σεξ. Δεν ήταν λαίμαργος με κανένα θηλυκό αφού στη τελική, όλες την ίδια “τρύπα” είχαν, έτσι πίστευε και με αυτό πορευόταν.  Έβλεπε το ωραίο κορμί, το θαύμαζε, “τέλειωνε” γι’ αυτό, αλλά μέχρι εκεί. Καμία γυναίκα δεν κατάφερε να τυλίξει στον ιστό της το διάσημο κροίσο της νύχτας ενώ και ο ίδιος φρόντιζε γι’ αυτό αφού σπάνια επέλεγε να κάνει σεξ με κάποια υπάλληλο του. Οι περιπτώσεις ήταν ελάχιστες και όλες κατέληξαν στο ίδιο μέρος • το χώμα.
«Πιο βαθιά…» ψέλλισε αναψοκοκκινισμένος κοιτάζοντας τη ξανθιά ύπαρξη που ρουφούσε ήδη το μόριο του. Η πικρή γεύση που άφηνε το ουίσκι στη γλώσσα και λάτρευε είχε μαλακώσει και πίνοντας μια ακόμα γουλιά έγειρε προς τα πίσω κλείνοντας τα μάτια. Η απόλαυση του στοματικού σεξ •όταν αυτό γινόταν καλά, δεν είχε μέτρο σύγκρισης με καμία συνουσία και η συγκεκριμένη κοπέλα έπαιρνε 8 με άριστα το 10. Σπάνιο φαινόμενο αφού η ικανοποίηση του ήταν δύσκολη υπόθεση.
«Είπα πιο βαθιά!» απαίτησε και μπλέκοντας τα δάχτυλα του στα μαλλιά της , πίεσε το κεφάλι της προς τα κάτω. Δε του άρεσε να γίνεται βίαιος με το γυναικείο φύλο σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ανθρώπους του υποκόσμου μα καμία φορά ξέφευγε. Για το Σεθ οι γυναίκες δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα εργαλείο που έπρεπε να διατηρεί την ομορφιά του και να κάνει τη δουλειά για την οποία προορίζεται. Να φέρνει χρήμα ενώ παράλληλα μέσα απ’ αυτές, ξέπλενε όσα λεφτά έβγαζε από τα ναρκωτικά και τις πωλήσεις όπλων.  Τα μουγκρητά της τον ερέθισαν και γέρνοντας το κεφάλι προς τα πίσω απόλαυσε την αίσθηση του μορίου του βαθιά μέσα στον λαιμό της.
«Κύριε Ναβάρο!!!» Η πόρτα άνοιξε άξαφνα και ένας λαχανιασμένος άντρας μπήκε μέσα απροειδοποίητα. Δεν έδωσε καν σημασία στη γυναίκα που ήταν χωμένη στα πόδια του ενώ ο Σεθ από την άλλη, τον κεραυνοβόλησε με το βλέμμα.
«Ελπίζω να έχεις ένα καλό λόγο που με διακόπτεις κατ’ αυτόν το τρόπο!» παραμέρισε τη πληθωρική ύπαρξη και κουμπώνοντας το παντελόνι τη κοίταξε «Τα μαζεύεις και φεύγεις» είπε κοφτά και εκείνη με γοργό βήμα άρπαξε τη καμπαρντίνα της και έγινε καπνός.
«Ο Σέρτζιο κύριε» έσπευσε να πει ο άντρας μόλις έμειναν μόνοι «Προσπάθησε να σας βρει στο κινητό μα δε τα κατάφερε και πήρε εμένα, ήθελε να…»
«Μπορείς να φύγεις Χούλιο» αρκέστηκε να πει αυστηρά και ο άντρας υπάκουσε χωρίς δεύτερη κουβέντα «Τι διάολο έγινε πάλι;» αναρωτήθηκε φωναχτά καθώς σήκωνε το ακουστικό για να καλέσει το πιστό φίλο μα και συνεργάτη του επί χρόνια…


                           ***



Τη κοιτούσε με βλέμμα που εξέπεμπε θυμό.  Πλέον ήταν μόνοι στο δωμάτιο , η Νάταλι στεκόταν σιωπηλή απέναντι του κρατώντας στα χέρια το ακουστικό και εκείνος περίμενε υπομονετικά να τελειώσει για να μάθει τι ακριβώς συμβαίνει. Πρώτη φορά η αστυνομία ερχόταν σε άμεση επαφή μαζί του για μια από τις κοπέλες πόσο μάλλον για την Νάταλι που ήταν αρκετά χρόνια κοντά του ενώ το σοκ που υπέστη μαθαίνοντας επιτέλους το επίθετο της , του προκάλεσε μεγάλη ταραχή. Μέχρι να τη φέρουν στο γραφείο, επικοινώνησε με τα κεντρικά για να βρει τον Σεθ. Οι Μπρούκς είχαν αμύθητη περιουσία και τα ερωτηματικά που γεννήθηκαν μέσα του ήταν πάρα πολλά. Ο Σεθ έπρεπε πάση θυσία να ενημερωθεί για να του πει πως ακριβώς να χειριστεί τη κατάσταση. Το μόνο πράγμα που δεν ήθελε, ήταν να προκύψει κάποιο σκάνδαλο και να μαζευτούν δημοσιογράφοι. Δεν είχε ιδέα τι είχε συμβεί μα αν η γυναίκα που είχε μπροστά του ήταν  όντως η κόρη του Αλεχάντρο και έβγαινε προς τα έξω, η δημοσιότητα θα ήταν μεγάλη. Το κλαμπ ήταν βουτηγμένο στη παρανομία και τα ρίσκα που θα έπρεπε να πάρει μεγάλα. Ο Σεθ δεν ήταν ένας απλός μεγαλοκαρχαρίας, ήταν ολόκληρος ο βυθός μέσα στον οποίο υπήρχαν οι καρχαρίες. Έλεγχε μεγάλη μερίδα της αστυνομίας μα τα κεντρικά δεν έπαυαν να ψάχνουν τρόπο για να το κλείσουν μέσα.
Ξάφνου την είδε να βουρκώνει, τα χέρια της ξεκίνησαν να τρέμουν ενώ το πλέον κρατούσε μετά βίας την συσκευή στα χέρια της.
«Δεν μπορεί…Ατύχημα…;» ψέλλισε πιάνοντας το κεφάλι της «Καταλαβαίνω…» συνέχισε μετέπειτα «Δεν ξέρω αν…» πριν ολοκληρώσει τα ροδαλά της μάγουλα έχασαν ακόμα περισσότερο το χρώμα τους και έπειτα από δέκα ολόκληρα λεπτά, έστρεψε το βλέμμα της στον Σέρτζιο.  Κούνησε το κεφάλι κάνοντας του νόημα πως δεν ένιωθε καλά μα δε τη πρόλαβε… Η Νάταλι σωριάστηκε στο πάτωμα και ύστερα από πολλά χρόνια γνωριμίας μαζί της, είδε για πρώτη φορά να κυλούν από τα μάτια της δάκρυα.




Με συγχωρείτε μα το έβγαλα στο κινητό. Ευελπιστώ σύντομα να αποκατασταθεί η βλάβη για να πάρουμε μπρος αλλιώς λίγη ακόμα υπομονή καθώς τα κεφάλαια θα ανεβαίνουν αργά.

Να είστε όλοι καλά ♥️