Protecting the Princess of Don'yoku Kingdom (EDITING ON HOLD)

Chapter 30

Lorelei Lennox's POV

"Hindi na yata 'to training!"

"Munitakan na ako do'n!"

Kakalabas lang ng mga istudyante sa kweba at tumagal sila doon ng kalahating araw. Wala namang problema ang iba ay tumatakbo lang palabas para magpagamot sa kambal at bumalik muli sa loob. Hindi na sila nakaramdam ng gutom pa.

It's more than a dungeon than a cave. But they don't need to know that.

Their task is to make the cave safe. At nagawa naman nila, so we're gonna give them a feast bago kami bumalik sa Academy.

"Congratulations!" Dinig kong sabi ni Mica. Nakaupo ang mga bata sa lapag habang kami ay nakatayo sa harap nila.

"So this is the last day and that was your last task and you successfully finished it. I'm impressed. Ibang iba na kayo sa nakakilala namin 3 months ago." Mica said at para siyang proud na nanay habang nakatingin sa kanila. And tatlong buwan na ding buntis si Ashlyn yet she's still so sexy and it's making me want her more!

To be honest I'm also impressed dahil siguro kapag iba yun ay aabutin kami ng ilang buwan longer than this. They can control their abilities, improved their fighting skills and has a brain.

They wanted to quit being a loser in front of the eyes of brats. They want to stand for themselves kaya ganito ang kinalabasan. Kahit siguro matataas na klase ang tuturuan namin ay mahihirapan kami, dahil sa sobrang laki ng ulo nila, na sobrang galing nila and they also think that having a training is a waste of time dahil malakas na sila? Pathetic.

They're weak and when I say weak. They are easy to crush, kaunting provoke lang ay bibigay na, can't think of a way kapag nacorner na, at madaling mag give up. And that is what I hate the most. Nakita lang nila na natalo ang mas malakas sa kanila ay susuko na saying no more chance to win.

Nagulat ako ng biglang nagsigawan ang mga studyante. So Mica already told them.

"Let's go!" When Mica said that ay nagunahan na silang pumwesto sa mahabang lamesa.

Saktong kakatapos lang namin mag luto ay lumabas na silang lahat sa kweba. Nasa iisang table lang ang mga bata habang kami ay nasa kabila.

"Wow. Parang hindi sila nakakain ng ilang taon ah." Dinig kong sabi ni Fluer na nakatingin ngayon sa mga studyanteng kumakain.

"They didn't eat earlier kaya gutom talaga yan." I said at nilagyan ng pagkain ang plato ni Ashlyn.

"Eat now."

"Thank you."

Ngumiti lang ako rito at nilingon si Fluer na nakatingin padin sa mga bata.

"Anak yata ni Charmaine tong mga to eh."
Hinawakan ko ang ulo nito at pinaharap sa kaniyang pagkain.

"Kumain ka nalang diyan."

"Anong anak ko?"

Sabay kaming napalingon ni Fluer kay Char na may subo pang paa ng manok. Madaming pagkain ang nakalagay sa harap nito, as always.

"Nope! Nothing!" Sabay naming sabi ni Fluer at may pailing iling pa. May humawak sa pisngi ko at hinarap ito sa kaniya.

"Kumain ka na din. Say ahh." My baby said na ikinangiti ko.

"Ahh!" Sinubuan niya ako when I opened my mouth.

"Gusto ko lang naman kumain eh. Bakit sa harap ko pa? Nakakaiingit kaya."

Napalingon kaming lahat kay Fox. Nakanguso itong nakatingin sa amin.

"Pasubo ka kay Amber." Sabi ko at namula naman ang mukha nito.