Why?

Hoofdstuk 37.

Anisa POV

Als ik thuis kom van de date met Samuel ruik ik meteen alcohol en sigaretten. Ik heb geen zin in ruzie dus ik loop naar boven. Halverwege de trap stop ik. 'Mam ik ben thuis' roep ik naar beneden en loop naar boven. Ik trek m'n hakken en kleren uit en stap onder de douch. Ik was m'n lichaam maar nog steeds krijg ik tintelingen van de kus en hoe hij me vroeg. Als ik klaar ben wikkel ik m'n haar in een handdoek en droog ik m'n lichaam af. Ik loop naar m'n kamer en trek een lingerie setje aan met m'n pyjama. Ik kam m'n haar door en doe ze in een knot. Ik ga in m'n bed liggen en pak m'n telefoon. Het eerst wat ik doe is Samuel z'n naam veranderen in m'n contacten. Van "Samuel" verander ik hem naar "Sam👫💍". Weer denk ik eraan hoe hij me vroeg en besef ik me dat hij van mij is en ik van hem. Ik kijk naar de ring die om m'n ringvinger zit en denk er weer terug aan.

~Flashback

Als Samuel zich terug trekt van de zoen kijken we elkaar aan. 'Wacht hier en verroer je niet' zegt Samuel en rent ergens heen. Nu zit ik hier zo alleen zonder iets of iemand behalve me telefoon maar het is onbeleefd als hij ziet dat ik erop zit als hij terug komt. Na niet eens 5 minuten komt hij terug met iets achter z'n rug. Ik glimlach lief naar hem. Hij komt dichterbijer en gaat op een knie voor m'n voeten. Met z'n handen nog steeds achter z'n rug. 'Lieve Anisa ik ken je nu ongeveer zo'n 3 maanden en elke keer heb ik plezier met jou. Ik heb dit gevoel nooit gehad maar ik weet wel dat dit gevoel onbeschrijfelijk is. Je bent het beste dat me is overkomen in m'n hele leven na mijn geboorte.......' Zegt hij en ik kan het niet laten om zachtjes te lachen waardoor hij ook moet lachen. 'Om lang verhaal kort te maken, Anisa ik vind je leuker dan ooit ik ben zelfs verliefd op je en ik hou van je en het enigste wat ik wil dat je doet is ja zeggen. Dus Anisa wil je mijn meisje zijn en mij gelukkig maken?' Vraagt hij en hij haalt een rode roos met een zilveren ring achter z'n rug vandaag. De tranen van blijdschap prikken in m'n ogen maar ik knipper ze snel weg. 'Ja' zeg ik en hij staat op en ik ook. Ik knuffel hem stevig en het gevoel dat ik nu heb is ook onbeschrijfelijk. We latem elkaar een beetje los en kijken elkaar aan. Omze hoofden komen dichterbij elkaar en onze lippen raken elkaar. Na een tijdje trekken we terug en kijken we elkaar weer aan. 'Ik hou van je' zegt hij. 'Ik ook van jou' zeg ik.

~Einde Flashback

Ik leg m'n telefoon neer en ga liggen. Ik val in een vredige slaap met het mooiste jongen in gedachten.

