Tegengif

8.Far away...

(Samuels pov)

Er zijn zo van die momenten in het leven waar je je alleen voelt. Letterlijk en figuurlijk. Op dit moment ben ik leeg vanbinnen. Alles van gevoelens die er ooit waren,woeschh weg.
Hoe kan dat zul je je afvragen. My love just left me...

Ze is weg. Maar nu is ze echt echt weg. Ze is spoorloos verdwenen. Ze is niet meer thuis,niemand heeft haar nog gezien na mij. Waar kan ze zijn? Dat vraagt iedereen zich nu af.

Ik ben echt te depressief om iets nuttigs te doen. Ik lig in mijn zetel en staar naar het zwarte scherm van de televisie. In de zetel rechts van mij zitten Cassius en Kaj. Mijn twee beste maten die me steunen wat er ook gebeurt.

Jai is op dit moment bij Sterre en Dioni is gewoon niet te bereiken. Ik vraag me af waar hij nu weer uithangt,hij is waarschijnlijk weer een meisje gaan versieren ofzo.

Ik heb al goede gesprekken kunnen voeren met Cassius en Kaj,ze snappen me echt. Ze hebben me ook gesteund in de tijd dat Bieke nog in coma lag. Kaj was ook een heel goede vriend van de oude Bieke. Nadat ze is wakker geworden heeft ze hem of de andere jongens nog geen enkele keer gezien.

Vanmorgen was ik echt gechoqueerd. Ze heeft me gewoon uit haar huis geschopt. Ik werd die morgen wakker en dacht ik ga eens een lekker ontbijtkoek maken. Verkeerd gedacht. Wanneer ze beneden kwam brak de hel los. Het begon weer opnieuw,ze wist weer niks meer.

Ik probeerde het haar uit te leggen,op een bepaald moment zag ik zelfs twijfel in haar ogen, maar ze heeft er toch niet aan toe gegeven.
Ik zag het in haar ogen dat ze verward was. Ze had een andere houding dan normaal dus zo zag ik het ook. Maar nu is het toch te laat. Ze is weg...

(Dioni's pov)

Ik loop door de straten van Amsterdam op weg naar huis. Het begint al donker te worden en het is ook redelijk koud.
In de hoeken van mijn ogen zie ik een bekend persoon. Ze staat met haar gezicht naar het water te kijken.

Mijn eerste reflex is naar haar toe gaan en haar knuffelen. Een oude gewoonte. Haar lichaam spant aan midden in mijn omhelzing.
Daar is die vertrouwde geur weer. Die geur van warme parfum die ik al zoveel jaren ken. Deze persoon is één van de kostbaarste in mijn hele leven.

Ik laat mijn armen rustig zaken en zet een halve stap naar achter. Ze kijkt me verbaasd, maar ook blij aan. Ik kijk even onderzoekend naar haar gezicht. Ze is niks verandert,nog steeds dat lang bruin haar en die felblauwe ogen.

Felblauwe ogen die nu het licht van de maan opvangen en ze nog mooier doet stralen dan normaal.
Ik glimlach naar haar. Even gaan haar mondhoeken ook de lucht in,maar niet voor lang.

Haar blik verstrakt en nu kijkt ze me emotieloos aan. Die blik ken ik,zo heeft ze vaak naar mensen gekeken. Mensen die ze niet mocht. Nu ven ik diegene die verward kijkt.
Ze herkent mij niet meer... Dat is het.

'Hey Bieke',zeg ik zachtjes.
'Dioni.'zegt ze strak.

Ohw no there's something wrong...

-------
Hey jongens,

Hier is een kort hoofdstukje. Kben er niet zo zeker van maar shtttt het staat nu toch online.

Geen quote in dit hoofdstuk omdat ik er geen vond die erbij paste! Dus maybe next time!!

Dit is een tussen hoofdstukje. Ik wou jullie nog iets geven voor ik 2 weken niet kan updaten omdat ik *** examens heb!!!!

Kweenie wie nog maar VEEL SUCCES ALLESZINS!

Good luck for all of you!

Vingers crossed!

xxBIEKExx

Vote
Comment
Follow--> Followback