KARAMEL (DÜZENLENECEK/ARA VERİLDİ)

●《HUZUR》●

Minik yıldızı parlatmayı unutma☆

Benim için huzur ne para ne puldu....
Benim için huzur merhamet kokan adamın göğsünde uyumaktı...

Geleceğim için doğru mu yapmıştım bilmiyorum ama şimdiki yaşantım için en doğru kararı vermiştim...Yani ben öyle düşünüyordum. Telefonu yan tarafıma bırakıp cennet yüzlü adamı düşünmeye başladım. Dün ve bugün olanlar bana tuhaf hissettirmişti.. Yağızın üzerime düşmesi beni anlaması o güzel kalbinde bana yer vermesi hepsi bir rüya gibiydi. Korkmuyor değildim çünkü ben ne zaman böyle hissetsem bir anda herşey mahvoluyor,dibe çöküyordum.

O akşam yağızın beni öpmesi aklıma gelince yüzümde sebepsizce bir sırıtış belirdi. Kendimi gelişi güzel yatağa bıraktığımda salak salak tavanı izlemeye koyuldum. Pek hayal kuran biri değildim fakat şuan geleceğimi hayal edip mutluluğuma mutluluk katmak istiyordum.

Hayal kurmaya çalışırken telefonumdan gelen birdirim sesiyle yarım yamalak kurduğum hayal dünyamdan çıkış yaptım. Heyecanla telefonu elime aldığımda bildirime girdim.

GÖNDEREN:YAĞIZ

Kapıdayım...Aşağı gel

Okuduğum mesajla gözlerim fal taşı gibi açıldı.Oturduğum yataktan hızla kalkıp soğuk zeminle buluşturdum ayaklarımı.Pencerenin önüne geçip perdeyi tek gözüm gözükecek şekilde araladım.Üstünde siyah bir kot pantolon beyaz bir t-shortun üzerindeki siyah deri ceketiyle bekliyordu yağız. Elini cebine atıp pakette sigarasını alarak kiraz dudaklarına bıraktı. Beklemediğim bir andan gözleri bana döndü. Refkles  olarak perdeyi çektim.Saat gece yarısını çoktan geçmişti bu saatte biri görse babam canımı okurdu.

GÖNDEREN:YAĞIZ

Hadi güzelim bekliyorum:)

Babam parayı yenı almıştı o yüzden bir kaç hafta eve gelmezdi.çıksam ne olurdu ki? Ama bende öyle bir şans vardı ki normalde haftalarca gelmez sırf ben bugun çıktım diye gelirdi.
Bir yandan avucumla anlımi ovaliyor diger yandan da odanın içinde dönüp duruyordum. İnsem mi? Evet evet inmeliyim. Hem beş dakika ne olabilir ki?

Aynen ne olabilirki alt tarafı mahallede adın çıkar

Beklenen iç sesiminde ortaya çıkmasıyla tamamen kararsızlığa ďüşmüş boğulmaya başlamıştım bile. Tırnağımı dişlerimin arasına alip kemirmeye başladım.Çok hızlı olmam lazımdı. Ben tırnak etlerimi kemirirken telefonumun zil sesi odayı doldurdu. Elimde çalan telefonun sesiyle irkilirken telefonu elimde bomba varmış gibi bir sağ bir avcumda sektirip yatağa düşürdüm.Cevaplamam gerekiyordu..Of of ölümüm bu kararsızlığımdan olacaktı.

Telefonu elime alarak hiç düşünmeden açtım.

"Alo "dedim biraz önceki halimden eser kalmayarak.

"Aşağı inmeyi düşünmüyor musun? "Dedi sakince.

"Şey..ımm ben gelemem gelsemde şapamayız yarın şapsak" Allah benim belamı vermesın şapsak diyorum. Alt dudağımı dişlerimim arasına kıstırarak gozlerimi sıkabildiğimce sıktım.

"Şapmıycaz güzelim in aşağı "dediğinde resmen paçalarımdan rezalet akıyordu. Al şaptın.

"Olm-"

"Peki güzelim...Madem sen şapmaya gelemiyorsun ben gelirim şapmaya" diyerek gür bir kahkaha attı.

"Olur o zaman hadi gel "deeikten sonra ne dedigi aklıma geldi eve gelecekti.