The Fake NERD

Chapter 27: Gotcha

Maslalo akong kinabahan nang malaman kong di pa magaling si Alex. Three days na siyang di pumapasok. Binisita ko siya kagabi and I almost stayed there. Almost. Sana gumaling na siya. Nang mag absent siya, lagi na akong nabubully nung malditang yun.

Sinasakto pa ata niyang malapit kay Drew para maslalo akong masaktan. At as usual, wala siyang pake. Dedma. But I could care less. Iniiwasan ko na si Drew. Ayoko tong feelings ko sa kanya. Alam kong mali at ang gusto ko lang na mahalin ay si Alex. I realized na i need to put my feelings for him aside para magwork kami ni Alex.

Naglakad ako papunta sa library nang mahatak yung buhok ko sa likod. Napigtas yung tali ko sa lakas ng pagkasabunot.

"Ahh!"

"Miss me?" Bianca sarcastically whispered.

Ewan ko ba kung bakit paborito nito mabumulong kala mo naman may shooting sa isang horror movie.

"Sobra."

She chuckled in amusement. "Wow, andami mong fans. Ayan, nakatingin uli sila sayo."

Binitawan niya yung buhok ko. "So saan ang punta? Wag mong sabihin na pupuntahan mo si Drew? What? Stalker ka na rin ba?"

I gritted my teeth. "Di ako kasing landi mo, kung malandi man ako sa paningin mo, atleast malinis pa din ako di tulad mong nagalaw na ng lahat at napasukan na ng ilang beses."

She slapped my face. That gained a lot of audience. "How dare you!" Nahulog yung salamin ko.

Oh no! Hindi pwede to.

Malalaman niya kung sino ako. Tumakbo ako para kunin yung salamin pero tinapakan niya lang ng ganun ganun lang.

My breath hitched in nervousness. "Not so tough without the glasses huh?" She snickered.

Di ko siya tinignan, hinayaan ko lang siya. Nakababa lang yung ulo ko sa kanya. Balak kong tumakbo kaso hinawakan niya ng mahigpit yung braso ko.

Her grip was tight it hurt. "Hey bitch! Look at me!" I stayed low.

Hinawakan niya yung baba ko at pinilit na itaas pero hindi ako nagpatalo. Pilit kong tinanggal yung kamay niya sa braso ko.

"Let go." I ordered sternly.

"What? What are you gonna do slutty freak?" She smirked.

"Just let go Bianca."

She chuckled. "Wha-"

"She said let go right? Anong part ba dun yung di mo maintindihan? Wala ba talagang laman yang utak mo?"

In my peripheral vision, Drew was standing there.

"I-I" Bianca stammered.

"Save it. You're a waste of time."

Drew grabbed me by the hand and we dragged me out of the campus. At nang makalabas kami at makalayo sa campus, nagsalita na siya.

"I'm taking you home."

"Don't." I stopped in my tracks.

Napatingin siya sa akin. His eyes looking at me like I was crazy. "Look at you! May mukha ka pa bang ihaharap ha? Jana?" He emphasized my name.

"Siguro meron, siguro wala! Maybe! I don't know! Bat ka pa ba kasi nangingialam?!"

He scoffed. "A simple thank you would be nice!"