Madhouse\BTS

4::Mirage

4|Yaşarken Ölmek

İnsanları asıl delirten ya da delirttiğini sanan etmeni yeryüzünde merak eden kişi sayısı oldukça azdır. Çoğu kişi delilerin kendi kafasında yarattığı şeylere dayanamayıp akıl sağlığını kaybettiğini düşünür. Ama gerçek daha farklıdır. Asıl deliler akıllı olduğu düşünülenlerdir. Kısaca çok zeki olanlar. Bu zeka bazen o kadar fazla gelir ki kişiyi altından kalkamayacağı işlerin içine sürükler. Kişi yavaşça delirdiğini düşünür ve pes etmek ister. İnsanların ona yüklenir tüm umutlarını ona bağdaştırır  ve zeki kişiyi daha büyük bir boşluğa sürüklerler.  Bu boşluk çoğu zaman kişiyi yalnızlaştırır. Ama gerçek dünyanın zararlarını anlar. Dünya üzerinde ilk delirenler fazla zekilerdir. Beyinleri baskının kurbanı olarak kişinin delirmesine ön ayak olur. Fazla düşünmek kişiyi yorar. Bunun sonucunda kişi kendini kaybeder.

Yani kendini boşluğa bırakır.

Herkes kilitlenmişçesine hayaletin kaybolduğu noktaya bakıyordu. Odadan çıt çıkmıyordu. Nefes sesleri odayı kaplıyordu ve hayaletin bulunduğu bölgede ufak bir kağıt kalmıştı. Jungkook öne doğru atılırken koluna sarılan parmaklar onu durdurmuştu.

"Aklını mı kaçırdı? Ne yapıyorsun?" Jungkook hışımla parmakların vücudundan ayrılmasını sağlarken yerde duran kağıda uzanmış ve titreyen sesiyle kağıt üstünde ki rastgele karalanmış gibi görünen kelimeleri okumuştu.

"Beşinci kat sağda ki koridor. Tüm yanıtlarınız orada." çatık kaşları ile karşısında kendini izleyen kişilere dönmüş ve kendinden beklenmeyecek kadar  gür bir sesle bağırmıştı.

"Burada çok büyük oyunlar dönüyor nasıl hala bu kadar sakinsiniz aklım almıyor. Beyninizde bir sorun falan mı var acaba. Burada dönen oyunları araştırmak yerine hala odanıza geçmiş korkudan titremekle meşgulsünüz. Kimse buradan kurtulmak için bir şey yapmıyor. Bir şeye katkıda bulunmadan göt yayarak buradan kaçmayı mı planlıyorsunuz." Jungkook'un sözlerine karşılık herkes kafasını eğerken merdivenlerin başından bir ses duyulmuştu.

"Jungkook haklı kimsenin bir uğraşı yok. Bizim ya da kendiniz için uğraşmazsanız buradan kurtulmayı nasıl ümit edebilirsiniz anlamıyorum." Taehyung elinde tuttuğu tozlu kitaplarla merdivenlerden inerken odada ki herkese göz gezdirmişti.

"Kimse ipucu bulmak için vakit harcamıyor. Sadece birisi öldürüldüğü zaman harekete geçiyorsunuz." elindeki kitapları resmen masanın üstüne atarken üstünde ki tozları silkelemişti.

"Üst katlarda bir takım kıyafet ve kişisel bakım eşyaları buldum. Temiz görünüyorlar kullanılabilirler. Aynı zaman da üçüncü katın sonunda yanı Jackson'ın öldürüldüğü koridorda bir kütüphane buldum. Hastanenin geçmişini anlatan bazı kitaplara ve hastane yerleşim planını da buldum. Onları getirdim ama kıyafetler üst katta kaldı onları alıp gelir misiniz? Merak etmeyin hayalet yok bizzat kontrol ettim." kalabalıktan bir kaç mırıltı yükselirken Taeyong öne atılıp Taehyungdan odanın yerini öğrenip gitmişti.

"Geri kalan kişiler buraya gelsin. Bazı şeyler buldum eminim çok  şaşıracaksınız." bir sandalye çekip otururken odada ki kişiler masanın etrafına toplanmıştı. Taehyung kalın ciltli üzeri tozla kaplanmış kitabı eline alırken herkes pür dikkat onu izliyordu. Eski sararmış sayfalar hışırtılı sesler çıkartırken dağılmamaları için büyük bir uğraş içine girmişti genç adam.

"Hastane inşa edildiği zaman ilk zamanlarda normal bir hastane olarak kullanılıyormuş ama ilerleyen zamanlarda hastanede yatan hastalar ve hasta yakınları burada tuhaf ve paranormal olayların olduğunu fark etmişler. Hastane artan vakaların sonucunda kapatılmış ve uzun süre kullanılmamış. Kapatılmasının ardından bir yıl geçtikte sonra ise farklı bir isim ve faaliyetler tekrar açılmış. Yani Wiheom Tımarhanesi olarak ama burası diğer tüm tımarhanelerden farklıymış çünkü burada ki hastalar normal değilmiş. Yani tımarhanede ki kimse normal olamaz ama burası ayrı bir seviyedeymiş. Buraya genelde başka hastanelerde umutsuz vaka olarak görülen kişiler gönderiliyormuş.