The Fake NERD

Chapter 30: Finally, I'm Back

Hindi ko na siya pinansin. But I felt his eyes on me. At di yun nagustuhan ni Alex. Siguro napapansin niya na rin. Dahil dun, naging over protective na siya. Truth be told, nakakasakal

Hindi naman sa hindi ko siya gusto or mahal. I just cannot help feeling this way. Parang nag iba siya? Ako lang ba yun?

Parang isa akong ibon na nasa isang cage. Parang siya yung boss na kailangan kong sundin. This is so frustrating.

Dumiretso ako sa restroom. Pumasok ako sa cubicle at may dumating na mga babae. Naririnig ko yung mga footsteps nila

"Mukhang nagkakagusto si Drew at Alex kay Jana?"

"Yeah. That nerd. Lakas ng gayuma!"

"Tama! Gayuma! Lakas mangkulam."

Pinag uusapan ba nila ako? I rolled my eyes. Obviously.

Di ko na sila pinansin. Lumabas nalang ako at nagulat sila nang makita nila ang reflection ko sa salamin.

Their faces were priceless. Bahala sila sa buhay nila. Masyadong insecure. Nagmadali silang umalis. Napabuntong hininga nalang ako.

Simula nung bumalik si Alex, naging ganito na buhay ko. Magulo.. at parang naninibago ako. At parang pati ako ay nagbago.

Sinisisi ko ba siya?

Bakit ba ganito nararamdaman ko? Dahil ba meron ako ngayon? Damn this moodswings.

Oo baka naman dahil dun. Tutal masnaiirita ako sa paligid ngayon. I huffed.

Tinanggal ko muna yung glasses ko. Bigla naman nakong umiiyak. Para akong tanga to be honest.

Ewan ko kung anong nangyayari sa buhay ko. I just want to be loved. Pero ngayong nandyan na si Alex, bat parang kulang pa din ako?

Di ako tong babaeng to.

I looked at myself. Hindi ako to. Hindi ako si Jana. Hindi ako to.

Tinanggal ko lahat ng nasa mukha ko. Retainers, nagsuklay at umayos.

Ako si Allison.

Naalala ko yung pinag usapan namin ni Alex noong nakaraan.

"You dont need to pretend. I'm already here." He brushed my hair away.

"Pero maslalo lang magkakagulo. Di ba pwedeng hanggang sa matapos ang year na to?"

He sighed. "Pero mas mahihirapan ka lang. You're not you."

Meron siyang punto. What if bumalik ako sa pagiging Allie? Pero in the first place, nagpakaJana ako para matakpan si Allie na kinagigiliwan ng lahat.

Saan ba talaga okay? Nalilito nako. I feel so lost.

Sawa nako sa pagpapanggap at sawa na rin ako sa pagiging popular at pinagpaplastikan.

"Oh My God." A familiar voice exclaimed.

I didn't need to turn around. I saw Bianca's reflection.

"Allie. Anong ginagawa mo dito?"

For the first time in my life, hindi ako natakot sa kanya. I felt like I have the upper hand.

Di ko siya pinansin. She looked at me from head to toe. Nilagay ko na yung mga gamit ko sa bag.

"D-dito ka na mag aaral?" She stuttered.

"Matagal nakong nag aaral dito. FYI." I smiled.

"W-what?" Namutla siya.

"I doubt you didn't hear what I just said considering you have the largest ears in the whole school body."

She looked at the mirror and immediately covered her ears. I rolled my eyes. Stupid. Di naman literal pagkasabi ko.

I walked out on her. Wala akong oras sa kanya ngayon.

Paglabas ko, naghihintay si Alex sakin sa labas. He looked surprised. Muntik nakong matawa sa kanya nung niyakap niya ko para di ako makita.

"Alex? Okay lang."

Nagets naman niya ako agad. Lumabas din agad si Bianca. And again, nagulat nanaman siya.

"Wtf Alex?!" She exclaimed.

"You're dating her again?" She fumed.

I almost face palmed. Akala ko pa naman nafigure out na niya lahat.

"Lets go, Jana." Alex held my hand.

I grinned. "Make that Allie."

He smiled in delight.

"W-what?! Wait!" Sigaw ni Bianca.

Pero nakaalis na kami nun. We held hands hanggang sa locker ko.

As usual, nasa amin ang attention. Ang bilis kumalat ng balita na bumalik ako.

And that pinagpalit ni Alex si Jana para sakin kaya siya nag absent. It was kind of funny though.

Di pa rin nila nalalaman.

Except for Drew.

Every time na dumadaan ako, I feel his eyes on me. At kapag napapatingin ako sa kanya, nakatingin na siya sakin.

Its weird.. and unexpectedly sweet for me.

But nevermind. Sinet aside ko na yung feelings ko sa kanya.

That day, pinatawag din ako sa principal's office. Yun ang inexpect ko na mangyayari.

When I opened the door. I found a smiling woman.

"I'm glad you're back Allison." She said bluntly.

"Here's your ID and your personal hand book." She showed me my things with my name already written.

I hunched my brows. "You see Miss Santos, you can never run from your true identity."

"I knew the first day, you'll be back."

That made me smile.

"Thank you."

She nodded. Kinuha ko na yung mga binigay niya at ipinalit sa mga gamit ko.

The next day, everyone figured everything out. Nang makita nilang gamitin ko yung locker ni Jana at pagpalit ko ng ID sa locker ko mismo.

To say everyone's shocked would be an understatement. Lalo na sila Bianca and the minions.

Yung mga mukha nila parang gusto na nilang magdrop out sa mga ginawa nila.

I never saw this coming. Akala ko maiinis ako uli sa attention pero parang narevive ako sa totoo lang. Parang start to uli ng buhay ko.

The huge weight in my shoulders disappeared. Ang gaan na ng pakiramdam ko.

Finally, I'm back.

-

Sorry for the long wait!! But here it is finallyyyyy! Sana nagustuhan niyo ang pagbabalik ni Allieeee!

Goodbye na tayo kay Jana huhu. The end is near could you feel it? HAHAHAHA. Now now. Thank you guys!

Next chapter abangan