Birlikte uyuduğunuz ilk gece, su içmek için kalktıktan sonra heyecanla yanına geri döndü.
Tekrar uykuya dalmadan önce, dağılmış saçlarını geri atmak istedi ve boynunun arkasındaki, artık küçük kalmış yara izlerine rastladı.
Kollarında da buna benzer izler görmüştü, onu önemli bir şey olmadığını söyleyerek geçiştirmiştin.
O an kaşlarını çattı ve sadece uymaya çalıştı ama sabah kahvaltı masasında, başlığınız belliydi.
"Ne demek babam yaptı?"
Sadece şaşkınca devam etmeni bekledi.
"Konuşmak istemiyorum Jin. Pek güzel bir çocukluk geçirmedim. Sevgiyle değil de, şiddetle büyüdüm. Ama bunu herhangi bir şeyin bahanesi olarak görmek istemiyorum. Geri de kaldı sonuçta."
"Şimdi neden onlarla çok nadir görüştüğünü anlıyorum. Konuşmak istersen benden çekinme lütfen, ben hep senin yanındayım. "
" Biliyorum Jin, teşekkür ederim. "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YOONGİ:
Daha önce ona, yüksek sesten ve şiddet içerikli herhangi bir şeyden hoşlanmadığını söylemiştin.
O da senin gibi düşünüyordu. Fakat bunların seni gerçekten kötü etkilediğini ilk defa görüyordu.
Sen kulaklarını kapatıp kendini sakinleştirmeye çalışırken, ne yapacağını düşünüyordu.
Bir geçmişin olduğunu görmüştü ve aptala yatmayacaktı.
O yüzden senin gibi dizlerinin üzerine oturdu ve sana sıkıca sarıldı, destek olmaya çalıştı.
Sen konuştukça, hareketin ona daha mantıklı gelirdi.
Kendini korumaya çalışıyordun ve bunu senden üstlenmek istedi.
