KARAMEL (DÜZENLENECEK/ARA VERİLDİ)

●《KORKU》●

Helloğ bebekler !

Satırların arasına bol bol yorum yapar mısınız? Düşünceleriniz benim için çok ama çok önemli🎈

Keyifli okumalar🎈

25.BÖLÜM “KORKU”

Hatırladığım şey gözlerimin içinin ışık hızıyla dolmasına sebep olurken bulanık bakışlarım Azel'in boylu boyunca çizilen sırtına kaydı. Kırmızılaşmış çizikler fazla taze görünüyordu. Bakışlarım dağınık saçları ve uyurken bile çatık kaşlarında dolandı, derin bir uyku içindeyken bile nasıl bu kadar korkunç görünebiliyordu,anlamıyordum.Gözümden bir yaş firar ettiğinde göğsümü kapatan örtüyü titreyen parmaklarımla ağzıma çektim. Bunu yapmış olamazdı değil mi? Benim sarhoş halimde ceza verecek kadar cani değildi.

Avucumun içinde sıktığım siyah çarşafı ağzıma bastırarak hıçkırığımın boğulmasını sağladım.Belki de... Belki de ben yanlış anlıyorumdur, aramızda gerçekte hiç birşey olmamıştır fakat yerdeki kıyafetler, çıplak bedenlerimiz, hatırladıklarım hepsi bana bu kötülüğü yaptığını gösteriyor,diğer bütün ihtimalleri suya düşüyordu. Gözü bu denli mi dönmüştü? Yaptıkları yetmemiş miydi? Yaptığı son hamle buydu. Beni savunmasız bir halimde öldürmüştü.

Yaşananların düşüncesiyle çıplak sırtımı yatağın başlığına dayayarak dizlerimi kendime çektim. Böyle bir iğrençliğin yaşanmış olma ihtimali bedenimi kutupların soğuğunda donduruyordu. Gözlerimden süzülen yaşlar hızlanırken hıçkırıklarım artık siyah çarşafta kaybolmayıp oda da yankılanıyordu.Kırbaçlanan beynim baş ağrımı saniyeler içinde iki katına çıkarmıştı ve ağrım dayanılmaz bir haldeydi.

“Yine ne bok yemeye ağlıyorsun?” odanın içini dolduran sesle başımı hızla yastıktan başını kaldırıp kan çanağına dönen gözleriyle bana bakan Azel'e çevirdim. O çok tehlikeli bir adamdı, bugün ne kadar ileri gidebileceğini göstermişti. Onun en acımasız hallerini bilmeme rağmen sözlerini kulak ardı edip içmiştim. Bir an da patlayan özgüvenim ruhum gibi bedenimi de ölü hâle getirmişti.Her ne olursa olsun dün onu dinleyip içmeyecektim,açık açık beni tehdit etmesine göz yumarak o kadar cesaretlenmiyecektim.

“Kime diyorum lan ?” Azel'in kükremesiyle olduğum yere iyice sinip örtüyle bedenim açıkta kalan kısımlarını kapattım.Titrek bir nefes verdiğimde artık onun yanında nefes bile almaya korktuğumu fark ettim. Deli gibi korkuyordum...“Neden yaptın bunu bana?” dilim yüreğimde esen korku yellerine inat beynimin acısına son vermek adına konuştu. Gözlerim kalbimin korkusunu yansıtırken dilim beynimin cesaretini sergiliyordu.

“Dün...” akan burnumu içime çekerek acıyla alt dudağımı dişlerimin arasına aldım. Başım utançla yere eğilirken korkuyla soludum. İçimde büyüyen hıçkırığı zor zar zapt ediyordum çünkü biliyorum ki bu hıçkırık onu delirtip bağırtacaktı. “Dün gece,” devamını getirmeye dilim varmıyordu gerçi kabullenemediğim birşeyi nasıl dile getirebilecektim ki.

“Ee?” alay kokan sesiyle başımı yerden kaldırdım. Onun başını eğip utanması gerekiyordu benim değil. Havalanan tek kaşı merakla beni süzüyordu.