Why?

Hoofdstuk 14.

Amal POV:

Eindelijk gaat de laatste bel. Ik pak m'n spullen in en ga naar m'n kluisje. Net als ik m'n kluisje dicht wil doen komt Sara aangelopen. Sara is een meisje bij mij uit klas en ze is ook Marokkaans en we zijn een soort van vriendinnen denk ik. 'Dus wat ga je doen?' Vraagt ze. 'Uhm ik denk dat ik begin met de weg naar huis vinden' zeg ik lacherig. Ze lacht terug en dan nemen we afscheid van elkaar. Ik loop en loop en loop en nog eens loop. Tot nu toe loop ik goed tot dat ik bij de kruispunt kom. "Shit was het nu links of rechts?" Vraag ik mezelf in gedachte. Ik weet het niet dus loop maar links. Net als ik de bocht om wil lopen bots ik tegen een meisje aan. 'OHMYNGOD kan je niet eens uitkijken jij blinde' zegt ze bitchy. 'Sorry ik zag je niet' probeer ik zo beleefd mogelijk te zeggen. 'Uhlg altijd sorry daar heb ik niks aan! Man kijk nu zijn m'n schoenen vies je mag ze lekker betalen'. Oke dat was de druppel! 'Ik zei sorry accepteer je het of niet ik ga die schoenen niet betalen gooi ze lekker in de prullenbak net als je zelf man' zeg ik. Maar dan pas zie ik dat ze de hand van iemand vast heeft. Rustig kijk ik omhoog en zie dat het Kaj is. Oké dus hij heeft een vriendin heel leuk. Uhm nee. 'Kaj leer dat kind naast je eens fatsoen' zeg ik. 'Uhm hoe ken jij Kaj?!' Vraagt ze. 'Gaat jou dat wat aan?!' 'Aangezien ik z'n vriendin ben wel' 'laat me niet lachen! Jij zijn vriendin?! Pls stop! Zelfs m'n opa zou je niet als vriendin nemen'. In plaats van dat Kaj boos wordt lacht hij alleen maar. Zijn "vriendin" en ik kijken elkaar dood aan. Blijkbaar ziet Kaj dat want hij begint te praten. 'Oké..... Amal dit is m'n vriendin Moura, Moura dit is Amal' zegt Kaj. 'Ja dat wijf hoef ik niet kennen!' Zegt ze en ze loopt weg. Ik negeer het en loop verder. Gelukkig ben ik goed gelopen dus ben ik thuis. Ik ga meteen naar boven en begin te lachen. "Wie the hell heet nou Moura" en ik lach het helemaal uit.

Manal POV:

Met open mond blijf ik staren. 'N......nad.......nadine? M...........mic..........michelle?' Krijg ik eruit. Ze knikken allebei. Ik weet nu niet zo goed wat ik moet doen. Dus ik vraag of ik langs mag en loop binnen naar Lina met Dioni. Hoe Lina daar ligt breekt me alleen maar. Ik pak der hand vast. 'Lina........aub wakker worden' zeg ik met ik brok in m'n keel. Haar hand voelt zo stijf en koud dat ze dood lijkt. Als ik 1 vinger voel bewegen schrik ik.

Lina POV:

Ik hoor iemand praten. Het is een meisjesstem. Maar meteen goed kan ik het niet plaatsen. Ik voel dat iemand m'n hand vast pakt. Ik wil m'n ogen openen maar het kan niet. Als ik me vinger beweeg voel ik al dat ik meer kan bewegen. Ik maak m'n ogen open maar knijp ze snel weer dicht voor het licht. Als ik gewend ben kan ik zien wie het is Manal. Ik voel me zo moe en duizelig. En pijn is ook wat ik voel. Het enige wat ik kan uitbrengen is 'Brittany' . En dan val ik meteen weer weg. Waarom haar naam omdat ik weet dat Manal achter haar aangaat en ze haar gaat pakken.

