Why?

Hoofdstuk 7.

Dioni POV:

Rustig lopen Samuel en ik naar zijn huis. Nog steeds denk ik aan Manal. Ze is z'n leuke meisje met zo'n perfecte lach en stem en wauww ze is gewoon perfect. Als we bij Samuel z'n huis aankomen lopen we door naar zijn kamer. Rustig ga ik op z'n bed zitten. 'Dus casanova nu mag je gaan vertellen wie dat meisje was' zegt Samuel. Verschrikt kijk ik op. 'Ze heet Manal en ze is zo mooi hé' zeg ik. Samuel die kijkt me aan en knikt alleen maar. 'Maar ik weet niet of ik haar ooit nog eens ga zien' zeg teleurgesteld. Samuel kijkt me aan 'Hoezo niet?' zegt Samuel. 'Gewoon ik heb niet om haar nummer gevraagd plus haar telefoon is kapot omdat ik tegen haar opbotste en ja..... I don't know' zeg ik terug. Maar het is ook logisch want je gaat geen meisje die je voor het eerste keer ziet om haar nummer vragen. Samuel kijkt me aan 'Kom we gaan morgen weer naar het centrum en misschien is ze daar dan ook' zegt Samuel. Ik kijk hem aan en knik. Nadat dat we zijn uitgepraat en alles gaan we slapen. Snel poets ik nog m'n tanden en ga op het matras liggen. Rustig val ik in slaap denkend aan Manal.

Volgende dag*

Manal POV:

Met een glimlach op m'n gezicht word ik wakker alweer denkend aan Dioni. Ik weet niet wat hij met me heeft gedaan dat ik als ik ga slapen aan hem denk en als ik wakker word. Snel sta ik op en ga ik onder de douch. Onder de douch zing ik zoals altijd 'Blijf bij mij'. Als ik klaar ben kleed ik me snel om. Ik trek een zwarte broek met bij de knie een scheurtje en een witje hembje erboven op en nog eens daarop een rood met zwart geruiterde blouse maar die laat ik open. Snel doe ik nog poeder, mascara en een lichte oogschaduw. M'n lippen geef ik een lichte roze kleur. Dan loop ik naar onder. Onder zie ik m'n ouders en m'n zusje aan tafel ontbijten. Snel ga ik erbij zitten. Het is best stil maar over m'n telefoon zal ik maar niet beginnen want dan krijg ik niks meer voor m'n verjaardag. 'Dus Manal wat is je lievelinskleur?' Vraagt m'n mkeder uit het niets. Ik ga maar niet moeilijk doen en geef gewoon antwoord. 'Uhm ik denk rood of licht blauw' zeg ik terug. Me moeder knikt. Als ik klaar ben zeg ik tegen m'n ouders dat ik de buurt weer ga verkennen. Stiekem ga ik m'n telefoon laten maken want ik kan dus nooit tegen een kapotte scherm. Snel loop ik naar de gang trek m'n schoenen aan en loop naar buiten. Eenmaal buiten loop ik weer richting het centrum. Als ik ben aangekomen loop ik de winkel binnen waar ze telefoons maken. Ik laat m'n telefoon zien aan de man achter de balie. 'Hoelang en hoeveel gaat het kosten?' Vraag ik. 'Het gaat 1 uur duren en het kost €50,- ' zegt de man achter de balie. Ik knik 'Isgoed dan kom ik kver een uurtje terug' zeg ik terug. En loop naar buiten. Als ik buiten ben neem ik een zucht niet wetend wat ik tussen die tijd moet doen. Toch zal ik de tijd moeten dooden dus loop ik winkels in en uit. Als ik een beetje heb rond gekeken moet ik nog een half uurtje wachten. Ik loop ergens heen ergens in de buurt van het centrum maar waar precies weet ik niet. Je ziet wel overal jongens staan. Dat geeft me best wel kippenvel. En dan komt het stukje dat elk meisje haat....... Je moet langs een groep jongens lopen helemaal alleen. Ik neem in zucht en spreek me de moed een beetje in, want bang daarvoor ben ik wel een beetje. Snel loop ik langs de jongens heen en je hoort ze van alles roepen. 'Lekkerding' 'Waarom ben je toch zo alleen?' Zegt de een na de andere met een lach die me alleen maar kippenvel geeft. Snel loop ik door, want ik heb het gevoel dat iemand achter mij loopt. Kippelvel bevindt zich nu over m'n hele lichaam. Snel loop ik de hoek om. Want die man komt steeds dichterbij. En ik blijf sneller lopen en ook weer alle hoeken om. Op een gegeven moment begin ik te rennen want de man verhoogd ook z'n loop tempo. Maar als ik begin te rennen doet de man dat ook. Snel ren ik door met tranen in m'n ogen, bang dat ik gepakt word. Snel ren ik de hoek om en ja hoor waarom ook niet alweer bots ik tegen iemand aan. De man loopt niet meer achter me aan. Ik kijk recht weer in de bruine ogen van gisteren. Maar snel kijk ik weg als ik voel dat de tranen over m'n wangen rollen.

