Why?

Hoofdstuk 11.

Manal POV:

Samen met Dioni loop ik naar de ingang van de school. Ik voel me telefoon en kijk wie me belt. 'Moeder van Lina' ik kijk Dioni aan en zeg 'Sorry ik moet deze opnemen'. 'Nee ga je gang hoor' zegt Dioni terug en ik neem op.

Telefoongesprek*

Moeder van Lina: Hallo Manal! Kan je zo snel mogelijk naar Roermond komen Lina ligt in het ziekenhuis en het gaat niet goed!

Hoor ik de moeder van Lina zeggen.
Even ben ik een schok.

Ik: Is dit echt?! Want als dit een grap is is het niet leuk!
Zeg ik terug.

Moeder van Lina: Nee Manal dit is een grap! Kom gewoon asjeblieft.
Hoor ik haar zeggen.

Ik: isgoed ik kom zo snel mogelijk.
En ik hang op.

Ik laat me door m'n zakken en huil het uit. Dioni komt naast me zitten en trekt me in een knuffel. Hij troost me door over m'n rug te aaien. Als ik wat rustiger ben vraagt Dioni 'wat is er? Waar ging dat telefoontje over'. 'Lina........nee' zeg ik met schokken ertussen door. 'Wie is Lina?' Vraagt hij. Ik begin weer te huilen. Als ik weer een beetje rustig ben begin ik te vertellen. 'Lina is m'n beste vriendin we kennen elkaar al sinds toen we klein waren, we gingen naar dezelfde school zaten in dezelfde klas tot dat ik ging verhuizen.' Zeg ik maar als ik weer verder wil vertellen begin ik alweer te huilen. Als ik weer klaar ben ga ik verder. 'Lina is aangereden door een auto ze ligt in het ziekenhuis en het gaat niet goed' zeg ik en begin weer te huilen. Ik sta op en Dioni ook. 'Wat ga je doen' vraagt hij. 'Naar Lina ik moet er gewoon heen' zeg ik en ik loop richting het klaslokaal. Net als ik de deurklink omlaag wil drukken voel ik iets aan me boven arm waardoor ik moet omkijken. 'Uhm zal ik met je meegaan als steun?' Vraagt Dioni. 'Dioni......' Maar voordat ik me zin kan afmaken onderbreekt Dioni mij 'luister ik doe het wel tenminste voor jou en ja ik wil je echt steunen je hebt het moeilijk en een vriend hoort je daarbij te helpen' zegt Dioni. Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen dus ik knik alleen maar en zeg 'isgoed'. Ik loop het lokaal binnen en ga meteen naar de leraar toe. 'Uhm meneer ik moet gaan ik heb een heel belangrijk telefoontje gekregen van m'n moeder dus sorry maar moet echt gaan' zeg ik. Aangezien m'n ogen rood en opgezwollen zijn gelooft de meester mij. Als ik naar m'n plaats toe loopt ziet Emma dat ik heb gehuild. 'Awh ons nieuweling heeft gehuild zielig ligt je mammie in het ziekenhuis' zegt ze. Wooww stop break erop! Wat denkt zij wel niet over m'n moeder liggen te praten. 'Luister eens heel goed jij! Niemand praat over m'n moeder maar ook echt niemand dus ook niet jij! Je moet niet denken dat je wat bent want meid jij bent lager dan de grond' zeg ik en loop weg. Als ik uit het lokaal ben begin ik weer te huilen. Ik sluit m'n ogen en laat alle tranen vallen. Ik voel sterke armen omheen 'het komt goed echt waar' hoor ik een vertrouwde stem zeggen. Dioni.

Lina POV:

Eerste dag naar school zonder Manal. Dat is dan 100% hell! Met moeite sta ik op en loop ik naar de douch. Als ik klaar ben kleed ik me om doe ik m'n haar en make-up. Ik loop naar onder en pak m'n ontbijt. Als ik met m'n ontbijt klaar ben pak ik m'n eten en drinken voor school en stop ze in m'n tas. Ik ga naar buiten pak m'n fiets en fiets naar school. Aangekomen op school zie ik Brittany al mijn kant oplopen. 'Ahh kijk nou toch eens nu ben je alleen' zegt ze met een bitchie lach. Ik wil reageren maar doe het niet. Ik negeer Brittany en loop door naar de ingang van de school. Eerlijk gezegd heeft Brittany wel gelijk. Ik ben alleen eerst had ik altijd Manal. De tranen prikken in m'n ogen maar ik hou ze in. Ik loop naar m'n klas en ga zitten. Helaas zit ik met Brittany in de klas dusja. Ik pak m'n boeken uit m'n tas en wacht tot iedereen er is. 'Awh kijk nu zit ze alleen! Dan zie je dat Manal geen echte vriendin is ze is gewoon verhuist om van je af te komen' zegt Brittany als ze binnen komt lopen. 'Brittany als je nu even die fucking grote bek van je wil dichthouden dan gebeurt er niks en blijf je je bek opentrekken dan ben je nog lang niet jarig' zeg ik terug met tranen in m'n ogen. Ik doe m'n spullen in m'n tas en ga het lokaal uit. Ik loop naar m'n kluisje pak m'n jas en ren naar m'n fiets toe. De tranen rollen over m'n wangen. Ik stap op m'n fiets en fiets weg waar heen weet ik niet maar ik blijf niet hier tenminste. Ik moet een kruispunt over en met tranen in m'n ogen kijk ik. Geen auto. Midden op het kruispunt zie ik een auto aankomen racen en voel ik een harde klap waarna ik op de grond val. Ik hoor de auto deur opengaan en een vrouw hysterisch gillen en daarna word alles zwart.

**************************
Hier volgende hoofdstuk taadaa🙌
Even een mededeling *keel schrapen*
Nou ik moet weer naar school ik had een weekje vakantie vandaar dat ik best wel veel schreef. Uhm ik probeer ook tijdens school te schrijven ik PROBEER elke weekend iets te update maar ik beloof niks.😏

8 votes & 4 comments
En volgende hoofdstuk komt zo snel mogelijk!🙌

Byeee💖