IM A DAYO [NOBLEMEN SERIES #1] (On-going)

DAYO 4

"Diwana," Pagtawag ko sa kanya napatangala naman

"Po?" Ngumiti ako saka yumuko at kinurot ng mahina ang pisngi niya.

"Kahit kailan, 'di ka pa talaga nakakalabas ng gubat?" tumango naman s'ya

"Bakit n'yo po natanong ate?" Nagtatakang tanong nya

"Kung gano'on hindi ka nakapag aral?" Napayuko sya bago umiling lumuhod ako sa harapan n'ya tiningnan n'ya ako

"Bakit?" mahinag tanong ko nataranta ako nang marinig ko ang mahina niyang hikbi.

"Wala pong pamabayad ang inay, mayayaman lang po ang nakakapagaral meron naman pong libre pero kailangan munang dumaan sa pagsusulit, ngunit 'di naman po ako marunong magbasa at magsulat," humihikbing  saad n'ya, napakagat naman ako sa labi habang tinititigan s'ya.

I sigh before stromed her hair. I do really felt pity for those children that deprived their rights, their rights to study, their right as a child. Marami akong nakikitang gano'n sa lugar namin, wala naman akong magagawa kasi gaya nila mahirap din ako. Ang tanging magagawa ko na lang siguro is, magbigay ng kung anong meron ako.

"Huwag ka mag-alala tuturuan kita, kung pa'no magsulat at magbasa, ayos ba 'yon?" Nakangiti kong sabi bigla namang nagliwanag ang mukha n'ya.

"Talaga po ate?" masigla n'yang wika tumango naman ako, nagulat ako nang bigla n'ya akong dinamba ng yakap.

"Waah~ ate salamat po," natawa naman ako ng mahina bago hinimas ang likod n'ya. Well ito lang ang magagawa ko para sa batang ito.  Kumalas s'ya sa yakap tapos ay tinuyo ang basang pisngi.

"Matagal ko na pong pangarap na makapag aral pero walang magtuturo sa'kin kahit si Ina ay hindi alam magbasa, kaya napakapalad ko po na ako ang nakakita sa inyo," Nakangiti n'yang saad habang pinapahiran n'ya pa rin ang luhang tumutulo sa pisngi n'ya. Aww she looks really cute sarap niyang ibulsa.

"Ako ang mapalad Diwana, kasi ikaw ang nakakita sakin kung ibang tao 'yon, siguro patay na ako ngayon o 'di kaya mapupugutan na ako ng ulo," natatawang biro ko pa natawa naman s'ya ng kaunti, somehow seeing her smiling again makes me feel relieved. Siguro sa paraang 'yon makakabayad ako sa mga kabutihang binigay nila. Sa panahon ngayon iilan na lang ang mga mabubuting taong natitira sa mundo.

"Kaya bilang pambayad ko sayo tuturuan kita," tuloy ko pa ngumiti naman s'ya ng matamis at tumango.

"Ehem!"  Sabay kaming napalingon sa tumikhim nakita namin si reechil nakasandal yung balikat nya sa frame ng pintoan nila.

"Tapos na ba kayo sa inyong paguusap?"  Tanong nya nagtinginan kami ni diwana

"Ina diba may trabaho ka po?" Nagtatakang tanong ni diwana tumango naman si reechil bago tinitigan ako

"Oo pero nagmamadali akong umuwi kasi kalat na kalat na sa bayan na may dayong nakapasok sa mundo natin. Kailangan mong maingat Amira," Nagaalalang sabi nya sakin tumango naman ako do i need to panic?

"Paano nila nalaman?" Tanong ko

"Ina din ba ang itatawag ko sayox  Tanong ko pa ulit kay Reechil

"Mas nakakabuti iyon,"  Sabi nya

"Narinig ko ang inyong usapan, sigurado ka ba talaga dito Diwana?" Tanong nya sa bata agad namang tumago ang bata.