Dioni POV:

Samen met Sam lopen we zijn huis uit. Samen blijven we een beetje lopen. Als we de hoek om willen lopen bots er alweer een meisje tegen me aan. Ik kijk haar aan en kijk weer in de bruin/groene ogen van gisteren. Maar snel kijkt xe weg als tranen over haar wang glijden. Ik kijk haar nog steeds aan Sam die kijkt me verbaasd aan. Ik kijk hem aan en geef hem een teken van ga maar. Samuel die loopt rustig weg en ik kijk weer richting Manal op. Ze huilt nog steeds. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik een beetje bezorgd. Dan begint ze rustig te vertellen over de man die achter haar aan zat. Nog steeds kijk ik verbaasd naar haar. 'Uhm ik ga maar terug naar het centrum' zegt ze. 'Zal ik met je meelopen?' Vraag ik haar voorzichtig. Ze knikt. Onderweg naar het centrum hebben we nog wel even gepraat over naar welke school ze gaat en welke niveau en welke klas. Geluk heb ik want ze komt bij mij op school en we doen het zelfde niveau dus kans dat ze bij mij komt is er wel. Eenmaal aangekomen bij het centrum loopt ze de winkel in waar ze haar telefoon heeft laten maken. Als ze wilt betalen ben ik haar voor. Ik geef de man een briefje van €50. En we lopen de winkel uit. 'Dat had niet gehoeven' zegt ze. 'Ik zei toch dat ik hem voor je betaal en ik hou me aan alles wat ik zeg dus ja' zeg ik terug. Ze glimlacht lief naar me. We kopen nog een ijsje bij de ijssalon en willen dan beiden onze eigen weg op. 'Uhm nu je telefoon toch is gemaakt mag ik eje nummer?' Probeer ik voorzichtig te vragen. Alweer knikt ze lief naar me. Ze heeft me haar nummer gegeven en is weg gegaan. Snel bel ik Samuel om te vragen waar hij is. Eenmaal aangekomen bij Samuel zeg ik tegen dat ik naar huis ga. 'Isgoed man' zegt hij. En we geven elkaar een Bro-Hug en dan ga ik weg.

Manal POV:

Als ik thuis ben loop ik naar boven. Als ik boven ben herinner ik me dat ik Maandag naar school moet. Word wel een beetje raar want ik fietste altijd met Lina naar school maar nu ben ik looner. Snel trek ik m'n pyjama aan en veeg m'n make-up van m'n gezicht en in bed liggen. Ik pak m'n telefoon erbij en kijk door m'n berichten. 2 van Lina en 1 van Dioni. Snel bekijk ik die van Lina.

Hallo Manal, hoe is het nieuwe huis? Eigen kamer? You gotta tell me you know it😏

Ewaa Manal, leef je nog of hoe zit dat?😳

Snel reageer ik terug.

Ewa Lina, ja ik leef nog en ja ik heb m'n eigen kamer daarin een inloopkast en een eigen badkamer zoo leuk😍 en je komt morgen toch je weet wel it's my birthday🙆 ik mag wel dromen dat ik zo'n 'sweet 16' kan krijgen zoals je op MTV ziet😂😭

Als ik klaar ben met Lina ga ik naar de berichten van Dioni.

Hey, heb je morgen iets te doen? Misschien kunnen we iets leuks doen xx Dioni

Hey, uhm sorry ik kan morgen niet ben jarig sorry misschien andere keer xx

Ik twijfel een beetje maar dan verzend ik hem. Ik leg m'n telefoon neer en begin te denken. Als me vader erachter komt krijg ik dikke problemen hij zegt altijd 'jongens zijn rode kruis' met paniek in m'n gedachte en weet ik veel waar val ik in slaap.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Here is the next chapter🙌
Comment aub wat je ervan vind want dan weet ik of ik door moet gaan 😘
Volgende hoofdstuk komt er snel op💁
Beloofd💃