Tegengif

13. Feelings for the wrong boy

(Bieke's pov)

'Bieke opstaan....',fluistert een stem in mijn oor. 'Mmm',grom ik terug. Ik wil nog niet opstaan,gewoon nog heel effe niet.

Dan voel ik een hand door mijn haar gaan. Ik open langzaam mijn ogen en zie een jongen die ik me vaag kan herinneren. Ik kijk hem vreemd aan. Hij haalt meteen zijn hand van me af.

"Je herkent me natuurlijk niet." Mompelt hij dan met een pijnlijke gezichtsuitdrukking.

Ik denk hard na en probeer me te herinneren wie hij is.

"Iets met een S toch?" Vraag ik dan maar en het lijkt alsof ik hem net heb verteld dat hij de lotto heeft gewonnen.

"Je weet het weer!" Zegt hij dan blij. Ik weet niet wat het is maar het maakt me blij om deze jongen zo euforisch te zien.

"Waar ben ik?" Vraag ik hem dan.

"Bij Jasha en Dioni thuis." antwoord hij.

"Is Dioni er?!" Vraag ik dan enthousiast. Alles wat hij zegt klinkt me ergens ver weg bekend, maar het horen van Dioni zijn naam wekt vertrouwde gevoelens bij me op en geeft me kriebels in mijn buik. De jongen lijkt teleurgesteld dat ik naar Dioni vraag, en knikt.

"Ik moest je wakker maken, hij brengt je zo naar huis." Mompelt hij zachtjes.

'Naar huis?'vraag ik verward terwijl ik een beetje rond kijk. Er liggen nog verschillende mensen op de grond,waarschijnlijk slapen ze nog

'Ja,je ouders waren zot ongerust omdat je weg was',legt de jongen uit.

'Sam,is Bieke al wakker?'roept er een stem. Die stem herken ik uit duizenden. Daar in de deuropening van de living staat Dioni.

Binnen de seconde spring ik recht en loop recht in Dioni zijn armen. Even reageert hij niet, maar daarna slaat hij toch zijn armen om me heen.

Voor even,heel even,ben ik niet meer in deze woonkamer, maar sta ik in een landschap vol met sneeuw. Daar waar alleen ik en Dioni bestaan.

Tot het magische moment verstoord wordt door iemand die luidruchtig wakker wordt. Ik laat Dioni los en kijk rond tot ik de stoorzender heb gevonden.

Een Aziatische jongen zit half vast in een slaapzak en probeert er uit te geraken. Hoe heette hij ook alweer? Jarne? Nee....uhhh... Jai! Dat was het Jai, hij smeet gisteren avond met popcorn naar mijn hoofd.

'Ik ga me eerst effe klaarmaken',zegt Dioni dan snel en loopt de gang in.

"Wat is er met hem?" Vraag ik verbaasd, en kijk Dioni na.

"Hoezo Dan?" vraagt Jai gapend.

"Hij doet zo raar en afstandelijk tegen me."
Mompel ik zachtjes.

"Hij is niet de enige die raar en afstandelijk doet." Hoor ik Sam mompelen.

"Niet zo doen Sam." Zegt Jai waarschuwend.

Ik heb geen idee waar het over gaat, maar ik voel me er niet bepaald comfortabel bij.

"Samuel, kan ik even met je praten?" Vraag ik. Samuel kijkt verbaasd, maar staat wel op

Hij loopt met me mee de gang in.

"Dus..?" Vraagt hij en slaat zijn armen over elkaar.

"Wat is er aan de hand? Ik voel een ongemakkelijke spanning telkens als jij en Dioni in dezelfde kamer zijn, of alleen al als ik zijn naam noem. Mijn geheugen is misschien niet het beste, maar ik ben niet dom, en ik wil weten wat er aan de hand is." Zeg ik direct.

Samuel kijkt verbaasd, en schraapt dan zijn keel.

"Wat voel je als je naar Dioni kijkt? En wanneer je hem vasthoudt?" Vraagt hij me.

Zonder dat ik het kan helpen krijg ik meteen weer een lach op mijn gezicht.

"Vlinders. Duizenden vlinders in mijn buik, en kriebels over mijn hele lichaam. Wanneer ik bij hem ben wéét ik gewoon dat alles goed gaat komen want om de een of andere reden is alles zo vertrouwd als hij in de buurt is, en voel ik me gewoon veilig." Zeg ik eerlijk.

Samuel knikt langzaam, en lijkt zelfs verdrietig.

"Een paar maanden geleden vroeg ik je dezelfde vraag, maar dan over mij... Dit is precies wat je antwoordde."

Dan krijg ik opeens een moment van besef. Deze jongen is niet kil, en verbitterd naar Dioni toe. Hij is alleen jaloers! Hij is jaloers, en heeft een gebroken hart!

Zonder erover na te denken sla ik mijn armen om hem heen.

"Het spijt me zo!" Zeg ik.

Ik voel zijn armen dan om me heen slaan.

"Het is niet jou schuld." Antwoord hij zachtjes.

Ik laat hem los en kijk hem aan in zijn gezicht. Ik bestudeer zijn hele gezicht, van zijn grijs-blauwe ogen, naar zijn schattige sproeten, en zijn volle lippen. Ik probeer me iets te herinneren, wat dan ook, maar het wil maar niet lukken.

"Fuck!" Vloek ik gefrustreerd. Ik wou dat ik me alles weer kon herinneren, en dat alles is hoe het ooit was. Dat ik deze jongen niet pijn hoefde te doen omdat ik gevoelens heb voor zijn beste vriend, in plaats van hem.

"Het is oké." Zucht Samuel.

-------

Heyy lezertjes!
Zalig kerstfeest en een gelukkig (vroeg) nieuwjaar!!!!

Vote
Comment
Follow

xxBIEKExx
XxJessi