Miles Away (Circle Of Friends #1)

Chapter 35

I'm happy. Knowing he loves me, but still, I'm hurt. Laine made me hurt. I'm still questioning her.

Bakit gano'n siya? She doesn't care for me, at all. She doesn't validate my happiness, which I found in two aspects, Maki plus... family.

Iyon ang ipinapakita niya. She's happy now. Sa amin ni Varheine... Sa love life niya.

Pero bakit pinipigilan niya pa rin ako kay Maki? Putang ina... ang gulo.

"Please..." I whispered.

Nang kumalma, naisip ko ang mga sinabi ni Maki. I should. I should try.

Gamit ang sasakyan kong hindi ko inuuwi, umuwi ako nang walang paalam sa pamilya ko rito. Dahil may pamilya rin ako sa Pasig.

I did what Maki said. I made it up with Laine. I should.

"Buti, umuwi ka..." sabi nito pag pasok ko. Nasa sala siya naka upo. Kumakain. I sat down on the couch beside her's.

"I want us to talk." maikli kong sabi na naka kuha ng atensyon niya. "Do you really want me? Ako... bilang kakambal mo. Gusto mo pa ba 'kong makasama? Mahal mo ba 'ko? Kasi kung oo..." I stopped. "Nakaka tang ina pala ang pag mamahal mo."

"Mahal kita, totoo. Kaya nga ayoko nang kayo." sagot niya.

"Bakit? Paano?"

"Kasi... naguguluhan ako. Nasasaktan ako. Pinag hiwalay ko na kayo, para sa atin. Knowing na gusto ko iyong lalaki na iyon dati."

Naguluhan ako sa sagot niya. "Guilty?" I laughed. Sarcastically. "Ang tanga mo ma-guilty, ang tanga." sabi ko at akmang lalabas pero lumabas din si Varheine sa kwarto niya na kakagising lang.

Nagtataka siyang nilingon ako. "Saan ka punta?"

"Uh... Uuwi." sabi ko. "Sa amin... Uuwi ako. S-Sama ka?"

Halata ang pagtataka sa kaniya, but he chose to silence himself and nodded as a sign of letting me go.

Nag isip isip ako. Pero naputol 'yon nang may tumawag.

[Hoy, hinahanap ka sa 'kin nila Dave. Umuwi ka ba? Oh, edi nasaan ka ngayon?] tuloy-tuloy na sabi ni Xylene.

"Uh... Umuwi ako sa Pasig. Pabalik na 'ko, don't worry." sagot ko.

[Wow, pota, sa tingin mo walking distance 'yan? Bobo lang, girl?] sabi nito. Natawa naman ako. Nakaka ilang balik na rin naman ako. Umaga na siguro pag balik ko roon.

Mga ilang minuto pa, napa buntong hininga ako. "I'm drained." sabi ko.

[Napaano ka?] tanong niya. I sighed, once again. And decided to rant it out to her.

"Ang matured naman ni Maki, parang 'di siya." sabi niya but she talked again after that. "Charot."

I smiled a little. Little did they know that behind the Maki we all knew, there's this matured Maki, the Timothy they never met. I saw him a million times, yet I didn't appreciated it.

"Matured naman talaga 'yon, mas nakikita lang 'yung pagiging makulit niya." I answered.

We're at their house. Naka uwi na naman ako kanina kaya alam na nilang nandito ako kila Xylene. Nasa backyard nila kami, drinking.

"Gago, ang dami naman! 'Wag mo 'kong lasingin!" reklamo ko. Dinuduga ako nito, eh! Porket mataas ang alcohol tolerance, inaabuso ako.

"Hindi naman marami," sagot nito pero tinigil na ang pag sasalin sa akin.

"Kinakabahan ako." Napalingon ako sa kaniya ddahik sa sinabi niya at binigyan siya ng nag tatakang tingin. "Problemado ka, eh. Ta's umiinok tayo, feeling ko mamaya iiyak ka na."