BU GECE SENİ ÇİZDİM

sadece ben

Fark ettim ki ne zaman başım sıkışsa, kendimi yorgun hissetsem buraya geliyorum. Fakat hep bir bölümle, kitapla gelirken şuan o kadar yorgunum ki onlar bile yok. Sadece ben. Yolunda gitmeyen hayatından sıkılmış   gelecek kaygısı yaşayan içinizden biri olarak buradayım.
Şuan  bunları biraz da anonim olmanın rahatlığıyla yazıyorum. Kimse beni bilmezken, yaşadıklarımı ya da hislerimi bilmeleri belki daha korkunç ama... Bundan önce korkacağım, düşüneceğim, sorun edeceğim daha çok şey var.
Çok çok ama çok kısa bir süre önce oldu her  şey. Bir kız arkadaşım oldu, var, yani sanırım hâlâ var. O kadar ani oldu ki her şey henüz hayatını bilmeden ondan hoşlandım. Gülüşü, bana bakışı, gözleri cezbetti beni. Gelin görün ki birini tanıyınca her şey bu kadar kolay olmuyor. Hayatının zorlukları beni korkuttu, korkutuyor hâlâ. Şuan aramız iyi mi bilmiyorum ama her zaman olduğu gibi yine buradayım işte.
Ama sonu iyi de bitse, kötü de bundan mutlu olacağım. Çünkü birini tanıdım. Kalbimi hızla attıran, ritmini bozan, gülüşüme sebep olan, hiç ısınmayan ellerini ısıtabildiğim çok güzel birini tanıdım.

Ve ve ve. Konudan bağımsız ya da bağımlı biri  sizi sevmediğinde kendinizden nefret etmeyin. Ben yaptım. Kim beni sevmediyse onun on katı  sevmedim kendimi,  hakaret ettilerse daha beterini söyledim kendime. Hep en çok ben kırdım kendimi ama siz kendinizi sevin, sevmeyenlerin inadına. Bu bahsettiğim kişi, birinin de beni seveceğine inandırdı, bir gün sizin de sevilmeye layık olduğunuzu fark etmenizi sağlayacak biri elbet çıkacak.

Her neyse. Siz nasılsınız? Hâlâ orada birileri kaldıysa eğer. Ama aklım, kalbim, hayatım o kadar dolu ki yazmak için ne kadar can atsa da kalbim onu engelliyor bunlar. Bir gün geri döneceğim ama. Hem ne kadar burada yazamasam da hâlâ buralardayım ben.  Anlatabilirsiniz, ne isterseniz.