Abilerin den şiddet gören kızın acı hikayesi....
Annesi onu doğururken ölmesi onun suçuymuş gibi onu suçlayan abileri bir gün gerçeği öğrenirse peki...
Merhaba bu benim ilk deneyimim yani ilk kitabım yazım yanlışları olabilir veya saçmala ya biliri...
Bölüm şarkısı: " Gel Gönlümü Yerden Yere Vurma Güzel Öyle Dertli Hep Sonradan "✨
Güneş: " Günaydın küçük bey . Gel bakalım ablanın kucağına " Diyip küçük Edizi kucağına almıştı Genç kız . Sabah saat sekiz gibi ağlamaya başlamıştı küçük Ediz annesi Ebrar uyuduğu için o almıştı hemde yol yorgunu diye düşünmüştü . Kucağında küçük Edizle evin içinde dolaşırken paşada peşlerinden ayrılmıyordu Küçük Edizi benimsemişe benziyordu .
Güneş: " İlk önce abla üstünü değiştirsin olurmu böyle ayıcıklı pijamayla Ayıp olur annenlere olmaz değil mi ? Sonra sana mama yaparız olur mu ? Yemekle aran çok iyi galiba tonton tonton geziyorsun " Saçını ev topuzu yapmıştı Genç kız . Küçük Ediz ağlamaya başlamıştı sanki beni kucağından bırakma der gibi .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Güneşin pijaması :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Ayağına giydiği panduf aynı zamanda ayak bileğinin bir üstüne kadar çekili ayıcıklı çorap var diye düşünün :)
Ediz: " bdhsssjzjbsus" Küçük Ediz kendi açısından birşeyler söylüyordu
Güneş: " Ne diyorsun ki Neyse gel sana mama hazırlayalım " Ediz genç kızın pjamasını değiştirmesine izin vermemişti bıraktığında yaygarayı koparıtıyordu
Güneş:: " Ne yapalım ki " Diye düşünüyordu Genç kız . Evde zilin sesi duyulmuştu . Genç kız Deniz veya Enes diye düşündü kapıyı yüzünde kocaman gülümsemesi ve kucağında da küçük Edizi tutuyordu Genç kız . Kapıyı açtığında yüzündeki kocaman gülümsemesi solmuştu .
Abilerine Dönelim :)
Gülay: " Bizi torunuma götürün . Bize söz vermiştiniz " Gülçin Hanımda ona destek çıkmıştı
Gülçin: " Katılıyorum biz torunumuzu özledik " Demişti yaşlı kadın . Yüzleri yoktu gitmeye belki dediler yaşlı kadınlar torunları onları affeder diye düşündüler ne yazık ki onları affedecek bir torunları yoktu ,saçını okşayacak, sevecek çok geç kalmışlardı .
Adnan: " Aynen oğlum götürün bizi af diliyelim affeder bizi benim torunum yüce gönüllü " Demişti yaşlı adam bilmiyordu ki torunu birkez yüce gönüllülük yapmış abilerini affetmişti.
