Tegengif

3. Any questions??

(Bieke's pov)

Overhoop. Zo zijn mijn gedachten op dit moment,overhoop. Wie zijn deze mensen? Echt waar,ze blijven maar vragen stellen. Vragen waar ik toch geen antwoord op weet.

Dan hoor je me nog niet klagen over dat ding dat naast mijn bed staat. Het maakt zo een irritant geluid. Biep...Biep...Biep... Stop gewoon,het werkt al even erg op mijn systeem als die mannen met groen pak,die de kamer heel de tijd rondlopen.

Dan zit ik nog met men hoofd bij die mensen van daarjuist,toen ik wakker werd. Wie waren dat? Mijn familie? Nee,ik weet het niet. Alles is zo vaag.

Ik moet steeds denken aan die ene jongen die mijn hand vasthield. Wie was hij?

'Mevrouw?'één van de groene mannetjes kijkt me verwachtingsvol aan. 'Wat zei u?'vraag ik met een schorre stem. Ja,ik weet niet wat het is,maar ik heb een droge keel. Lijkt alsof ik maanden niet het gepraat. Vreemd...

'Ik vroeg of u familie mag binnenkomen',herhaalt de man lichtjes geërgerd. Hallo?! Ik ben hier diegene die er niks van snapt. Hoor je mij klagen?

'Ik denk het wel',antwoord ik twijfelachtig. Één voor één lopen de groene mannetjes de kamer uit en stromen er andere mensen binnen. De mensen van daarjuist,ik herinneren me ze nog. Dat gaat al goed.

Eerst komen er een man en een vrouw binnen en dan 2 jongens. Ik schat ze ongeveer dezelfde leeftijd.

Het volwassene,ik denk,koppel gaat naast mijn bed zitten. Ik kan zien dat ze allebei net hebben gehuild,hun ogen zijn nog rood.

'Bieke?'vraagt de vrouw met een schorre stem. Heeft ze het nu tegen mij? Blijkbaar,want ik ben het enige meisje in de kamer. Dan weet ik nu ook dat ik Bieke heet.

'Hallo,sorry maar ik snap het niet',leg ik uit. 'Kijk niemand hier geeft mee een logische verklaren voor wat er gebeurt.Ik kan me mijn eigen naam niet eens herinneren dus er moet wel iets erg mis zijn met mij',ik kijk de 4 personen indringend aan.

Nu pas valt het me op dat één van jongens de jongen is van daarjuist. Diegene die mijn hand vast hield. Hij kijkt voor zich uit,naar de grond. In zijn blik ziet ze verdriet en pijn. Ik weet echt niet wat er aan de hand is. Heb ik deze mensen pijn gedaan? Waarom zijn ze allemaal zo ongelukkig?

'Schat,we zullen van bij het begin beginnen',legt de man van middelbare leeftijd uit. 'Ik ben Bart en dat is Katty,wij zijn je ouders',vertelt de man. Mijn ouders?! Zou ik mijn ouders normaal gezien niet moeten herkennen?

'Dat is je broer Ben,'hij wijst naar de jongen aan de andere kant van het bed,'en de andere jongen is Samuel,je lief.' Wat? Heb ik een lief? Is de hotte jongen aan de andere kant van de kamer mij lief?

'Sorry hoor,maar waarom in godsnaam weet ik niet meer wie jullie zijn?'vraag ik verward aan 'mijn ouders'. 'Je hebt 5 maand geleden een ongeluk gehad,sindsdien lag je in coma tot vandaag dan',vertelt mijn vader en er verschijnen tranen in zijn ooghoeken die hij snel weg knippert.

'Je bent je geheugen kwijt,Bieke',met open mond kijk ik hem aan. Dus alles wat ze mij net vertelden,de familie en mijn lief,het is waar alleen weet ik het niet meer. Het kan niet...

Verward kijk ik naar de gezichten van mijn familieleden. Mijn ouders kijken allerwegen droevig en mijn moeder huilt in stilte. Mijn broer moet zich inhouden om ook niet in tranen uit te barsten en Samuel,ja wat doet hij?

Hij kijkt me recht aan en ik kijk terug. Zijn ogen zijn beeldschoon. Maar verder dan alleen zijn naam en hoe hij eruit ziet,weet ik niks. Ik zou zo graag alles weet willen weten.

'Wij zullen jullie anders even alleen laten',zegt mijn vader en hij staat recht. Meteen staan mijn moeder en broer ook op en ze verlaten samen de kamer. Het geluid van de deur die dichtvalt,wordt gevolgd door een lange stilte.

Samuel staat langzaam op en gaat op het voeteinden van mijn bed zitten. Zijn tong gaat even over zijn lippen,wat er zeer verleidelijk uitziet. 'Bieke?'de jongen met alleen een naam en gezicht,heeft nu ook een stem.

'Samuel?'vraag ik in de hoop dat ik bevestiging krijg. Ik ben zo gefocuste op zijn gezicht dat ik niet eens door had dat hij mijn hand weer vast heeft genomen.

'Ik gun je alle tijd in de wereld die je nodig hebt om dingen opnieuw te ontdekken,om na te denken en te zoeken naar antwoorden.Maar doe dat alsjeblieft met mij aan jouw zijde...'zijn Samuels woorden voor er weer een stilte valt.

Een lange fijne stilte,die vooral bestaat uit elkaar aankijken en elkaars vast te houden. Hier kan ik wel aan wennen,maar nu is mijn grootste opdracht, Opzoek gaan naar antwoorden.

'Sometimes the questions are complicated and the answers are simple.'

------

Heyyy flappy's

Jaja al iets meer dan 100 reads! Owke ik weet het,het is nog niet veel en daarom vraag ik jullie hulp!! Iedereen die een boek heeft of mensen kent op wattpad,raad ze dan aan om mijn boekje te lezen!!

Als ke het hebt gedaan laat het dan weten! Dan promoot ik je in dit en in mijn andere boek(dat ondertussen bijna 11K reads heeft).

Dusss wat vonden jullie??? Goed or nahhhh??

Bij dit hoofdstukje heb ik me gebaseerd op ja mezelf en dat ik het gewoon soms niet meer weet...

Met dank aan _justkeeponsmilling_ voor de tips!!

Als je tips of suggesties hebt laat het weten!!!

VOTE

COMMENT

FOLLOW

xxBIEKExx