Tegengif

19. Kisses and hickeys

(Bieke's pov)

"Bieke, je bent er weer!" Zegt de dame en omhelst me stevig. Dan hoor ik Samuel kuchen.

"Mam, ze weet niet wie je bent', Dan laat ze me los

"Ohja, natuurlijk lieverd. Ik ben Tanja, Samuel zijn moeder', Vertelt ze.

"Je kwam hier vroeger heel vaak, en het is echt goed je weer te zien', Zegt ze en trekt me weer in een omhelzing. Ook al ken ik deze vrouw niet maakt het me niet uit. Ze heeft zo'n moederlijke vibe over haar heen waardoor ik me meteen op mijn gemak voel.

"Dit is mijn zusje Gaya', Zegt Sam en wijst naar het meisje dat net bijna mijn trommelvlies brak.

Voordat ik Gaya en zijn moeder goed kan begroeten en ze leren kennen pakt Sam me al bij mijn pols vast.

"Wij gaan vast naar boven ja?" Vraagt Sam en voordat ze kunnen antwoorden trekt hij me al de trap op.

Wanneer we in zijn kamer zijn doet hij meteen de deur dicht.

"Sorry maar als ze eenmaal beginnen te praten houden ze niet meer op', Lacht hij en ik grinnik een beetje.

"Hoe is het met je?" Vraagt hij dan.

"Goed! Ik weet weer een paar dingen. Ik had flashbacks." Vertel ik, maar laat het stuk van mijn gebroken hart door Dioni weg.

"Waarover?"

Ik lach zachtjes als ik erover nadenk.

"De ene ging over ons. Dat je me de kieteldood gaf en pas zou stoppen als ik je de knapste jongen ter wereld zou noemen." Samuel moet lachen.

"En toen moest je opeens weg..."

Samuel kijkt naar beneden.

"Ik heb er nog steeds elke dag spijt van dat ik niet zoveel tijd aan je besteedde als je verdiende', Zegt hij zachtjes, en ik voel zijn hand op mijn wang. Ik leg mijn hand over de zijne en kijk hem aan en wanneer ik in die mooie ogen kijk voel ik een soort van verbintenis.

"Dat maakt niet uit Sam. Van wat ik me kan herinneren was je er altijd voor me als ik je nodig had', Samuel knikt en glimlacht voorzichtig naar me.

"De tweede flashback was toen we samen in jou auto zaten. Volgens mij waren we aangeschoten. Je droeg me naar binnen en toen stopte het."

'Dat weet ik nog wel', lacht Samuel zachtjes.

'Het was de eerste keer dat we...', zegt hij, maar maakt zijn zin niet af. Door de veelbetekenende blik die hij me geeft weet ik toch wat hij bedoeld. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen.

'Oh', zeg ik zachtjes.

'Was jij mijn eerste keer?' vraag ik onzeker, wachtend op bevestiging voel ik mezelf nog roder worden. Hij grijnst en knikt dan.

'We waren toen drie maanden samen, maar we kenden elkaar al wat langer.Ik kan me nog elk detail herinneren', zegt hij langzaam en komt een stap dichterbij. Mijn adem stokt als ik zijn handen op mijn heupen voel.

'Waren we dronken?' vraag ik onzeker. Ergens zou het echt heel fout zijn moesten we dronken geweest zijn. Hij buigt zich naar me toe tot wanneer zijn lippen mijn oor raakt.

'We waren in een fase tussen dronken zijn en nuchter.Maar we konden ons nog alles herinneren, we hadden geen spijt en we hebben het nog veel keren opnieuw gedaan...', vertelt Samuel grijnzend.

Hij heeft me nog steeds vast bij men heupen en drukt onze lichamen nu gevaarlijk dicht tegen elkaar aan. Zijn lippen glijden van mijn oor naar mijn wang, waar ze een warme kus achterlaten.