She Was Pulled (Salazar Series #1)

Chapter 35

Chapter 35

Distant

Nagtagal nanaman ang katahimikan sa buong silid.

"I really owe Lola Polly all this." I smiled.

Nakita kong bumalatay ang sakit sa mata ng mga ka anak ko. Bumuga ako ng hininga.

"I hope you'd be happy for me."

"We are." giit ni Deila. Ngumiti ako.

"So, I guess this ends this." tita Dail. "Thank you for all you've done to my niece... Madame." she smiled at Lola Polly.

Ngumiti lamang si Lola at tumango. Nagsilabasan na ang lahat. Nakita kong hinihintay ako ni Mommy. Ngumiti ako at ihinakbang ma ang mga paa papunta sa kanya. "Sandali lang po. Kakausapin ko muna sa Nella."

Mommy smiled maliciously at me before heading outside.

Umupo ako pabalik sa swivel chair. Humakbang naman siya papunta sa akin.

I shut my eyes. "Please... Not now."

"Alam kong pagod ka." naramdaman ko ang paghila niya sa swivel ko palapit sa kanya. "But I don't wanna waste time anymore, Milady."he whispered.

Nanindig ang balahibo ko sa bulong niya. "Tomorrow?"

Umiling ako. "Birthday ni Deila bukas."

"The day after tomorrow?" he tried again.

"Oo na."

He chuckled. "Okay. Rest, Milady." he kissed my forehead.

"I love you." pahabol niya nang palabas na ako. Natigilan agad ako at napasapo sa noo. My god!

"Nella..." I heard Mommy's voice.

Napaangat ako ng tingin. Ngumiti siya.

"Mom... I'm sorry for doubting you." my voice is small.

Umiling siya. "I was the one who made you think that way, anak."

I hugged her. "Come on, let's go to your room. You should rest."

Kinabukasan ay naghanda kami para sa birthday ni Deila.

"By the way Deil, I sent you a gift fir your birthday years ago."

"Ha? Saan?" lito niyang tanong.

"The one Celin gave you?"

"Shit!" napatampal siya sa sariling noo. Natawa naman ako.

"Why?" I laughed.

"Hindi ko pa nasusuot yon! Gusto ngang ipatapon ni Krent! Nagseselos dahilnsabi ni Celin manliligaw ko raw ang nagpabigay." umasim ang mukha ko.

"Is he really serious about you?"

"Basta nagtitiwala ako." ngumiti siya.

I sighed. "For you to trust him? I guess he is then."

Ngumiti ulit siya. "Maloloka ang mga bisita ko kapag nakita ka nila panigurado." tumawa siya.

"Then should I stay hidden?" I joked.

"Kakaladkarin parin kita palabas."

I just made a face. "How about Yra? Is she good?" I suddenly asked.

"May kailangan kang malaman tungkol sa kanya."

"What?!" I exploded when I heard all of it.

"Basta wag mo sabihing ako nagsabi. Besides, she's okay now."

Mukhang panatag na siya dahil tapos na yon pero hindi ko maiwasang hindi mag alala lalo na't wala ako nang nangyari yon. "How many months?" I asked.

"Pitong buwan. Mabuti nga at maikling panahon lang yon. But that wasn't easy to conquer. Imagine we couldn't find you na nga and Yra..." umiling siya.

I can only imagine what they've gone through while I'm not around. "Sorry." Is the only thing that I can say.

Ngumiti siya. "Let's just continue what we're doing."

I almost fell from the chair I was standing when I heard a voice.  "You didn't pursue MassComm?"

Mabuti nalang at nahawakan ni Yohan ang upuan. Umiling ako sa kanya.

"Why?"

Ngumiti ako. "Magpapaalala lang yon sa akin ng mga nangyari."

"What?!" Deila. I nodded. "I'm an interior designer now."

"And she's opening her branch here five days from now." ang galing din ng isang to.

"Oh mh gosh Nella!" she slapped my arm. "You bitch! Why didn't you tell me?"

"Who are you calling bitch, Deila?" napasinghap ako nang marinig ang boses niya. Heto nanaman.

She rolled her eyes. "Please, shut up. You don't care."

Napatili ako nang bigla akong binuhat ni Xy pababa. "Ako na." hinablot niya sa akin ang mga hinahawakan ko.

Deila smirked at me. I rolled my eyes. "Suit yourself."

Bumalik ako sa loob ng mansion at naabutan si Celin na nakikipaglaro kay Alakim. Sino ang naghatid nito?

"Who brought Alakim here, Celin?" I asked as I sat beside her.

Iwinagayway ni Alakim ang kanyang buntot. Ngumiti ako at hinaplos ang balahibo niya.

"Kuya Mart, Ate. He brought him yesterday. And Alakim is so kind!"

Bakit hindi nagsabi yun? Napairap ako nang natanaw si Xy papasok.

He sat smugly on the sofa. Good thing my phone rang.

Si Eurie yon. "Eurie?" napatingin si Celin sa akin. Ngumiti ako.

"Tita? Can I come there?" she asked. "Stope it, Eurie. Your tita's busy right now." I heard Mart.

"Oo naman! I'm not busy. Susunduin nalang kita."

"I'll come with you." Celin mouthed. "Okay tita! I'll just change! Bye!"

"Saan ka pupunta?" tanong ni Xy kahit na ni hindi pa nga ako nakagalaw.

I stood up. Not answering his question. He instantly held my arm. "I asked where are you going." not a question.

Kahit na nanginginig ang paa ko sa hawak niya ay nagawa ko paromg tabigin ang kamay niya. Wala rin yong kasilbi silbi dahil hindi rin naman siya kumawala. Nakita kong umiling si Celin at ngumisi.

"Why are you so distant, huh?"

"Marami akong ginagawa Xy. Pwede ba."

"Then I'll help you." his voice was stern.

"Hindi ko kailangan."

"Okay. I'll just follow you wherever you go then." he shrugged smugly.

Pinandilatan ko siya. "Tigilan mo nga ako."

"Ate!" It was Lyeanne. I instantly smiled.

Ngayon pa lang talaga kami nakapag usap simula nang magkita uli.

"I missed you!" she hugged me.

Tumawa ako at hinigpitan ang yakap. "I missed you too! Ang laki laki mo na!"

She smiled at me. "Yeah. I'm already in college." said proudly.

Hindi ko mapigilang isiping wala ako habang lumalaki ang batang to.