Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Emre Aydın- Beni Vurup Yerde Bırakma
Vera- Gasteci
0.3
Zamanın durmasını istediğimiz anlar olur. Huzuru iliklerimize kadar hissettiğimiz, mutluluktan havalara uçtuğumuz, sevdiklerimizle geçirdiğimiz o anların birinde durdurmak isteriz zamanı.
'Hangi süper güce sahip olmak isterdin?' diye saçma bir soru var ya hani. Her sorulduğunda farklı bir cevap verdiğim o soruya en net cevabı verecek durumdaydım. Vera'nın bedenine hapis bedenim ve tenimde hissettiğim sıcak nefesiyle şuan da kalmak istiyordum sonsuza kadar. Fakat süper gücüm yoktu, zamanı durduramadım, Vera kollarımın arasından ayrıldı. Yüzünü görüş açıma getirdiğinde gözlerinden yanaklarına süzülen yaşları fark ettim. Bu görüntü her şeyden daha çok canımı yaktı.
Burnunu sertçe çekti. ''Yine gidecek misin?'' Cevapsız bıraktım sorusunu. Titreyen alt dudağımı ağzımın içine kıvırdım ve öylece sallanan ellerimi önümde bağladım. Botumun ucu yerde görünmez dalgalar çiziyordu. ''Gideceksin,'' dedi kendi sorusuna yine kendi cevap vererek. ''Yine geldin, yine gideceksin, yine beni bırakacaksın.''
''Özür dilerim.'' Artık hiçbir önemi olmayan o iki kelime dudaklarımın arasından kaçtığında Vera ellerini saçlarının arasına daldırıp siyah tutamları geriye yatırdı. Gözleri odağını bulamıyormuş gibi etrafta hızla geziniyor, bazen bana dokunuyordu. ''Vera,'' dedim. Bana bakmasa da dinlediğini bilerek devam ettim. ''Özledim. Bencillikse bencillik de ama özledim.''
''Bencillik!'' Bağırmasıyla irkilerek birkaç adım geriye gittim. Kafeden dışarı taşan müziğin seslerimizi bastırmasına rağmen dışarıda sigara içen bir grubun bize baktığını gördüm. Vera ise onları umursamıyormuş gibiydi. Öyle ki sesi her kelimesinden sonra biraz daha yükseliyordu. ''Keşke hiç karşılaşmasaydık, keşke seni sevmeseydim. Keşke dileğim olmasaydın.'' Gözlerimi kırpıştırdım. Dileğim olmasaydın. Yalan söylüyordu, değil mi? Canını yaktığım, bencillik yaptığım için söylüyordu bunları?
Tüm şansımı senin için kullanmayı dilemiştim. İlk defa dileğim gerçek oldu.
''Deme öyle.'' Sesim titrerken, bir hıçkırık koptu dudaklarımın arasından. İkimizde ağlıyorduk. İkimizde seviyorduk, o aksini iddia etse de biliyordum. Beni seviyordu. ''Sana söz vermiştim hem. Döneceğim, dedim.''
''Hiç gelmeyeceğini söyleseydin keşke, bunun sözünü verseydin bana. Mesaj atmanı bekledim, aramanı bekledim. Her kapı çaldığında senin olman umuduyla açtım o kapıyı ben, Vera. Ne kadar da aptalım.''
''Vera, yapma.'' Sözleri canımı yakıyordu. Fakat asıl canımı yakan ona bunları hissettirenin ta kendisi olmamdı.
''Beklemek çok zor, Lal. Ve sen tekrar gideceksin, bu sefer geleceğine dair söz verme ama.'' Gözyaşlarıyla beraber siyaha boyanan yanaklarını silmeye çabaladı parmaklarının ucuyla. ''Çünkü ben beklemeyeceğim. Bu kez olmaz. Kendime bunu yapamam.''
