Πορφυρά Νήματα

Κεφάλαιο 40°

Τρία δευτερόλεπτα... Αυτός ήταν ο χρόνος που της έδινε ύστερα από τόσο καιρό. Ύστερα από όσα έγιναν και όσα έμελλαν να γίνουν. Η Νάταλι δεν περίμενε τέτοια αντίδραση . Ήξερε φυσικά πως δε σημαίνει τίποτα για εκείνον αλλά και πάλι , ήταν πεπεισμένη πως θα κατάφερνε να πάρει τις πληροφορίες ή έστω θα είχε την ευκαιρία για έναν διάλογο. Ξέροντας πως δεν ένιωσε και δε νιώθει τίποτα για εκείνη , το πείσμα της ζωηρεψε και σε συνδιασμό με το νεύρο που ξύπνησε μέσα της, αποφάσισε να πράξει όπως τη διέταξε και να δει την αντίδραση του.

"Ξεκίνα να μετράς λοιπόν ..." Ψέλλισε και τινάζοντας τα χέρια του από πάνω της, τον προσπερασε και κίνησε προς τη πόρτα. Η πόρτα όμως, δεν άνοιξε ποτέ...

Ισπανία , Βαλένθια.

Με μάτια κατακόκκινα, γεμάτα μαύρους κύκλους από κάτω, τράβηξε τη καρέκλα και εναπόθεσε το καφέ του δίπλα από τον υπολογιστή. Ήταν σαν να ξυπνούσε καθημερινά και να ζούσε ακριβώς την ίδια ημέρα ξανά και ξανά... Μάταια όμως. Δεν υπήρχαν ίχνη της πουθενά ακόμα και για έναν έμπειρο χάκερ όπως εκείνος.

"Πώς γιναμε έτσι..." Αναρωτήθηκε χαμηλόφωνα. Ο Κρίστιαν είχε ορκιστεί στον εαυτό του να μην υποπέσει ξανά σε κανένα αδίκημα από τη στιγμή που η Νάταλι ήταν μαζί του εκτός φυσικά από τη καταστροφή του Ναβάρο κάποια στιγμή. Τώρα όμως , θέλοντας και μη, υπεκλεψε από κάποιους αρκετά βαρβατους λογαριασμούς διάφορα χρηματικά ποσά έτσι ώστε να μπορέσει να αναβαθμίσει τον εξοπλισμό του. Είχε χρόνια να το κανει μα ήξερε πως 1000 δολάρια από ένα λογαριασμό που είχε μέσα δισεκατομμύρια, δε θα πείραζαν κανένα. Μάζεψε όσα ήθελε , κατάφερε να βρει κάποια πιο ακριβά προγράμματα, αλλά και πάλι, όλα οδηγούσαν στο κενό. Κανένα ίχνος της. Σαν να άνοιξε η γη και τη κατάπιε στα ξαφνικά.

Η καθημερινή του ρουτίνα όμως, δεν συνεχίστηκε όπως συνήθως .

"Λέξ!!! Ανάθεμα !! Λέξ!!!! " Οι φωνές του ξεσήκωσαν το τόπο .

Η πόρτα της κρεβατοκάμαρας άνοιξε και τόσο ο φίλος του, όσο και η Κάσιντι βγήκαν αλαφιασμενοι από μέσα.

"Τι διάολο συμβαίνει ρε Μαλ...." Ένα απότομα γύρισμα του λαπ-τοπ προς τη μεριά του Λέξ ήταν υπέρ αρκετό για να του κόψει τη μιλιά.

Σαν χαμένοι, κοίταζαν και οι δύο την οθόνη που ξαφνικά άρχισε να τρεμοπαιζει, αφήνοντας διάσπαρτες μικρές λέξεις  στην οθόνη που θύμιζαν κάποιο κώδικα. Το τρομερό από όλο αυτό, ήταν πως μόνο το όνομα της Νάταλι έβγαινε φυσιολογικά ενώ ολες οι υπόλοιπες, απαιτούσαν αναγραμματισμό.
Η επανάληψη αυτών, καθώς και το σοκ που υπέστησαν και οι δύο καταλαβαίνοντας ότι κάποιος τόλμησε και κατάφερε να χακαρει τον υπολογιστή τους , τους πάγωσε το αίμα.