ÜST KOMŞUM | Texting

26🎶

Mervenin ağzından

Kot ceketimi giyip evden çıktım. Gerçekten evden çok bunalmıştım ve milkshake bitmişti evde. Biraz yürüyüş iyi gelirdi. Sanki yürüsem bütün derdim bitecekmiş gibiydi. Annemden zor da olsa izin almıştım. Gerçi kim saat 23:00 da bir kızı tek başına dışarı gönderirdi ki. Babamın pekte umrunda olduğum söylenemezdi. Evin tek çocuğu olmama rağmen çokta bir değerim olduğu söylenemezdi.

Kulaklığı kulağıma takıp duygusal bir müzik açtım. Şu an ki ruh halimi sadece şarkılar anlatabilirdi herhalde. Evimize yakın bir market olmadığı için 15 dakika yürümek zorundaydım. Saatin geç olması beni her ne kadar tedirgin etsede üstünde durmamaya çalıştım.

Ara sokağa girdiğimde çok karanlıktı. Ürpermiştim biraz. Biraz mı? Şimdi korkudan düşüp bayılacaksın salak Merve diyen iç sesime hak verdim. Telefonumun ışığını açacağım sırada telefonumun elimden çekilmesiyle neye uğradığımı şaşırmıştım. 3 sarhoş genç karşımda pis pis sırıtıyorlardı. Niyetlerinin temiz olmadığı yüzlerinden o kadar belli oluyordu ki. Çok korkmuştum ama bunu onlara belli etmemeliydim.

"Ooo güzelim hoşgelmişsin gideceğin yere kadar biz eşlik edelim sana"

Yok gerek yok sağolun ben giderim siz zahmet etmeyin" dedim sakin tutmaya çalıştığım sesimle.

"Ne zahmeti güzelim"

Nefret dolu bakışlarımı karşımda ki adama atıp telefonumu almaya çalıştım. Telefonuma uzandığım sırada eliyle telefonu geri çekmişti.

" Ne bu acele güzelim gel bir yerlere gidelim gece daha yeni başlıyor"

"Allah belanızı versin ver telefonumu"

"Bela okuma o küçük beynini dağıtırım anladın mı?"

Kolumu tuttuğunda acıdan inlemiştim.

"Bırak kolumu ne istiyorsunuz benden?"

"Ne istediğimizi sen gayet iyi biliyorsun" diyip pis pis sırıtan sarhoşa baktım. Gerçekten yüzlerine bakmak bile midemi bulandırıyordu.

"Bırak beni hayvan herif"

"Lan sen kime hayvan diyorsun"

Adamlardan biri üstüme doğru yürümeye başlamıştı. Ben ise hala kolumu kurtarma çabalarındaydım.

"İmdat yardım edin imdat"

"Boşuna bağırma  seni burda kimse duyamaz"

Sulugöz biri olduğum için çoktan ağlamaya başlamıştım bile. Ne olur biri bana yardım etsin Ne olur.

"Ne oluyor lan burda"

Bu ses... Bu ses çok tanıdık geliyordu. Ama kimdi bu? Karanlıkta yüzü gözükmüyordu. Yanımıza yaklaştığında artık yüzünü daha net görmeye başlamıştım. Umut... Umut bana Umut olmuştu. Umudum olmuştu.

"Sana ne lan sana mı soracaz"

"Düzgün konuş hayvan herif ağzını dağıtmayayım senin"

Kolumu tutan adam kolumu bırakıp Umut'un üstüne doğru yürümeye başladı. Ben Umut için endişelenirken o ise gayet soğuk kanlı davranıyordu.

Adamlardan biri Umuta yumruk atacağı sırada refleks olarak gözlerimi kapatmıştım. Bir yandan ağlıyor bir yandan da Umuta zarar vermemeleri için dua ediyordum.

"Kıvırcık patates iyi misin?"

Gözümü açtığımda Umut tam karşımda duruyordu. Kaşı yarılmıştı. Adamlara baktığımda üçüde yerde yarı baygın halde uzanıyorlardı. Umut mu dövmüştü gerçekten bunları? Ayağa kalkıp konuşmaya başlamıştım.