"Alam mo namang hindi pa natin alam kong ano ang naghihintay sayo do'n kung sakaling makapasa ka man" tuloy n'ya nakatitig lang sa kanya ang bata

"Reechil may ibang bata ka pa naman sigurong kilala na gustong-gusto mag aral maari ko silang tulongan," Pang aagaw ko sa atensyon nya

"Meron lima sila, pero mas makakabuti kung walang makaalam na andito ka. Minsan pumupunta sila dito hayaan mong sila ang makatuklas sayo," Sabi n'ya tumango nalang ako

"Tara nagdala ako ng makakain kumain na muna tayo," Aya niya bago tumalikod sumunod naman kami.
Pagdating namin sa mesa nasa ibabaw ang mga tinapay prutas at tubig. Umupo ang magina ng magkatabi habang ako naman katapat nila.

"Kamay mo Amira," Kahit nagtataka ako inabot ko yung kamay ni Reechil na nakabuka.

"Magdasal tayo." Nakapikit na sabi nya nilingon ko naman si Diwana ganon din sya kaya pumikit din ako si Reechil yung nagsasalita ng hindi ko maintindihang dasal.

"Kain na tayo." Dinig kong sabi ni reechil bago binitawan ang kamay ko, Binuksan ko naman  yung mata ko saka ngumiti. Kain na daw sakto  kanina pa ako nagugutom.

"Ate madami po akong librong itinago ko sa aming silid"  Tuwang-tuwa nya pang sabi habang ngumunguya ng tinapay. I smiled. Ramdam ko yung kagustuhan nyang matuto and I'm willing to teach her. Naalala ko tuloy yung mga batang tinuruan ko, sa totoo nga lang mas maswerte ako kasi nakapag aral ako kahit pare parehas kami ng estado ng buhay sariling sikap din.

"Teka nga may papel at ballpen ba sila dito o di kaya lapis.

"May papel at panulat ka naman 'di ba?" Agad naman syang tumango

"Mabuti kung ganon," Sabi ko akala ko kasi wala malay nyo naman diba? Napatingin ako kay reechil ng maramdaman ko ang titig nya.

"Salamat,"  She mouthed while smiling, I nod. I sigh ako nga kasi ang dapat magpasalamat sa ginawa nila, kahit di sila humingi ng kapalit sakin bukal sa loob nila akong tinulongan kaya bukal din sa loob ko ang tulungan ang mag inang to. I'll share all my knowledge to this kid.

****

Nagising ako na makulimlim ang panahon wala na din sa tabi ko ang magina, dali-dali akong umalis sa higaan inayos ko muna ang mga unan at kumot bago lumabas.

"Magandang araw ate," Ngumiti naman ako bago dalidaling pumunta sa kusina nagsalin ako sa baso at nagmumog.

Lord dito na ba talaga ako mamumuhay? Sigh

Bumalik ako kay diwana na nakaupo at kaharap ang kape

"Ohh gising ka na pala Amira, nga pala magandang araw Amira, anak." Napasinghap ako dahil sa nadinig ko, did I misheard it? O totoong tinawag nya talaga ako ng anak? Nakatitig lang sya sakin naghihintay ba sya ng sagot ko?

"M-magandang araw din Diwana at  I-ina."  Nagkakamot batok na sabi ko awkward

"Dapat masanay kana sa pagtawag mo saking Ina, Amira," Sabi nya

"Opo sasanayin ko," Sabi ko naman napayuko ako ng may humila sa laylayan ng damit ko

"Ate, magsisimula na ba tayo ngayon?"  Nakatingalang sabi sakin ni diwana ngumiti ako bago ginulo ang buhok nya.

"Sige ba, basta ihanda mo utak mo"  I chuckle when I heard her sweet little giggles bago sya tumakbo papasok sa kwarto. She's so adorable, she will gonna be a gorgeous lady someday.

"Ah Amira, ikaw muna ang bahala kay Diwana may trabaho kasi ako sa bayan," Sabi nya tumango naman ako

"Ako na bahala," Agad naman syang tumango lumabas na din si amira na may dalang papel, panulat atska libro.

"Oh sya aalis na ako magiingat kayo," Sabi nya

"Opo ikaw din I-Ina," Sabay yakap sa ina nya napasulyap pa siya sa'kin at saka ngumiti, I replied a smile too bago lumabas ng kubo. Maya-maya lang ay lumabas na rin ang bata, huminga ako ng malalim.

"Magsimula na tayo" Ngumiti naman sya at tumango tuturuan kita sisiguraduhin kong papasa ka sa pagsusulit ng emperor.

Simula ngayon poprotektahan ko na kayo even it cost my own life

****************★***************

-So ayon sorry matagal ang pag update hehe