Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arctic Monkeys - Snap Out Of It
0.2
''Biz geldik.'' Vuslat bağırarak kapıyı yumrukladığında eğilip ayakkabılarımın bağcıklarını çözdüm. Kapı açıldığında kafamı kaldırıp kapıyı açan çocuğa bakmış hemen ardından tekrar kafamı eğmiştim. Burnuma pizza kokusu dolduğunda kokuyu içime çektim. Acıkmıştım. Kahvaltı bile yapmamıştım doğru düzgün henüz. Ayakkabının arkasına basıp ayakkabıyı çıkardım ve diğerini de ayağımı sallayarak çıkardım. Bu sırada Vuslat kapıya yaslanmış beni bekliyordu. İçeri adımladığımda kapıyı kapatıp kolunu omzuma attı.
''Selamlar efenim,'' diye şakıdı ve benimle beraber kapıdan girdiğimizde sağımızda kalan ilk kapıdan girip boş koltuğa oturdu. Beni de peşinden çekti. Sertçe koltuğa oturduğumda ellerimi dizlerimin üzerine koydum. Karnım gıdıklanıyordu ve kusacak gibi hissediyordum. Gerçekten, gerçekten yeni insanlarla tanışmak benim için eziyetti. Hele de eğer karşı taraftan ilk adım gelmezse ve buradaki herkes bana gözlerini dikmiş bakıyordu. En sonunda elimi havaya kaldırıp parmaklarımı hareket ettirdim.
''Ben Lal.''
Karşı koltukta sarışın ve esmer oğlanın arasında oturan uzun boylu siyah saçlı kız bir anda yerinden kalkıp bana doğru eğildi ve kollarını omuzlarıma doladı. ''Ayy, bu kız çok tatlı,'' dedi kelimeleri yutarak. Herkes kahkaha attığında kapıyı açan zayıf, uzun boylu çocuk kızı kollarından tutarak üzerimden çekti ve geri yerine fırlattı. ''Bok vardı da o kadar içtin.'' İki koltuğun yaslı olduğu duvarlardan, televizyon ünitesinin karşısındaki duvara yaslı armut koltuklardan birine oturdu ve kaşlarını çatarken bacaklarını açarak telefonlarına bakan esmer ve sarışın çocuğa baktı. ''Sağ olun ya. Biz bakarız abi, içemez abi, sen git mutfağa abi,'' diyerek onları taklit ederken gözüme fazlasıyla komik gelmişti ve dudaklarımdan küçük bir kıkırtının kaçmasına engel olamamıştım. Benimle beraber Vuslat'ta gülmüştü.
Çocuğun bakışları beni bulduğunda kaşlarını çatarak Vuslat'a döndü. Vuslat ''Bugün tanıştık. Lal,'' diyerek detaylara girmeden beni tanıttığında gülümsemiştim. Çocuk kafasını sallarken Vuslat dönüp göz kırpmıştı bana. ''Ben de Ulaş. Yanındaki mükemmeliyetin sevgilisiyim.'' Gülümsediğimde eliyle karşı koltuktaki üçlüyü göstermişti.
''Talu.'' İsminin söylenmesiyle esmer çocuk elini telefonunda ayırıp kaldırdı ve anlık bir bakışma yaşadığımızda tekrar telefona döndü. ''Sarhoş kızımız Cansel, kardeşim. Ve o da Sertan.'' Sarışın çocuk elini kaldırıp gülerek selam verdi ve aynı karşılığı aldığında kafasını Talu gibi tekrar telefona çevirdi.
''Memnun oldum,'' diye mırıldandım ve Vuslat kalkıp beni de elimden tuttuğunda ona ayak uydurdum. ''Gel biz şeyleri hazırlayalım.'' Neyleri? Kapıdan çıkıp sağa döndük ve iki adımdan sonra koridorun sonundaki kapıdan girdik. Ev çok küçüktü. Acaba bu hangisinin ya da hangilerinin eviydi?
