KARAMEL (DÜZENLENECEK/ARA VERİLDİ)

●《GECE GÜNEŞİ》●

★MİNİK YILDIZI PARLATMAYI UNUTMA!★

"Sen benim karanlığıma sızan ışıksın.."

İnsan bazen asla yapmam dediğim şeyleri yapıyor bazen hem de basitçe...İnsanoğlu ne kadar korkmuyorum dese de,bazı şeylere karşı koysada olmuyordu...Direnemiyordu herşeye... Özellikle konu sevdiğinin canıysa... Yapıyordu,gözü görmüyordu herşeyi yapabiliyordu.

Gözlerimi beleterek Azel'e baktım. O nasıl bunu,böyle birşeyi teklif edebilirdi. Dengesizliğin bu kadarı da insan pes dedirtiyordu yani. İki yana sarkan kollarımı göğsümde birleştirerek ona kızgınca baktım.

“Sen ne dediğini sanıyorsun!Bunu asla yapmam!”

Çokta kalın olmayan kaşlarını havalandırarak ellerini ceplerine soktu. Alt dudağını sarkıtıp  yatakta duran elbiseye  bir bakış attı. Gözleri yeniden beni bulduğun da burunumu kaldırarak yatağın karşındaki duvara diktim gözlerimi.

Tamam giyinmeyi kabul etmiştim daha ne üsteliyordu ki. Ne demek tam karşımda giyeneceksin!Kafayı yemiş bu manyak herif. Alışmış sayılırdım onun bu dengesiz hallerine ancak bu bardağı taşıran son damla olmuştu.  Herşeyimi elimden almış şimdi de namusuma göz dikiyordu.

“Hadi ufaklık uğraştırma beni!”

Gözlerimin ucuyla azel'e baktığımda yüzünde sinirlendiğini belli eden çatık kaşları ve kırışan anlı vardı. Umursamaz bir adımla yan tarafıma dönerek az yaptığım trip havasını yeniden yaptım. Her ne kadar ölümüne kavga etmek istesem de bunu yapmayacaktım. Aynı kafeste bulunduğum bir aslanı sinirlendirmek,ateşe körükle gitmekten başka birşey olmazdı. Derin bir nefes alıp dışarı verdiğinde burada ne halt yemeye bekliyorum diye sorgulamadan edemedim.

Evet ya! Ben ne diye bekliyordum bu oda da gitmem gerekiyordu. Aksi takdirde burada bir savaş çıkacaktı. Adımlarımı biraz önceki karanlık koridora çevirerek hızla yürüyordum. Allah'ım lütfen tutmasın izin versin gideyim!Bir kezcik lütfen Allah'ım...İçimden Allah'a yalvarırken belime dolanan elle geriye doğru çekilip sert bir bedene dayandım. Ah işte başlıyordu yine nefes tutup,ter dökmeler. Ellerim karınımın üzerinde bulunan Azel'in uzun ellerinin üstündeki yerini aldığında tam film sahneleri gibi olmuştuk. Hadi ama bana hangi film sahnesini yaşamak istediğim sorulmamıştı.

“Sen yorulmadın mı bu durumdan?”

Azel'in kulağıma fısıldadıklarıyla yüzümü hafifçe ona doğru çevirdim. Burnuma dolan sigara ve alkol kokusu midemi bulandırmıştı.Yüzümğ buruşturarak azel'e baktığımda Aman Allah'ım yakından daha da yakışıklı...Bir çok defa yakınlaşmış olsakta bana bu denli ilk defa güzel gözüküyordu. Dolgun kirpikleri öfkenin namını taşıyan gözlerini saklıyordu.  Gözlerim aramızdaki boy farkından dolayı yukarı bakıyordu. Kırmızı dudaklarını yaladığında bir anlığına kaydı. O kadar güzel gözüküyorlardıki Azel'in yaptıklarını unutup öpebilirdim.

“Sende iyiyce Azel'e döndün!Öperimmiş,kızım o senin hayatını aldı elinden!”

İç sesim olmasa Allah bilir kaç bin tane hata yapacaktım. Bazen şükrediyor,bazen dertleniyorumdum bu içsesden... İç sesimi dikkate alarak önce dudaklarındaki gözlerimi ayırdım ardından başımı önüme çevirip onun etkisinden tamamen çıktım. Tek bir etkisi kalmıştı oda beni sarmalayan elleri.

“Gitmek istiyorum bırakır mısın?”

Diyerek öne doğru bir adım attım. Belimdeki elleri sıklaşarak beni geri çektiğinde vücudundaki kasları sırtımın her yerinde hissettim.