Tegengif

22. Bye bye

(Bieke's pov)

'Hoe ging het?" Vraagt mijn moeder met een lach van oor tot oor meteen als ik de woonkamer binnenloop.

Ik zie mijn broer naast haar zitten en kijk ze geïrriteerd aan.

Zonder iets te zeggen storm ik naar boven.

Waarom moeten ze hun neus nou in alles wat ik doe steken! Wat er tussen mij en Samuel gebeurd, is persoonlijk!

Even later wordt er weer op mijn deur geklopt.

Mijn moeder.

"Bieke?" Vraagt ze.

Ik kijk haar weer geërgerd aan en dat ziet ze als teken om binnen te komen.

"Wat is er aan de hand?"

"Ik wil het er niet over hebben!" Zeg ik meteen kattig.

"Bieke, ik ben je moeder. Je kan me vertrouwen." Zegt ze met een smekende blik. Ik zucht.

"Het is uit." Zeg ik dan kort en verwacht dat ze dan stopt met haar ondervraging, maar het zal natuurlijk weer eens niet.

"Waarom? Je ging het toch juist uitpraten met hem?" Vraagt mijn moeder me en gaat dan naast me op mijn bed zitten.

"Ja mam, maar het gaat gewoon niet werken tussen ons." Zeg ik weer.

"Maar waaróm dan? Het heeft al een keer eerder prima gewerkt, en ik wil gewoon niet.-"

"Jemig mam!" onderbreek ik haar.

"Waarom bemoeien jullie je overal mee? Ja, ik hield vast van Sam, en ja, we waren vast het 'perfecte' stel, maar nu is het klaar! Accepteer het!" Roep ik hard. Mijn moeder kijkt verbaasd alsof ze niet weet wat ze moet zeggen.

"Ja, jullie doen allemaal alsof jullie weten wat het beste is voor me en ik ben er klaar mee! Samuel wil me niet meer zien. Het is over tussen ons." Zeg ik.

"Dus je geeft het gewoon op?"

"Nee mam ik geef het niet gewoon op. Ik heb geprobeerd voor hem te vechten maar er is teveel gebeurd. Het is beter zo..." Zeg ik dan zachtjes. Mijn moeder kijkt afkeurend.

"Ik zeg dit alleen omdat ik je gelukkig wil zien, en omdat ik je ken! Die jongen maakte jou gelukkiger dan ooit. Ik zou me eerlijk waar gen betere schoonzoon kunnen wensen." Zegt ze en weer raak ik geïrriteerd.

"Hij is niet mijn vriendje en al helemaal niet jou schoonzoon mam! Kun je nu alsjeblieft ophouden over hem? Ik wil het nu gewoon verwerken, en vergeten." Zeg ik.

Mijn moeder opent haar mond om wat te zeggen, naar sluit die gelijk weer.

Dan knikt ze.

"Als dat is wat jij wilt, dan.-"

"Dat is wat ik wil!" Onderbreek ik haar.

Verslagen verlaat ze de kamer.

Uit woede pak ik een kussen van mijn bed en gooi het naar de gesloten deur.

Wat voor leven heb ik?

Heb ik zelf nog een leven?

Eerst dat ongeval en nu dit?
Ik ben alles kwijt van het begin tot het einde.

Ik wou dat alles weer was zoals voor het ongeval, zodat ik alle problemen kon vergeten en gewoon doorgaan met het leven.

(Flashback)

Ik hou er van om naar Samuel zijn stem te luisteren, het zorgt ervoor dat ik tot rust kom. Vooral als hij niet bij me is.

Hij is nu al een paar weken weg met de jongens omdat ze op tournee zijn. En zoals de planning er nu voor staat zal hij binnen dit en een maand nog steeds niet terug zijn.

Ik wordt er gek van. De gedachte dat hij daar ergens zit in een ander land terwijl ik hier op de schoolbanken zit.

'Juffrouw De Vriendt er is naar u gevraagd door de directeur', zegt de leerkracht waardoor hij me uit mijn gedachten haalt.

'De directeur?'vraag ik verward. Waarom zou die mij nodig hebben?

'Ja en haast je een beetje, hij heeft niet uren de tijd', snel sta ik op en verlaat het klaslokaal.

Zwijgend loop ik door de schoolgangen op weg naar het kantoor van her schoolhoofd.

Opeens slaat iemand zijn handen voor mijn ogen. In paniek begin ik tegen te spartelen.

'Ra ra ra, wie ben ik?'vraagt een zwoele stem in mijn oor.

Hij laat zijn handen van mijn ogen afgaan en draait me om.

'Sam....' fluister ik terwijl ik mezelf in zijn armen laat vallen.

Hij verstopt zijn gezicht in mijn haren. En geeft me een kusje in mijn nek.

Ik duw hem wat van me af en kijk hem aan.

Is hij het wel echt?

Twijfelend laat ik mijn vingers over zijn gezicht glijden. Eerst over zijn wenkbrauwen daarna over zijn kaak en ze blijven hangen op zijn lippen.

'Wat doe je hier?'vraag ik verward. Hoe kan hij hier nu zijn als hij nu normaal in Engeland moet zitten?

'Ik heb vrij genomen', mompelt hij.

Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.

'De jongens geven een paar concerten zonder mij deze week', fluistert hij.

Ik schud mijn hoofd in ongeloof. Hij is er weer, speciaal voor mij.

'Kom we gaan', zegt hij wanneer hij me meetrekt.

'Sam, ik heb school',vertel ik hem spijtig.

'Dat is al lang geregeld.'

'Ik heb je gemist, weet je dat?'ik kijk hem met een scheve grijns aan.

Hij buigt traag naar voren en drukt een kus op mijn voorhoofd.

Ik kijk hem nep boos aan:'Is dat alles wat ik krijg?'

'Voor nu wel ja...'zegt hij met een grijns en knipoogt.

(Einde flashback)

Ik kijk door mijn tranen naar de grote foto die aan mijn muur hangt.

Sam en ik kijken elkaar glimlachend aan.

Die glimlach is verleden tijd.

------------
Heyy !

Mijn vakantie zit er alweer op! Maar die ik Nederland begint pas, dus veel plezier als je uit Nederland komt!

Ik heb de hele week niet ge-update en daarvoor sorry!

Maar hier is er dan eindelijk hoofdstuk 22!

Ik en XxJessi hebben eens ons koppen bij elkaar gestoken en we zijn tot de conclusie gekomen dat Tegengif 35 hfst zal bevatten!

Veel plezier in de vakantie (als die nog moet beginnen!) en anders veel geluk op school!!

xxBIEKExx
XxJessi