He's my protector

22

Cassandra,

Het vasthouden van de baby gaf mij een heel fijn gevoel, het voelde net alsof het voor mij gemaakt is.
'Waar denk je aan?' Vraagt Nathan en ik glimlach breed.
'De baby, hij was wel erg schattig' zeg ik enthousiast met een babystem.
'Ja zeker, ooit komt er wel één van ons' knipoogt hij.
'Weet dat ik pas twintig ben he' zeg ik en hij barst in lacgen uit.
'Nou en, veel mensen zijn al jong zwanger' zegt hij en legt hij hand op mijn bovenbeen en masseert aan de binnenkant.
'Wil je mijn huis zien?' Vraagt hij en ik kijk hem aan.
'Aah ja waarom ook niet' zeg ik en hij glimlacht.
'Mooi' en hij rijdt ook door een stukje afgelegen plek, door het bos en weilanden heen, maar wel anders dan in mijn droom.

'Dit is het packhuis, daar die van mijn gamma, beta, tussen de bossen etc. Liggen huizen van roedelleden en een stuk verder ligt mijn huis' vertelt hij terwijl we door rijden en uiteindelijk bij een groot zwart huis aankomen met bruin tinten.
'Vind je het wat?' Vraagt hij en ik knik.
'Heel modern' zeg ik zodra ik zie dat het huis nog niet langer dan tien jaar staat.
'Ja, hij is zes jaar geleden gebouwd, en wordt regelmatig verbouwd' zegt hij trots en parkeert zijn BMW naast de andere auto's.
'Jemig' zeg ik en stap uit kijkende naar de bruine garage deuren.
'Het is wel groot' zeg ik en hij lacht zachtjes.
'Wen je snel genoeg aan' stelt hij me gerust en we lopen de trap op aangezien de garages een verdieping lager liggen. En ja naar binnen loopt een verdieping hoger dan de begane grond.
'Wie onderhoudt dit allemaal?' Vraag ik en kijk de omgeving rond.
'De roedel, we hebben een erg grote roedel' vertelt hij en legt ook gelijk uit dat ze speciale mensen hebben aangenomen voor de schoonmaak en hoveniers die de omgeving perfect houden.
'Wow' zeg ik en loop de woonkamer in die een uitkijk heeft op een stuk natuur.
'En je woont hier alleen?' Vraag ik verbaasd.
'Ja, nog wel' en hij komt achter mij staan en legt zijn kin op mijn hoofd.
'Ik vond mijn huis al groot, maar dit is echt een paleis' en Nathan pakt mijn hand en leidt me door het huis heen. Na de rondleiding constateer ik dat het er allemaal anders uitziet dan wat mijn droom heeft laten zien, dus ik zucht opgelucht in mijn hoofd.
'Ik ga even naar de wc' meld ik en Nathan knikt. Ik loop de gang weer op waar ik uitkom bij de wc voor de gasten. Technisch gezien ben ik nogsteeds een gast. Maar ik moet erg nodig plassen en ik heb geen zin om het hele huis af te zoeken naar de grote badkamer.

Zodra ik de wc weer uitloop zie ik Nathan niet dus ik loop richting de woonkamer, daar is hij ook niet.
'Nathan?' Vraag ik en krijg geen gehoor.
'Nathan?!' Vraag ik nu iets luider, nog niks.
'Nathan? Dit is niet grappig als je mij probeert bang te maken' zeg ik.
'Delgado? Laika?!' Roep ik en ze komen aanrennen.
'Waar is Nathan?' Vraag ik en ik hoor achter mij een zacht gedempt gejank. Geschrokken draai ik mij om en zie buiten een grote zwarte wolf staan. Hij is nog groter dan ik ben.
'Nathan?' Vraag ik zodra ik naar buiten ben gelopen en de wolf knikt. De rode ogen kijken mij aan en ik loop naar beneden gevolgt door Delgado en Laika.
'Ik dacht dat je me wou laten schrikken' zeg ik en aai hem over zijn kop heen die hij heeft laten zakken. Ik hoor een zacht kreuntje uit de wolf komen.
'Je bent wel lekker zacht' fluister ik en hij duwt zich tegen mij aan en loopt vervolgens naar de verhoging en gaat er naast staan.
'Wat wil je nou?' Vraag ik aangezien het al aardig schemert. Zijn kop wenkt me en ik loop naar hem toe. Hij wijst met zijn neus richting de trap en laat een route zien.
'Wil je dat ik boven op je ga zitten?' vraag ik sceptisch zijn wolven instructies volgend en hij knikt.
'Oke' en ik doe wat hij van mij vraagt en loop de trap op.
'Oke, kan ik?' En hij knikt, dus ik laat mij zakken en voel zijn zachte vacht zich als het ware om mij heen sluiten. Niet veel later begint hij te lopen door het bos en we komen op een plek die een prachtig uitzicht geeft op een groot meer. Het is intussen bijna helemaal donker, Delgado en Laika zijn meegelopen, of nouja rennen zo ongeveer, het lijken wel chihuahua's naast hem. Ik ga bovenop hem liggen en knuffel hem zo ver het kan.
'Ik hou van je' fluister ik en hij doet zijn hoofd omhoog en begint te huilen. Ik hoop vanuit blijdschap.

Ik ben met stage begonnen weer, dus minder schrijf tijd helaas.