Tegengif

4. Kiss me slowly

(Samuels pov)

'Samuel,waar zit je met je gedachten?'Brahim kijkt me bezorgd aan. Ik ben vandaag voor de eerste keer in 5 maanden terug in de studio. We nemen één van de nieuwe nummer op,maar ik ben er niet echt bij. 'Sorry ik zit met mijn gedachte bij Bieke',zeg ik verdrietig terwijl ik naar de grond kijk.

Iedereen weet wat er is gebeurt de laatste dagen. Dat ze wakker is en wat er met der aan de hand is. Ze zijn allemaal heel bezorgd,maar we moeten toch door werken. We hebben al een behoorlijke achterstand omdat ik er de laatste maanden niet veel was.

Opnieuw en opnieuw elke keer dat zelfde nummer herhalen,maar we zijn er toch geraakt. Nu kan ik eindelijk naar het ziekenhuis.

Ik zit al bijna een half uur op de bus als hij eindelijk aan het ziekenhuis stopt. Niet veel later sta ik voor de deur van Bieke haar kamer.

Ik hoor een paar mensen praten:'Die jongen lijdt er echt onder.' 'Ja,maar wat moeten we eraan doen?We kunnen hem toch niks verbieden?' 'Nee,maar dit wordt echt moeilijk.Samuel houdt echt van haar,maar hij kan toch ook niet met de onzekerheid leven of ze hem nog herkend?'

Ik open langzaam de deur en steek mijn hoofd tussen de deuropening. 'Kom ik ongelegen?'vraag ik nogal zenuwachtig. 'Natuurlijk niet jongen,kom binnen',de moeder van Bieke wenkt dat ik mag binnenkomen. Ongemakkelijk ga ik op een stoel zitten,nu pas valt het me op dat Bieke er niet is.

'Waar is Bieke?'vraag ik verward. Er is toch niks gebeurt? 'Ze zijn haar daarjuist komen halen om nog wat testen te doen',legt haar vader uit.

Niet veel later rollen ze Bieke terug de kamer in. Ik begin spontaan te glimlachen als ik haar zie. Het is een automatisme geworden. Lachend kijk ze terug,dat geeft me meteen een warm gevoel vanbinnen. Ik hou echt zielsveel van haar.

Haar ouders gaan niet lang nadat Bieke terug was naar huis. Het bezoekuur is eigenlijk nu afgelopen,maar de verpleegsters weten dat ik hier nog ben. En ik ben niet van plan hier snel weg te gaan.

Als haar ouders de kamer uit zijn,sta ik op. Ik ga de zijkant van haar het zitten. 'Ik heb je gemist',zeg ik terwijl ik een pluk haar achter haar oor schuif. Blozend kijkt ze me aan.

Deze momenten koester ik. Ze zijn zo kostbaar en zo zeldzaam.

Iedere dag opnieuw hebben we haar alles weer moeten vertellen. Vanaf het moment dat ze in slaap valt,is ze alles weer vergeten. Eigenlijk heeft het niet veel zin dat ik haar dingen over vroeger vertel. Ze vergeet het toch weer. Maar ik verlies de hoop niet. Ik blijf proberen tot ik resultaat zie.

'Ik jou ook',terwijl ze met haar hand over mijn kaak streelt. Die aanraking,zo onschuldig maar het lokt ook zoveel uit. Ik heb me al moeten inhouden,mezelf al moeten influisteren dat het niet meer als vroeger is. Dat ik haar niet meer kan aanraken zoals vroeger. Maar toch is één aanraking genoeg om dat effe te vergeten.

Langzaam buig ik voorover,beetje bij beetje komen onze gezichten naar elkaar toe. Mijn ogen zijn gesloten. Alles om me heen is zwart,behalve 1 lichtpuntje dat knippert. Dat is het signaal! Snel open ik mijn ogen en draai me weg naar het raam. Net op het nippertje is het me gelukt om het te weerstaan. Ik kan haar niet kussen zolang ze haar gevoelens niet heeft teruggevonden. Zolang ik zeker weet dat we weer 1 zijn. Net als vroeger.

'Close your eyes and I'll kiss you, Tomorrow I'll miss you'

-------

Heyyyy flappy's!!

Nieuw hoofdstukje! Het is kort en volgens mij ook slecht...

Kweenie of jullie het hebben gezien want sommige mensen volgen mijn nie maar

Mijn punten op school zijn echt slecht,niet normaal! Ja ik doe er ook te weinig voor maarja en nu wete mijn ouders da ook en gaan ze mijn iPhone iPad en computer afpakken!!

Da kan toch nie! Alle dingen waar ik mee op wattpad kan weg!

Dit betekend dat ik minder kan updaten! Maar ik ga zeker 1 a 2 keer per week updaten! Ik laat jullie niet in de steek!

Dus een wijze raad van 'oome Bieketje' DOE JE BEST OP SCHOOl! ANDERS JA KRIJG JE HET BIEKETJESGEVAL!

Ja da wast eigenlijk,laat me weten wat je ervan vond! Door middel van...

VOTE

COMMENT

FOLLOW

xxBIEKExx