6. In your eyes

429 25 6
                                    

(Biekes pov)

Waarom is het hier zo warm? Ik open traag mijn ogen om gewoon te worden aan het zonlicht dat door het raam schijnt. Waar ben ik? Ik draai me een beetje om en kijk recht in het gezicht van een jongen. Hij is schattig als hij slaapt. Oh even terugspoelen,er ligt een jongen naast mij.... WHAT?!

Snel zet ik me recht waardoor de arm van de jongen van mij valt. Zijn ogen gaan al knipperend open. 'Bieke,waarom ben je zo vroeg wakker?'vraagt hij met een zware ochtendstem.

Wantrouwend kruip ik naar het voeteinde van het bed. De jongen kijkt me bezorgd aan. Hij kruipt van onder het deken en schuif op in mijn richting. 'Bieke?Wat is er aan de hand?'vraagt hij verward terwijl hij met zijn hand naar mijn gezicht reikt. Mijn ogen gaan wijd open als zijn hand in aanraking komt met mijn gezicht. 'Blijf van me af,engerd!'ik kruip uit het bed en het wordt ineens heel koud. Was ik toch niet beter onder de dekens gebleven?

'Bieke,blijf rustig. Ik ga je niks doen oké?'hij kijkt me een beetje gekwetst aan. Ik kan deze gast niet vertrouwen,wie weet wie hij wel niet is. Het eerste wat ik moet doen is hier weg geraken. Weg van deze enge jongen. Ik blijf de jongen strak aankijken terwijl ik naar achter stap. Tot het moment dat mijn rug de muur raakt. Snel kijk ik om me heen of ik een mogelijke ontsnappingsroute zie. Te vergeefs de trap naar beneden is aan de andere kant van de kamer.

In de tijd dat ik aan het denken was,heeft de jongen doorgekregen wat ik van plan ben. Hij is rustig naar hier gelopen en staat nu een meter van mij vandaan. Hij komt dichter en dichter. De angst overspoeld mij en ik sta genageld aan de grond. 'Bieke...'de jongen zijn stem klinkt gebroken,maar toch is er iets wat ik nog niet helemaal vertrouw. Wat kan ik nu nog doen om te ontsnappen? Misschien moet ik het gewoon accepteren dat die jongen me gaat verkrachten ofzoiets. Waarom ben ik anders in een kamer met een bed,met een onbekende jongen?

Het eerste wat nu in me opkomt is roepen. 'HELP!HELP!'ik begin verwerend met mijn armen om me heen te slaan. Binnen enkele seconde staan er een man en een vrouw in de kamer. 'Samuel,wat is hier aan de hand?'vraagt de vrouw aan de jongen die blijkbaar Samuel heet. Samuel,die naam komt me bekent voor maar van waar?

Beelden van een jongen die me kust en knuffelt, flitsen voor mijn ogen. What the hell is er aan de hand? Is die Samuel die jongen? Ik snap hier echt niks meer van. 'Ze..Ik weet het niet,ze werd wakker en ze was zo afwezig',zegt Samuel met een gebroken stem. Het lijkt wel alsof hij ieder moment in tranen kom uitbarsten. Ik weet echt niet meer wat ik hiervan moet denken.

Verslagen laat ik me zakken op de grond. De jongen hurkt naast mij en wrijft troostend over mijn rug. Ik vertrouw hem nog niet echt,maar ik kan er toch niks aan doen dus laat ik hem maar. Ik zie aan zijn ogen dat hij al wat meer gekalmeerd is. 'Samuel,kan je het verder alleen aan of moeten we nog even blijven?'vraagt de man bezorgd. 'Het zal wel lukken,ik roep wel als er nog iets is',vertelt hij hen geruststellend.

De twee volwassenen verlaten de kamer en laten mij en Samuel alleen achter. Ik kijk die Samuel met samengeknepen ogen aan. Hij komt naast me zitten,met onze ruggen tegen de muur. Ik weet niet wat ik van deze situatie moet denken. Ik vraag me af of hij me nog gaat uitleggen wat er aan de hand is. Ik kijk hem vragend aan misschien snapt hij de hint. Hope so...

Maar nee,dat doet hij niet. Hij zit met zijn handen op zijn hoofd voorovergebogen. Hij jammert lichtjes,ik denk dat hij zelfs aan het wenen is. Ik ben nu diegene die op iemands rug wrijft. Hij herstelt zich en zet hem recht. Hij kijkt me met betraande ogen aan,wat er heet lief uitziet. Maar daar heb ik nu eerlijk gezegd is niet veel aan.

'Samuel,wil je me alsjeblieft uitleggen wat er aan de hand is?'vraag ik stilletjes,het lijkt wel alsof ik bang ben om iemand wakker te maken. Samuels ogen lichten op als ik zijn naam zeg. 'Natuurlijk.Jij bent Bieke De Vriendt,17 jaar en woont in Utrecht',legt hij uit. Vage beelden van mezelf en 3 andere mensen komen mijn gedachten binnen. Meteen voel ik me al meer op mijn gemak ook al weet er niet veel mee. 'Ik ben Samuel,je vriendje',legt hij uit. Dat verklaart veel,van het slapen tot de tranen in zijn ogen.

'Hoe komt het dan dat ik dat niet meer weet?'vraag ik verward aan Samuel. 'je hebt een paar maand geleden een ongeluk gehad en nu lijd je aan geheugenverlies',ik sta versteld. Dat had ik dus helemaal niet verwacht,ik heb deze jongen dus eigenlijk vals beschuldigt daarjuist. Woeps!

Niet veel later liggen ik en Samuel samen op mijn bed. Ik vertrouw hem,ik weet wat de meeste mensen zouden denken. Hoe kan je nu iemand vertrouwen als je hem 'nog maar net' kent? Ik weet het zelf ook niet,het voelt gewoon goed en het voelt vertrouwd.

'Samuel?Hoe kan je eigenlijk de moed niet kwijtraken?'vraag ik nieuwsgierig. Hij kijkt me raar aan en vraagt dan:'Hoe bedoel je?' 'Ik bedoel hoe kan je de moed niet kwijtraken wanneer ik weer even doordraai.Ik zag dat het daarjuist echt moeilijk voor je was.' 'Ik geef de moed niet op. Ik vecht voor hetgeen waar ik van hou.Jij bent diegene waar ik van hou',zegt hij lief. Hij buigt voorover,zover dat kan als je neerligt,en plant zijn lippen zachtjes op de mijne.

Hemel op aarde zou ik zeggen. Niet normaal dat gevoel,het is gewoon onbeschrijfbaar. Zijn lippen zijn zacht en oooohh zoo zout. Ik weet niet wat het,maar er vliegen gewoon vlinders rond in mijn buik. Het gevoel dat ik nu voel heb ik lang niet gevoeld,tot nu dan.

'I don't trust words. I trust actions.'

---------

Heyyy flappy's!!

Dit hoofdstukje draag ik op aan alle herinneringen die ik al ben vergeten. Herinneringen zijn er op onthouden te worden maar er zijn er zoveel dat je ze soms vergeet.

De foto die jullie hier zien moet Bieke voorstellen nadat zij en Samuel hebben gekust. Haar ogen glunderen van geluk!

Dat liedje is misschien al oud maar het heeft me geïnspireerd en tis gewoon ze mooi.

Vergeet niet van de mensen om je heen te houden! Dat weet ik nu zelf ook. Op een dag kunnen ze ineens weg zijn en dan kan je er niks meer aan veranderen.

Vote

Comment

Follow

So much love from me

xxBIEKExx

TegengifWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu