Tegengif

7. Old friends

(Vertellers pov)

'Laat me met rust!'galmt er door de kamer. De jongen kijkt verschrikt naar het woedende meisje dat voor hem staat. 'Uit mijn huis,nu!'riep ze en de tranen rolden over zijn wangen. Hoe kan het verwarde meisje nu niet meer weten wie voor haar staat? De jongen strompelde de keuken uit,op weg naar de voordeur. Hij keek nog één keer achter zich en trok dan de deur dicht.

Het meisje zat opgerold tegen het keukeneiland. Het enige geluid die op dat moment door het huis ging was gesnik. Ze wist niet wat haar overkwam,ze stond vanmorgen op en er stond een onbekende jongen in haar keuken.

Nu kijkt ze verward om haar heen. Waar was ze eigenlijk? Ze was hier nog nooit geweest. Niet veel later had ze haar kracht terug gevonden en stond ze op,liep naar de kamer waar ze vanmorgen wakker werd. Eenmaal ze daar aangekomen was,zocht ze naar bruikbare dingen. Ze wist wel dat dit een soort van stelen was,maar laten we nu zeggen dat ze niet helemaal zichzelf was vandaag.

Een rugzak,een jas en nog een paar bruikbare spullen dat is haar grote aanwinst na een half uur zoeken. Ze heeft ondertussen wel wat kleren aangetrokken en wat gegeten. Nu staat ze buiten in een straat met een paar grote villa's. Ze kijkt zoekend om zich heen,in de verte ziet ze een bushalte. Daarjuist heeft ze een portefeuille gevonden en blijkbaar heet ze Bieke. Handig want ze heeft ook een buzzipas gevonden.

(Bieke's pov)

Bomen,bomen,struiken en nog meer bomen. Er is echt niks interessants aan uit het raam kijken als je op een bus zit. Nooit doen zou ik zeggen. Ik zit nu al bijna 45 minuten op de bus als ik eindelijk bewoonde wereld zie.
Snel spring ik uit de bus en loop richting een drukke straat. Een winkelstraat waarschijnlijk.

Een paar winkels en rekeningen later zit ik op een terrasje naar voorbijgaande mensen te kijken. 'Bieke?Bieke!'roept iemand tussen de menigte. Een meisje met lichtbruine huid en witblond haar komt tevoorschijn vanuit de menigte. Ze komt op me af en trekt me in een knuffel. 'Hoe gaat het met je?'vraagt ze enthousiast. Ik kijk haar niet begrijpend aan,dit lijkt wel een herhaling van wat er vanochtend gebeurde met die jongen alleen is ze niet zo aantastelijk.

Verward kijk ik haar aan. 'En jij bent?'vraag ik. Ze kijkt me even met opgetrokken wenkbrauwen aan en knikt dan alsof ze zich iets herinnerd. 'Ik weet het weer,je hebt dat ongeval daar gehad.Daarom weet je niet meer wie ik ben',zegt ze met een vragende toon in haar stem. Ongeval what? I don't get it anymore. 'Ik ben trouwens Maddie!'zegt ze enthousiast. Ergens ver in mijn achterhoofd doet het een lichtje branden.

Maddie is echt een heel leuk meisje. Ik heb een tijdje met haar zitten praten en het was echt gezellig! Jammer genoeg moest ze ervandoor,want ze had nog met iemand afgesproken. Ik moest eigenlijk ook wel op zoek naar een plaats om te overnachten,het werd al donker.

Ik liep doelloos door de straten van A-dam tot ik opeens mijn naam hoorde. Deze dag is echt weird,ik heb heel de tijd déjà vu's. Op dat moment draait er mij iemand om en knuffelt me strak. Dit mens is sterk zeg,ik krijg geen lucht! Pas als de onbekende persoon me los laat,kan ik zijn gezicht zien.
Het is een jongen,hij is ietsje groter dan ik en heeft bruin haar dat in model is gelegd. Mmm ik voel gewoon dat er iets goeds gaat komen.

'Friendship isn't about whom you have known the longest...it's about who came, and never left your side.'

-------
Sorry sorry sorry dat ik zo lang niet heb ge-update ! Ik heb het gewoon zo druk met school enzo dat er van schrijven niet veel in huis komt.
Ik heb veel ideeen voor dit verhaal maar ik krijg ze maar niet deftig op papier en daarom moeten jullie ietjes langer wachten op een deftige versie maarja hier it is!!

Vote
Comment
Follow

xxBIEKExx