"Umut iyi misin? Kaşın yarılmış. Hadi gidelim burdan ben çok korkuyorum hadi Umut lütfen"

Umutu kolundan tutup çekiştirmeye başladım. Umut ise kolumu tutup beni kendine çekip sarıldı.

"Sakin ol kıvırcık patates geçti"

Umut bir yandan konuşup bir yandan da saçımı okşuyordu. Bende boşta kalan ellerimi Umutun beline sardım.  Bu çocuk neden bu kadar huzur kokuyordu?

"Umut sen olmasaydın belki de-"

Umut benden ayrılıp parmağını dudağıma bastırdı.

"Sakın kötü şeyler düşünme bak hepsi geçti gitti Merve. Hadi gel gidelim burdan"

Elimi tutup yürümeye başlayan Umuta baktım. Ben gerçekten bu çocuğa gereksiz yere kötü davranmıştım.

Umutla el ele yürümeye başladığımızda içimde tarif edemediğim şeyler olmuştu. 

"Sen neden bu saate dışarıdasın"

"Şey biraz yürümek istemiştim ve milkshake alacaktım marketten ondan çıktım"

"Sakin bir daha bu saate tek başına dışarı çıkma kıvırcık patates"

Sadece başımı sallamakla yetinmiştim. Biraz daha ilerledikten sonra bir parka geçip bankta oturmuştuk.

"Merve telefonunu verir misin bi?"

Şaşkınca telefonumu Umuta uzattım. Telefondan birşeyler yapıp bana uzattı. Telefonu elime aldığımda numarasını kaydettiğini gördüm. Kahramanım Umut. Yok artık bu çocuk gerçekten kafayı falan yemiş olmalı.

"Umut bu ne?"

"Numaram ne zaman ki gece canın birşey ister yada ne bileyim zor durumda kalırsın ilk işin artık beni aramak"

"Tamam da kahramanım ne Umut?"

"Kahramanın değil miyim?"

"Şey evet bugün biraz öyle oldu ama-"

"Aması yok kıvırcık patates bundan sonra kahramanın benim ve hep ben olacağım"

Umutun söylediği şeyle küçük çaplı bir şok geçirmiştim. Bu çocuk bana mı yürüyordu? Elimi Umutun elinden çektigimde Umut ters ters bana baktı. Yanlış birşey mi yaptım. Ne bakıyorsun be öyle çocuk?

"Benden rahatsız oluyorsun elini çekmene gerek yok Merve söylemen yeterli"

Yuh. Bu çocuk elimi çekmemden bunu mu anlamıştı?

"Ha yok sadece ben-"

"Açıklama yapmana gerek yok Merve"

Bu çocuk niye hep sözümü kesiyordu ya.

"Hadi seni evine bırakalım geç oldu ailen merak etmesin"

"Sanki beni çok merak ediyorlar ya" dedim fısıltı halinde.

"Efendim birşey mi dedin?"

"Yok birşey demedim"

.........

Yol boyunca ne ben nede Umut konuşmuştu. Bana kızgın gibiydi ama neden? Ben ne yaptım ki? Evin önüne geldiğimizde Umuta döndüm.

"Teşekkür ederim Umut"

"Rica ederim ben birşey yapamadım. Benim yerimde kim olsaydı aynı şeyi yapardı Merve hanım"

Hanım mı? Tribe bak yaa. Sırf elini bıraktığım için miydi bu tripler?

"Umut sen bana kızgın mısın?"

"Kızmam için bir sebep yok hadi gir içeri daha fazla dışarıda kalma"

Umut arkasını dönüp yavaş adımlarla yürümeye başladı. Umut kalbi kırık bir şekilde mi benden ayrılacaktı? Buna izin vermezdim.

Umutun arkasından koşup elimi beline doladım. O an kalbimde birşeyler kopmuştu. Sanki aşık oluyor gibiydim. Umuta daha sıkı sarılıp konuşmaya başladım.

"Özür dilerim kahramanım"

################
Deliler mi yatmalı akıl hastanesinde yoksa onları deli edenler mi?

Selamün aleyküm

Biraz heyecanlı bitirmek istedim snjssjsjd

Bu bölüm Mervenin ağzından olsun istedim umarım beğenirsiniz

Hepinizi çok seviyorum💙💙

Allaha emanet olun💛