Manal POV:

'Brittany' hoor ik Lina zeggen maar ze valt meteen weer weg. Ik weet genoeg dit komt allemaal door Brittany. Gek genoeg heb ik geen tranen laten vallen. 'Dioni kom we gaan naar m'n oude school ff iemand opwachten' zeg ik. En ik laat Lina's hand los en loop weg. Als we buiten het ziekenhuis zijn. Pakt Dioni weer m'n hand vast. Ik kijk naar hem en glimlach naar hem. Waarom moet hij zo damn hot knap zijn pfffff. We lopen richting mijn oude school. De bel is gegaan want iedereen is op het schoolplein. Ik loop automatisch door naar het plekje van Brittany. Iedereen kijkt me raar aan maar dat boeit nu niet. Als ik ben aangekomen bij Brittany haar groepje kijkt ze me verbaast aan. 'Zo zo, kijk eens wie we hier hebben' zegt ze. 'Brittany shut the fuck up! En vertel me nu wat er is gebeurd! Wat heb je tegen Lina gezegd?!' Zeg ik boos. 'Owh. Ahhaha dat je geen echte vriendin was en dat je alleen maar verhuisde om bij haar weg te zijn' zegt ze lachend terug. 'OH VIND JE HET GRAPPIG DAT ZE NU IN HET ZIEKENHUIS LIGT!? IK ZWEER HET JE VOLGENDE KEER ALS JE DIE TERING BEK VAN JE OPEN MAAKT IK LAAT JOU ALLE HOEKEN VAN DE SCHOOL ZIEN! EN GELOOF ME IK DOE DAT!' Zeg ik boos. Ze kijkt verbaast en kijkt dan naar Dioni. ' ow sorry had je niet gezien ik ben Brittany' zeg ze tegen Dioni en ze reikt haar hand uit. Dioni neemt haar hand niet aan en kijkt haar alleen vies aan. 'Dan niet' zegt ze. 'Oja Manal fijne dag nog hé doeii' zegt ze bitchie en ze loopt naar Dioni. Ze wil net haar mond opentrekken als ik haar onderbreek. 'Uhm nee hij gaat je niet appen oke doeii' zeg ik en ik trek Dioni mee. Ik loop weer naar het parkje toe. En ga daar weer zitten en begin te huilen.

Dioni POV:

Ik haat mezelf! Ik haat mezelf om het feit dat Manal niet echt kan troosten. Ze zit daar maar zielig te huilen. En wat ze toen net bij Brittany deed was gewoon geweldig. Dat mens wou nog eens dat ik der ging appen. NO WAY! Maar ik ben wel nieuwsgierig waarom Manal zo deed. Vind ze me leuk? Zal ik het gewoon tegen haar zeggen? Dadelijk wijst ze me af?. Allerlei vragen die door m'n hoofd spoken maar geen antwoorden daarop. Ik trek Manal in een knuffel. Aan de ene kant leuk want kan ik der elke keer knuffelen en zo, maar aan de andere kant niet leuk. 'Zullen we terug gaan?' Vraag ik. 'Waarheen' snikt ze. 'Dion ik wil niet naar huis' zegt ze. 'Kom dan bij mij' zeg ik en ze knikt. Hand in hand lopen we naar het station. Als onze trein komt stappen we in. We gaan in een lege kabine zitten en naast elkaar. Als de trein begint te rijden. Leunt Manal met haar hoofd op mijn schouder. Ze slaapt heeft ze wel nodig. Ik laat haar rustig slapen. Ik leg m'n hoofd op die van haar en sluit ook mijn ogen. Slapen doe ik niet. Alleen ff tot rust komen.

*****************************
Taadaa! Ben blij idk why! Volgende hoofdstuk is on. Wou die zo snel mogelijk en nu is die klaar leuk hé🙌

Ik ga dat niet meer doen van "volgende hoofdstuk bij zoveel votes en comments" vind ik beetje saai😕

Maar vote en comment wel!
Oké thankyou byee💖