3 uur later

Ik wordt wakker door een branddende geur. Ik pak m'n telefon van m'n nachtkasje en kijk hoelaat het is. 03:00 ik zucht diep en dan hoor ik de brandalarm af gaan. Ik sta op trek m'n pantoffels aan en loop naar beneden. Beneden zie ik de hle woonkamer in brand staan en me moeder die het probeert te blussen met water. 'MAM' schreeuw ik en ik begin te hoesten. 'MAM!' Schreeuw ik nog een keer. Als me moeder me nog steeds niet hoort besluit naar m'n moeder te lopen. Ik doe m'n hand voor m'n neus en mond en probeer met m'n andere hand het rook weg te waaien. 'MAM!' Schreeuw ik nog een keer. 'ANISA! GA WEG LOOP HET HUIS UIT EN BEL DE BRANDWEER NU' schreeuwt mijn moeder en ik hoor aan haar stem dat ze huilt. Ik hoor het plafond boven ons kraken. 'MAM NEE! IK GA NIET WEG ZONDER JOU KOM MEE' schreeuw ik terug. 'ANISA GA NU! IK RED ME WEL' schreeuwt mijn moeder en de tranen rollen over onze wangen. 'MAM KOM MEE ASJEBLIEFT!' Schreeuw ik en de tranen blijven maar rollen. De plafond boven de keuken breekt en ik pak m'n moeder vast em sleur haar mee naar de voordeur. 'ANISA LAAT LOS' schreeuwt ze. 'MAM NEE IK GA NIET ALLEEN' schreeuw ik en op dat moment vliegt de voordeur open en komen er brandweer mannen naar binnen lopen. Van schrik laat ik m'n moeder los en ze loopt weer terug naar de woonkamer. Een brandweer pakt me bij m'n bovenarm vast. 'NEE LAAT ME LOS' schreeuw ik en als ik merk dat hij me naar buiten wilt brengen. Ik blijf maar tegen werken. 'LAAT ME LOS! MIJN MOEDER IK MOET HAAR HALEN' schreeuw ik huilend. 'JONGEDAME, HET HUIS STAAT OP INSTORTEN MEE KOMEN' Zegt de brandweerman. 'MIJN MOEDER!' Schreeuw ik. De brandweerman reageert niet en duwt me naar buiten. Ik zie m'n moeder bij de deur van de woonkamer staan. 'MAM!' Schreeuw ik. Ze zwaait huilend naar me. 'MAM! KOM ASJEBLIEFT! LAAT ME DIT NIET ALLEEN DOEN!' Schreeuw ik huilend. 'IK HOU VAN JE ANISA! VERGEET DAT ASJEBLIEFT NIET! DIT IS MIJN SCHULDt' schreeuwt ze huilend terug en ze zwaait naar me. Op dat moment valt het dak van het bovenste verdieping op mijn moeder. M'n moeder wordt platgedrukt door het plafond en het bloed stroomt erlangs. 'MAAAAMMMM' schreeuw ik hysterisch huilend. Ik wil er naar toe lopen maar de ambulance broeder houdt me tegen. 'Sorry, maar ik ben bang dat je moeder er niet meer is' zegt de ambulance broeder en op dat moment stort het hele huis in. Op dat moment besef ik me dat m'n moeder weg is, voor nu en altijd! Ik ben mijn moeder kwijt, dringt het me door en de tranen beginnen te stromen. Mijn lieve moeder, ze is weg! Ik had ruzie met haar en ik had nauwlijks de kans om te zeggen dat het me spijt of dat ik van haar hou. Ik schreeuw het uit en de tranen stromen en stromen. 'Ach meisje toch' zegt m'n buurvrouw en neemt in haar armen. 'Ze is weg' mompel ik tegen haar trui aan en ik begin te huilen met lange uithalen. 'Ik had ruzie met haar!' Huil ik. 'Ik heb nauwlijk gezegd het spijt me of dat ik van haar hou! Die kans krijg ik nooit meer! Ze is weg' voeg ik erbij toe en de tranen worden maar meer. 'Ach lieverd van me! Het spijt me heel erg voor je! Afschuwlijkste manier om je moeder te verliezen lieverd toch' zegt ze en aait over m'n haar. 'Kom dan gaan we naar binnen' zegt ze en ze neemt me in haar armen mee naar binnen (in haar huis). Ik ga op de bank zitten en doe m'n handen in de zakken van m'n pyjama. Ik voel dat er iets in m'n zak zit en haal het eruit. M'n telefoon. Ik druk op de thuisknop van m'n telefoon zodat het vergrendelschrem zie. Het is een foto van mij en m'n moeder toen op vakantie op Ibiza waren. We waren allebei aan het lachen en toen kwam er een fotograaf langs en maakte de foto. De tranen vallen op m'n telefoon en ik veeg ze weg met m'n duim. 'Ik hou van je mam! Het spijt me' zeg ik huilend terwijl naar de foto kijk. De buurvrouw komt terug met 2 glazen thee enlegt het neer op de salontafel. 'Dankuwel' zeg ik en ik pak m'n glas thee. We drinken het in stilte op. 'Mevrouw ik hoop dat u het niet erg vindt maar ik wil graag slapen' zeg ik zachtjes. 'Noem me maar Larissa' zegt ze. Ik wist wel hoe m'n buurvrouw heten maar om beleefd te zijn zeg ik altijd "Mevrouw". 'Loop maar mee lieverd' zegt ze en ik volg haar de trap op. 'Hier mag je voorlopig slapen' zegt ze en laat me een logeerkamer zien. Het is gewoon een simpele kamer met witte muren een 1persoons bed en een kleine kast. Ik bedank haar en ga in bed liggen. De tranen beginnen weer te stromen en zo val ik in slaap. Van een droom avond naar een nachtmerrie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Aajeblieft! Hoofdstuk 37!
Ik hoop dat jullie het leuk vinden! Met dit hoofdstuk wil ik ook graag een boodschap overbrengen.
Maak asjeblieft geen ruzie met je moeder of beide ouders! Ben altijd blij met hun! Laat geen ruzie tussen jullie komen want voor je het weet is het te laat!
Voor de mensen die m'n verhaal lezen en hun moeder of vader of iemand dierbaar is verloren! Heel veel sterkte! En je kan me altijd een berichtje sturen!

Nu het volgende:
Ik wil een einde aan dit boek maken maar dat ligt ook aan jullie. Jullie kunnen kiezen
1: Gewoon een einde maken.
2: Nog 1 drama stuk en dan einde maken

Dus comment maar! Het ligt volledig in jullie handen! Jullie besluiten een einde maken of door te gaan!

Hope you liked it! And comment&vote! Vergeet het bovenste niet😉

Nogmaals Sterkte! Voor diegene die iemand dierbaar zijn verloren!