"Cenneti bekleme, biz oradan kovulalı çok oldu." Parmağına bulaşan kanım ile kaşları çatılır iken huysuz bir sesle devam etti. "Cennetin kapısından utançla çevrilecek kadar günaha batmış bedenlerimiz, Cehennemi söndürecek kadar kana bulanmış parmak...
Merhabalar bir güncük erken geldim. Sınavım düşündüğümden iyi geçti ve alerjimi atlattım sayılır. Bende bitirip hemen atmak istedim ❤
Yorum yapmayı ve sayfanın bir köşesinde minik bir yıldız butonu olacak lütfen oraya basmayı unutmayın. Umarım beğenirsiniz.
İstediğinizi dinleyebilirsiniz ama ben slowed and reverb şarkılara takmış durumdayım.
Ariana Grande - Let Me Love You [Slowed+Reverb]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aldatılmak, hiçbir kadının asla gururuna yediremediği bir deneyimdi.
Zamanın kemiklerimin üzerinde ucu delik bir torba barutu dökerek ağır ağır yol aldığını hissediyordum.
Merdivenlerden gülerek inen adamla gözlerimiz buluştuğunda dudaklarımda oluşan istemsiz kıvrılma, avuç içlerime batan uzun tırnaklarım ve geçmişin bana hatırlattığı benzer hisler bir kıvılcımın çakılmasına yeterli oldu.
Merdivenlerden inen üzerinde kan kırmızısı elbise olan kadın gözlerindeki dev güneş gözlüğünün ardından bana döndüğünde tek istediğim onun beline kadar uzanan kızıl saçlarını tek tek cımbızla yolmaktı.
"Affedersin geciktim." Belime dolanan kollarla bana ne zaman ulaştığını bile fark edemediğim adamın dudaklarına dudaklarımı hiç düşünmeden bastırdım. Gözlerimi kızıl kadında tutmak yerine önemsiz bir detaymış gibi kirpiklerimin kapanmasına izin verirken öpüşüm her zamanki gibi nazik değildi. Aksine bir şeyin acısını çıkardığım çok netti. Balkan uzun bir sürenin ardından benden ayrılmak adına hafifçe çekildiğinde nadiren giydiği gömlekte aralıklı olan üç düğme ile dışa kıvrılmış yakayı parmaklarımın ucuna hapsedip aramızdaki milimlik mesafeye dahi tahammülüm yokmuş gibi onu sertçe kendime çektim. Dişlerimi hırsla dudağına sürter iken bir parça oksijen için yalvaran ciğerlerim umurumda bile değildi. Kanımın son damlasına kadar onunla olmamı onun için savaşmamı istiyorsa bunu ona kanıtlayacaktım.
"Önemli değil." Böyle bir şey beklemeyen adamın hırıltılı nefesler alan aralık dudaklarında kalmış ruju baş parmağım ile siler iken yüzümde şirin gülümseme ile konuştum. "Gidelim mi?"
Yeşil irislerim gözlerine kaydığında dudaklarımda oluşan memnuniyete engel olamadım. Onu dağıtmıştım. Daima canı pahasına koruduğu öfkesini bile yerle bir etmiştim. Bana sadece bu dünyadaki tek varlığıymış gibi bakarken bir nebze pişmanlık ya da üzüntü hissetmeyi bekledim lakin içimdeki bencil kadın topuklu ayakkabısının ucu ile tüm duygularımı bastırıyordu.
Kahve irisleri bana hala şok içinde bakarken belimdeki elini tutup parmaklarımızı kenetledim. Diğer elim ile kırışmış yakasını düzeltmek için gereksiz bir çabaya girerken gözlerim omzunun üzerinde hala aynı noktada olmasını beklediğim kızıl kadına kaydı lakin bir hayalet gibi birden ortadan kaybolmasını beklemiyordum.
