Why?

Hoofdstuk 26.

Fadoua POV

'Ze heeft veel bloed verloren en door de klap op de grond ligt ze in coma. Ze krijgt 20 weken de tijd om wakker te worden zo niet dan trekken we de stekker eruit. Als ze wakker word kan ze dat ze zich niks mee herrinnert en dat ze de personen niet meer herrinnert' zegt de dokter en de tranen worden meer. 'Het spijt me! maar als u me wilt excuseren ik moet haar ouders inlichten' zegt de dokter en loopt weg. 'Fijn nu weten we niet waar ze ligt' zegt Jeela. 'Ik loop wel naar de balie om te vragen' zeg ik en loop naar de balie. 'Waar ligt Manal Dodor?' vraag ik met nog steeds tranen in m'n ogen. '3e verdieping kamer 23' zegt ze en ik loop naar Jeela en Dioni die in de wachtkamer zitten. '3e verdieping kamer 23' zeg ik en we lopen richting de lift. Als we op de 3e verdieping zijn lopen we door totdat we kamer 23 zien. We lopen met z'n drieeën naar binnen en zien Manal liggen. Zo onschuldig.

Amal POV

Als ik opsta zie ik dat het 10:00 uur is. Ik sta op van me bed en ga douche. Als ik daarmee klaar ben kleed ik me simpel om. Zwarte joggingsbroek met een witte trui en m'n witte adidas schoenen. Als ik naar onder loop ga ik ontbijten maken. Net als ik brood uit de kast wil pakken gaat de telefoon. Ik neem op en zeg 'hallo'. 'Hallo goeiemorgen. U spreekt met dokter Havers. Uhm helaas heb ik slecht nieuws over Manal Dodor.' Zegt hij. 'Sorry dokter Havers?' Vraag ik. 'Ja ik werk in het ziekenhuis' zegt hij. 'Uhm wat is er met mijn zus?' Vraag ik. 'Ze ligt in het ziekenhuis. Ze is veel bloed verloren en ligt in coma' zegt hij. Alles lijkt te stoppen. De tranen prikken in m'n ogen. 'Dankuwel ik kom eraan' zeg ik na een tijdje en hang op. Als ik heb opgehangen begin ik te huilen en ren naar boven. Ik maak Anisa wakker en vertel haar alles. Als ze klaar is vertrekken we naar Samuel aangezien we de weg naar het ziekenhuis niet zelf kennen. Snel drukken we op de bel en Samuel doet open met een dikke onderlip. 'Samuel waar is het ziekenhuis?' Vraag ik nog steeds huilend. Is niet gek ook als je hoort dat je zus in het ziekenhuis logt. 'Hoezo?' Vraagt hij. 'Manal ligt in het ziekenhuis dus pls waar is het?' Smeekt Anisa hem mog steeds huilend. 'Oké wacht ik kom eraan' zegt hij en trekt z'n schoenen aan. We laten hem voor op lopen en beginnen met rennen. Hijgend en huilend kome we het ziekenhuis binnen behalve Samuel hij komt hijgend binnen. 'Manal Dodor?' Vraag ik huilend. '3e verdieping kamer 23' zegt de vrouw en we lopen meteen richting de trappen naar de 3e verdieping. Als we daar zijn rennen we naar kamer 23 en lopen naar binnen. Ik begin nog harder te huilen als ik Manal zie liggen. 'Wat is er gebeurd?' Huil ik. 'Ze heeft zich zelf gesneden waardoor ze veel bloed verloor ze stond op en viel weer om' zegt Fadoua huilend. Ik zie een onbekend meisje zitten en stel mezelf voor. 'Hoi ik ben Amal zusje van Manal' zeg ik. 'Hoi ik ben Jeela vriendin van Manal' zegt Jeela en we schudden elkaar de hand. 'Maar waarom heeft ze zichzelf gesneden?' Vraag ik. Ik zie Jeela en Fadoua naar elkaar kijken en Dioni die kijkt omlaag en laat een paar tranen vallen. 'Uhm........' Zegt Jeela. 'Ze kwam huilend de school binnen dus weet ik niet' zegt Fadoua en Dioni verlaat de kamer. Nu zitten ik, Anisa, Samuel, Jeela en Fadoua hier. What the hell is hier gebeurd. 'Ik weet wat er is gebeurd' zegt Samuel. 'Wat dan?' Vraag ik. 'Nou Manal kwam eerst naar mij toe en toen hadden we gepraat en toen moest se huilen dus trooste ik haar door haar te knuffelen en toen kwam Dioni binnen en hij heeft mijn geslagen en toen zei Manal er iets van en toen sloeg hij haar ook maar zij begon al te huilen en sloeg hem terug em liep huilend weg' zegt Samuel. 'HIJ HEEFT WAT!?' Schreeuw ik. Anisa en ik staan op en lopen naar buiten en we zien Dioni in de wachtkamer zitten huilend. Ik loop boos naar hem toe. 'Hoe de hell haal je het in je hoofd om Manal te slaan hoe!?' Vraag ik boos en hij kijkt verschrikt op. 'Weet ik niet! Ik was mezelf niet' zegt hij zacht en ik geef hem een klap. 'Vind je dat een reden om mijn zus te slaan?! Door jou is ze bloed verloren! Door jou heeft ze zichzelf kapot gehuild! Door jou ligt ze in coma! En als ze niet wakker word is ze door jou dood' schreeuw ik naar hem. 'Net alsof ik er geen spijt van heb dat ik haar heb geslagen! Net alsof ik er niet kapot van ben dat dit alles door mij komt! Denk je dat ik het leuk vind dat het nu zo is!? Dadelijk word ze wakker en herrinnert ze mij niet meer!' Zegt hij nu ook boos en verdrietig. 'Waarom wil je nu medelijden!? Waarom begin jij nu de zielige uit te hangen!? Ik zweer het je als je niet de vriendje was van m'n zus had ik je allang de tering ingeslagen aangezien we nu toch in het ziekenhuis zijn' zeg ik boos en loop naar de trap. Net als ik de deur van het trappenhuis open wil maken, vliegt die open en komt die hard tegen mijn neus aan. Snel grijp ik naar m'n neus en kijk wie er naast me staat. Het is Kaj! Helemaal vergeten dat ik hem heb gebeld. Snel ga ik recht staan en geef hem een knuffel en begin te huilen. 'Shhhtt' zegt hij terwijl hij me over me rug aait om me te troosten. 'Dadelijk word ze niet wakker' zeg ik en begin nog harder te huilen bij het idee alleen.

~~~~~~~~~
Taadaa!

Comment en vote aub💓