SAPPHIRE LEVIOZA (THE GIRL WHO HATE'S LOVE)

CHAPTER 18

A/N; hello sorry if now lang ako nag update sira kasi lcd ng cellphone ko at nahihirapan naman akong manghiram sa parents ko kasi ginagamit din nila...btw enjoy reading!

Sapphire Levioza's POV

It's been a week since they start bullying me. Si Haze ang palaging nagtatanggol saakin, sakanya lang ako nakakaranas ng kapayapaan.

"Matulog kana sapphire" ani Kuya bago lumabas. Sa bahay? Iba na ang sistema! Uuwi silang lahat ng bahay na pagod na pagod. They are trying to save our mini business. Gusto nilang isalba pa ito habang hindi pa tuluyang nalulubog. Wala na silang maisip na paraang para maisalba pa ito dahil maging ang mga kamag-anak namin ay ayaw kaming tulungan.

Gusto kong tumulong sakanila pero ayaw nila. Mas gusto nilang ipagpatuloy ko ang pag-aaral ko para kahit papaano daw ay mayroon akong ipagmamalaki sa lahat kung sakali man na maghirap kami.

Sobrang hirap ng dinadanas namin ngayon. May mga taong nagbibigay naman ng kaunting tulong pero hindi parin sapat.

"Aray!" Isang sampal ang natamo ko mula kay stephanie sa hindi malamang dahilan

Akmang sasampalin ulit ako nito ng may tumulak sakanya. Napalingon naman ako dito at nakita si Haze na masama ang tingin sakanya "DONT.YOU.DARE" madiin at may pag babantang ani nya dito inis na umalis sina stephanie sa harapan ko. "Are you okay?" Tumango naman ako bilang sagot.

Maaga akong nakauwi ngayon galing sa school ng tawagin ako ni mama

"A-anak--" "Ma huwag na nating ituloy" putol ni Kuya kay Mama. Nakaramdam ako bigla ng kaba "Mama ano po ba kasi yun sabihin niyo nah" bumuntong hininga muna sya bago nagsalita "Isang kumpanya ang nag offer ng tulong sa mini business natin" napangiti naman ako "Talaga po? Edi ay--" "Kapalit ng kasal niyo" nanlumo ako bigla sa narinig "It's okay sapphire hindi ka namin pinupwersa hmm? Kung aya-" "No" pagputol ko kay Kuya "Kung ayan lamang ang tanging paraan para maisalba ang kabubayan natin-" bumuntong hininga muna ako "-handa akong magpakasal sa taong iyan" gustuhin ko man umiyak pero ito ang desisyon ko. Gusto ko makatulong sakanila kaya kahit masakit kakayanin ko.

"Maraming salamat anak!" Niyakap kaagad ako nina Mama at Papa na sinuklian ko din ng yakap. Masaya ako na makakatulong ako sakanila.

Sabado ngayong araw at pasado alas-otso na ng gabi. Pinagbihis ako nina Mama ng maayos na damit at inayusan dahil ngayon daw ang araw na gusto akong makilala ng taong papakasalan ko.

"Tara na" sumakay na kami sa aming sasakyan at pumunta sa napag usapang tagpuan.

Makalipas ang ilang minuto ay narating namin anv isang mamahaling restaurant.

Pumasok kami dito at hinanap ang puwesto.

"K-kuya dont tell me yang matandang iyan ang ipapakasal saakin?" Kabadong ani ko na ikinatawa ni Kuya "Dont worry nasa cr pa" nawala naman bigla ang kaba sa dibdib ko.

"Sorry, nag cr lang" ani ng isang boses

Napaka pamilyar ng boses na iyon

Saan ko ba narinig yun?

Napalingon naman ako sa lalaking sinasabi nila at kaagad na nanlaki ang mata ko sa nakita ko..

This cant be happening....