Miles Away (Circle Of Friends #1)

Chapter 19

[Good morning,] sabi ni Maki sa phone call. Ayos din 'to, ang aga-aga, nambubulabog!

"Ingay mo, sana aware ka ro'n." Sabi ko na pasaring. But it's really a good thing to hear his voice first in the morning.

"Weh, musika nga ang boses ko sa tainga mo!" pakikipag laban pa niya at hindi na lang din ako umangal dahil halata namang walang pinapalagpas ang isang 'to, hayaan na lang at baka mabaliw pa 'pag kinontra ko siya.

Linggo pala ngayon, bukas pa magkakaroon ng pasok at wala naman akong magawa dahil paumpisa pa lang ng quarter, wala pa 'kong masyadong kailangan na gawin. Eh, ang pinag kakaabalahan ko lang naman dito sa bahay ay ang mag aral, mag cellphone. Ano pa ba? Wala. Ang boring talaga ng buhay ko, hays.

I went down because I was just so bored in my room. Wala naman sigurong masama kung magkikita kami rito ni Narrely, hindi ba? Maluwag na ang isip ko sa kaniya, gumaang na ang pakiramdam ko... Kahit, may doubt.

"Wew, miracle, it is," bulong ni Alexeus na naka-tingin sa 'kin, tinaasan ko naman siya ng kilay at natawa siya. Ano'ng problema nito?

"Miracle ka r'yan?"

"Nothing, you went down here... During the weekend," bati niya ro'n. Inirapan ko naman siya at umatras sa pantry para tingnan kung ano ang pwede naming kainin.

I found my self looking for chips so I called Alexeus for assistance, "Nasaan si Papa?" I asked, to make sure na walang magagalit dahil ayaw niya sa masyadong mga unhealthy. Nagkibit balikat naman si Alexeus kaya pinakuha ko na siya ng bowl na paglalagyan ng chips sa kusina. I can't eat this whole chips kaya ililipat ko pa sa mangkok.

"Add some more for me," sabi niya't lumabas na matapos na ibigay sa 'kin ang bowl. I think he don't sleep too well, halata namang inaantok siya, eh. At saka alam ko namang mahilig siyang mag puyat, bakit pa nga ba 'ko nag taka?

"You should sleep aerly from today and so on... Magkasakit ka pa." I rolled my eyes against him. Hindi naman siya nag react sa sinabi ko na para bang wala talaga siyang pakialam sa sinasabi ko. "I'll pay you," sinabi ko na nagpalingon sa kaniya. Tss, mukhang pera.

"How much," paninigurado niya pa.

"Like I'd pay centavos? Let's think of it," sinabi ko na totoong nag iisip. How much does he deserve? I think a little money would be enough. "One hundred," sagot ko.

"Deal." Napa-ngiti naman siya na para bang magkaka-easy money. Okay.

When we finished eating, I went to the kitchen to return the bowl but I saw the dishes we have to wash. Ang dami! Ganiyan ang hinuhugasan nila?

"Sino naman ang kumakain nang ganito karami," sabi ko at saka nag umpisang mag hugas ng pinggan. Well, I really know a lot about chores, but I don't do chores. Aside from we have someone to do it, maayos naman ako sa academics kaya hinahayaan nila akong doon na lang mag focus at hindi maki gulo sa gawain sa bahay.

Bigla namang pumunta rito si Manang at nakita akong naghuhugas, agad niya naman akong pinigilan pero umiling ako, It's not a big deal for me. It's just chores, duh.

"Okay lang po, Nang, para ito lang." I smiled to assure her. I know that she has doubts on helping me but I am sure that I can handle this. "Marunong po ako," sinabi ko uli para pumayag na siya at hindi nga 'ko nagkamali dahil tumango na siya at umalis na.

"Why are you doing that, Sis?" Sabi ni Narrely na kakababa lang at nakita akong nag huhugas ng mga plato.

"Sis pa nga," nai-bulong ko. Ano na naman kayang na-kain nito at nagkaganito? "Ano'ng na-kain mo na naman," tanong ko at umirap naman siya. "Okay, normal."