He's my protector

29

Sorry voor het lange wachten op een nieuw deel, mijn mobiel was in de wc gevallen en moest ff wachten op een nieuwe. Maar ik kan weer verder.
Cassandra,

Na het einde van de lessen rijdt Nathan mij naar huis en zoek ik nog naar oude kleding, stofjes en fleecekleden. Uiteindelijk heb ik een vuilnis zal vol met kleden, en een zak met stoffen en kleden.
Ik laadt de honden in en we gaan richting het asiel. Nathan die heeft weer een of andere vergadering over de roedel van zijn nu intussen echt dode broer. En zoals altijd zou ik er ook bij moeten zijn als Luna  zijnde, maar ik heb gezegd dat ik het allemaal prima vind, maar niet mee wil doen aan het leiding geven en dat soort dingen. Dat was gelukkig allemaal goed en dus ben ik nog redelijk mijzelf, of nouja niet helemaal, want ik ben eigenlijk een getrouwde vrouw. Toch? Of ben ik nog steeds gewoon zijn vriendin....? Geen idee ik zou het nog is moeten vragen. Ik voel een kramp in mijn buik en ik pak een ibuprofen uit mijn dashbord kastje en slik hem tegen de buikpijn.

Aangekomen bij het asiel stap ik uit en rennen Delgado en Laika naar de ingang waar ze blijven staan wachten op mij. De vuilniszakken met stoffen haal ik uit de kofferbak en drop ze in de kantine waar het lekker warm is. Iedereen zit binnen en sommige zijn zich aan het klaarmaken voor het naar huis gaan.
'De honden hebben allemaal beweging gehad van de nieuwe stagiaires' zegt Vincent en ik knik.
'Oke, dan help ik hier wel met het maken van die speeltjes' en Thea die laat mij zien hoe je de simpele touwtjes knoopt. Er zijn al veel speeltjes geknoopt.
'Wie heeft dit bedacht?' Vraag ik en de oudste stagiaire steekt haar hand op.
'Ik zag ze op pinterest langs komen en dacht dit is simpel en leuk'
'Ja dit is echt een leuk idee en gezellig om te doen'

Al gauw hebben we muziek aanstaan en zingen we gezellig mee, na een tijdje gaat de deur open en zie ik Nathan staan met een bos bloemen.
'Ga je mee naar huis?' Vraagt hij en ik knik.
'Ik noteer mijn uren nog even en dan kunnen we gaan' zeg ik en hij glimlacht en leunt tegen de deurpost.
'Naar mij of naar jou?' Vraagt hij.
'Naar mij' en wrijf over mijn buik die nog steeds een beetje pijn doet.
'Buikpijn?' Vraagt hij en ik knik.
'Voel je dat ook?' Vraag ik en hij knikt nu.
'Een beetje, niet heel extreem'
'Voel ik jou pijn dan ook?' Vrag ik en hij schud van niet.
'Als je wolf was geweest wel, maar dat ben je niet' en ik zucht opgelucht, hij slaat zijn arm rond mijn schouders en we lopen naar zijn auto. Nathan doet de kofferbak open voor de honden en tilt mij in de bijrijdersstoel.
'Moeten ze nog uit?' Vraagt Nathan en ik knik.
'Ja even een rondje' zeg ik aangezien de klok al 21.05 aangeeft.
'Dan gaan we zo een rondje lopen' en we rijden het terrein af.

Hij parkeert de auto naast de mijne op de oprit en de honden die springen uit de kofferbak zodra die open is gemaakt.
'Gaan we gelijk?' Vraagt hij en ik knik.
'Ik pak mijn skeelers nog even' en loop naar binnen en binnen een minuut sta ik weer buiten. 
'Ik moet dus weer rennen?' Vraagt hij.
'Niks moet, maar ik vind het fijn om in de avonden te skeeleren' en dat is waar ook, ookal staat er een erg koude vries wind, daar blijf je lekker warm van.

Aan het einde van de week had Nathan gevraagd of ik bij hem blijf slapen dit weekend. Dus dat is ook wat er gaat gebeuren. Aangezien ik nog steeds ongesteld ben, blijft het ook bij alleen slapen. We rijden vanuit school naar mijn huis om de honden op te halen en een kleine tas met kleding.
'We kunnen vanavond wel wat online winkelen' knipoogt hij zodra hij de auto bij het wandelpark parkeert.
'Je weet dat je voor mij geen geld hoeft uit te geven he' zeg ik en hij haalt zijn schouders op.
'Je hebt bij mij nog helemaal niks hangen qua kleding dus we gaan gewoon geld uitgeven' en hij gaat achter mij staan terwijl we kijken naar de honden die met elkaar aan het stoeien zijn. Nathan laat mij los en ik kijk achterom, hij is zijn kleding aan het uittrekken. 
'Wat ben je van plan?' Vraag ik geschrokken.
'Ik ga in mijn wolvenvorm' zegt hij en ik trek een verbaasde wenkbrauw op en zucht.
'Als iemand je ziet dan is het je eigen schuld' zeg ik en hij haalt zijn schouders op.
'Jammer dan en dan nog de meesten weten van ons'
'Dat betekent niet dat je...' en voor ik mijn zin kan afmaken staat al een gigantische zwarte wolf voor mij.
'...Altijd in je wolvenvorm kunt veranderen' zeg ik en hij duwt met zijn snuit tegen mijn buik aan.
'Wat nou weer?' Vraag ik, hij wenkt mij met zijn kop en loopt naar het bankje toe.
'Niet alweer he' zeg ik en kijkt mij verbaasd aan, bijna gepeinigd.
'Zo bedoelde ik het niet' verontschuldig ik mij snel.
'Het is meer dat ik niet zo ben van het "paardje rijden" ' en maak met mijn vingers aanhalingstekens bij paardje rijden hij komt naast mij staan en ik leun tegen hem aan.
'maar ik hou wel van je hoor' en ik krijg een lebber van hem over mijn gezicht.
'ah bah, Nathan' klaag ik en veeg het af met mijn mouw. Zodra ik opkijk zie ik dat hij weer aan het mindlinken is.
'Je moet ergens heen of niet soms?' vraag ik en hij knikt, dus ik roep de honden bij me en zodra ik me weer omdraai staat hij weer aangekleed en wel klaar om te vertrekken.
'Er zijn rogues binnen gevallen, dus we moeten naar huis' zegt hij en we rennen bijna naar de auto toe. Of eigenlijk ik ren naar de auto Nathan die zet gewoon hele grote en snelle passen.

oeh rogues...