Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Müge- Ankara da Özlemiş
Hemsaye- Şimdi Nasıl Mutludur Ankara
(şu 2 şarkı çok Vera'dan Lal'e ithaflık)
Deprem Gürdal- Sensiz Olmaz*
Biliyor musunuz, ben yorum okumayı özledim. Yanii biraz yorum bıraksanızkıyıya köşeye.
0.5
22 Şubat
Dershaneye gidiyorum, hocalar dışında kimseyle konuşmadan eve geliyor, test kitaplarına gömülüyor ve masanın üzerine genellikle uyuyakalıyorum. Ankara'dan döndüğümden bu yana anne ve babamla konuşmak istediklerimi erteliyorum. Gerginim, herkes gerginliğimin farkında ve ne zaman patlayacağımı kestiremiyorum. Yalnızca bazen o gerginliğin öyle bir uç noktasında oluyorum ki kendimi düzgün cümlelerle açıklayamayıp daha da beter bir duruma girmekten korkuyorum. Ve yine öyle bir gerginlik kol geziyor bugün de üzerimde. Bu yüzden de dershaneden eve döndüğümden beri oturduğum masada saatlerimi harcadım.
Gece yarısına birkaç dakika varken boynumun ağrısına daha fazla dayanamayıp vücudumu geriye doğru esneterek sandalyeden kalktığımda bacaklarımdaki uyuşuklukla beraber sarsak adımlarla mutfağa adımladım. Ocağın üzerinde, altı yanmayan fakat hala sıcak olan çaydanlığı alıp fincanlardan birine doldurduğum çayla beraber tekrar odama döneceğim sırada annem oturma odasından seslendi.
''Efendim?'' Oturma odasına girmeden kapı pervazına yaslanıp tek başına açık televizyonun karşısında elinde telefonla uzanan annem beni görünce yerinden yavaşça doğruldu. ''İyi misin? Derslerinde bir sorun mu var? Odandan hiç çıkmıyorsun, yüzünü zar zor görüyoruz.''
''İyiyim. Sadece daha çok çalışmam gerektiğini fark ettim.''
19 Mart
''İyi misin?''
Batuhan telefonun küçük ekranından endişeli bakışlarını yüzümde gezdirirken omuzlarıma doladığım şalımı avucumda biraz daha topladım. Kahvemden bir yudum alıp kulağımdaki kulaklığı düzelttim.
''İyiyim. Biraz uykusuzum,'' diyerek açıkladım kendimi. Batuhan'ın yanından kendi minik görüntüme baktım. Saçlarım her zamankinden daha da kısaydı. Çok uzadıklarını ve onlarla uğraşırken çok fazla vakit öldürdüğümü düşünerek kendim evde kesmiştim. Çok kötü olduğunu söyleyemezdim ama iyi de değildi. Ara sıra saçlarımı tararken daha uzun tutamlara rastladıkça makasla onları alıyordum. Kötü görüntü kalitesine rağmen gözlerimin kızarıklığı ve altındaki halkalar da bir hayli sırıtıyordu. ''İyiyim,'' diye tekrarladım, kendime de bunu kanıtlamak istercesine. Çok üzerinde durmadı ve Merve ile Murat'ın yaptığı küçük kavgayı heyecanla anlatmaya devam etti. Ara sırada dalga geçercesine taklitlerini yapıyor, beni de güldürmeyi başarıyordu.
