The Fake NERD

Chapter 1: What I Want

Have you ever pretended for a reason? I know I did, I still do. I keep lying and I don't know where it will lead me.

All those precious things, kaya ko silang itapon lahat. Kaya ko silang sirain. Pero it will never change the fact that I'm someone who can never turn back to my fate.

I shook my head, shaking off the thoughts in my head. Napasulyap ako sa katabi ko. Tulad niya. I know he's pretending he's brainy. Well, first off, magaling naman talaga siya.

Magaling mangopya...

Apparently, it's my first day in hell. Being Jana Santos is not a joke. Isang Senior High School student who just can't wait to graduate at umalis na rito.

I'm a nerd with the hideous face and without the fashion sense. I'm the one with the typical glasses and yeah, nakabraces pa. But in reality, just plain retainers.

What I can't fake is the reality that I don't have freckles or pimples on my face. At least that's what I'm grateful for when I pretend to be someone else or maybe I just don't care.

"Panget, tapos na oh!" My ever lovely seat mate whisper-yelled.

I rolled my eyes. Tumingin kaya siya sa salamin? But admittingly, he's cute and probably one of the popular guys in the university. Magaling lang kasi manlait. Gwapo nga, pangit naman ng ugali. Shame.

I sighed. Sobrang confident niya sa papel niya, pinagyayabang pa niya sa barkada niya, hindi naman talaga niya alam iyon.

Nainis tuloy ako. Lagot ka sakin ngayon.

"Hala, mali pala to. Baliktad naman na lahat. Tss." Sambit ko ng umiiling.

"Bobo naman pala 'tong panget na to eh. Akin na nga!" 

Kinuha niya yung papel ko nung tapos na ko. Fifty items pa naman yun. Kokopyahin niya talaga lahat? Mga abusado talaga tao sa mundo.

"Okay class, pass your papers. Ibibigay ko yung results bukas." The professor announced.

Maybe my seat mate is insane. He really copied everything kahit malapit na yung prof sa kanya para icollect yung mga papel. Di pa niya tapos.

"Whoooh.. sa wakas. Oh pangit, sa susunod, wag kang magpakabobo? You're not labeled a nerd for nothing. Walang kwenta." Utas niya.

Di nalang ako umimik. Atleast nakapaghiganti na ko. Ha! Bukas na bukas. Zero niya yung activity.

"Class Dismissed. See you tomorrow."

Tumayo na lahat. Magpapahuli nalang ako. Ayoko makisingit sa mga estudyanteng. Mga judgmental, walang matitino. And besides, di ko kailangan ng kaibigan. I don't want anyone to be involved in my plans or invite fake friends to blow up my cover.

Lumabas na'ko ng classroom. Wala ng masyadong students, kaunti nalang. Baka pumunta na sila sa cafeteria. Hindi rin naman ako pumupunta dun. Sa garden naman ako kumakain.

Pumunta muna ako sa CR. Naiihi na kasi ako bigla. Nung nakapasok na'ko sa CR, may narinig akong nagcli-clink. Mga footsteps ng mga naka-heels.

"God, I need a retouch! Di man lang ako pinansin ni Drew!"

Si Bianca iyon ah.

"He barely gazes at girls, Bianca." Sambit ng alagad niya, si Junah.

"Ano ba kayo? Wag kayong mag-alala. Sa ganda nating 'to? Nagkataon lang iyon! Basta, sigurado akong mapapansin nila tayo!" And then Danielle, and she is insane.

Those three only looked at the most famous guys dito. Si Drew, Laurence (Renz) at Carlo. Bagay silang lahat, in terms of attitude.

"And did you know? Magseatmate si Renz tsaka yung freak na si Jana! I mean, bakit siya pa? Ew." Reklamo ni Junah.