❝ Kızıl Gece'nin düşman ettiği iki sürünün varislerinin, birbirlerinden kilometrelerce ve yıllarca uzak kalmalarına rağmen, ruh eşleri olması kaderin bir cilvesi değildi de neydi? ❞
[omegaverse & mpreg]
060321
Herkese merhaba! Biliyorum daha dün akşam yayımladım önceki bölümü, normalde bu bölümü de bugün atmayacaktım ancak tahminlerim tutmadı ve düşündüğümden daha hızlı büyüdük.
Bu güzelim sayıyı kitabımın altında görmek beni o kadar mutlu etti ki öğlen saatlerinde aldım elime telefonu, elimden geldiğince hızlıca yazmaya çalıştım. Hatalarım olmuştur, affola. Tek derdim 1K şerefine olan bu kutlama bölümünü sizlere hemen sunabilmekti.
Bol yorum bekliyorum ona göre 🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hamile miyim?
Sarp, kocaman açtığı dolu gözleriyle doktora umutla bakıyor, duymak istediği cevap hayatında büyük bir değişime neden olacaksa da tüm olumsuzlukları düşünmeyi reddediyordu o anda.
Tek önemli olan, Alaz ve kendisinden bir parçanın, bir mucizenin; ikisinin bebeklerinin varlığıydı. Bir tek buna odaklanmıştı.
"D-Doktor, lütfen! N'olur..!" Yalvarıyordu doğru olması için, inanmak ve emin olmak istiyordu.
Beta doktor; karşısındaki omeganın sadece saniyeler içinde duygusal bir buhrana girişini ve gözlerinden çığlık çığlığa bağıran sevincini mutlulukla karşıladı; öyle ya, yepyeni bir can, anne karnında hiç yoktan var olmak mucize değil miydi? Ya bunun haberini verecek kişi olmak? İşte o, kalbinin pırpır atmasını sağlıyor, tüm karamsarlıklarından arınmasına vesile oluyordu doktorun.
"Kan testi yaparak emin olabiliriz ama uzun sürecektir, daha hızlı sonuç için ultrasonla bakalım ister misiniz Sarp bey?"
Sarp başını hızlıca salladı. "E-Evet lütfen." Burnunun ucu kızarmıştı, sesi hafif boğuktu ve kirpiklerinde asılı damlalar her an yanaklarına atılacakmış gibiydi.
Doktor Murat ayağa kalktı, katlanan önlüğünü hızlıca düzelttikten sonra odasının kapısına yürürken omegaya ılımlı sesiyle "Ultrason odasına geçelim." dedi. Sarp doktorun dediğiyle oturduğu yerden kalktı, büyük bir heyecan ve kalp çırpıntısıyla çoktan koridora çıkmış olan doktorun peşinden gitti. Muhtemelen, sürüde çok fazla kişi olmadığı için her doktorun odasında değil de hastaneye açık bir yerde ultrason makinesi vardı.
Kısa bir süre sonra küçük, loş bir odaya girdiler. Odanın bir köşesinde büyükçe ultrason makinesi ve ortasında da beyaz örtülü bir hastane yatağı vardı. Doktor makinenin önünde kalan tabureye yerleşirken Sarp da yatağa oturdu, eli istemsizce karnını sardı.
"Uzanın lütfen." Doktoru dinledi Sarp, bir ayağını beyaz örtüye uzatarak oturuşunu bozmuş oldu ve sonunda uzanır konuma geldi. Devamında gelecek cümleyi duymasına gerek kalmadan tişörtünü sıyırarak karnını açtı.
