Vatan Uğruna✓

2.Bölüm🇹🇷

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum..💙💙

İyi okumalar... 💙💙

🇹🇷

Tıkırtı sesleriyle gözlerimi araladım. Abim üstünü giymiş gitmeye hazırlanıyordu. Yatakta hafif doğruldum. Gözüm komidindeki saate kaydı. 03.20.. Ayağa kalkıp odadan çıkan abimin peşinden çıktım kapıyı açıp dışarı çıkarken beni fark etti.

"Güzelim niye uyandın sen?"

Omuz silktim. Uykumun hafif olduğunu biliyordu. Ayakkabılarını giyip dışarı çıktı. Eş zamanlı karşı evin kapısıda açılırken ilk çıkan Selim'di. Hafif gülümsemesiyle bende tebessüm ettim. Selim ve Bora abime selam verip inerken Anıl ayakkabılarını giyiyordu.

Abimin boynuna kollarımı dolarken sımsıkı sarıldım. Kısa süre sonra ayrılıp elleriyle yanaklarımı kavradı. Anıl'a kısa bir bakış atıp kısık sesle konuşmaya başladı.

"Gerekmedikçe evden çıkma ve telefonlara cevap verme. Bir şey olursa da Nevzat Albayı ararsın tamam mı güzelim?"

Abarttığının farkında mı acaba?

"Merak etme. Ben bakarım başımın çaresine. Çok dikkatli ol tamam mı?"

Alnımı öpüp ayrıldı.

"Tamam güzelim" Anıl'a baş selamı verip aşağıya inerken ardından baktım. Anıl da işini bitirip merdivene yönelince hafif bir baş selamı verdi.

"Allah'a emanet olun"  sözlerimle kısa bir an duraksasa da cevap vermeden merdivenleri inmeye devam etti. Kapıyı kapatıp içeriye girdim. Abdest alıp namaz kıldım. Yarım saat de kuran okuyup dua ettikten sonra tekrar uykuya daldım.

🇹🇷

Bütün gün sıkıntıdan patlamıştım. Abimlerden hâlâ haber yoktu. İçimdeki sıkıntı giderek büyürken telefonum çaldı. Demir'in aradığını görmemle surat astım.

"Efendim Demir"

"Deniz hemen buraya gelmen lazım"

Ciddi sesiyle yerimde dikleştim.

"Noldu?"

"Deniz..abim..."

"Nolmuş abime" sesim yüksek ve titrek çıkmıştı. Dolan gözlerimden yaşlar akmazken Demir'e seslendim tekrar.

"Demir konuşsana nolmuş abime?"

"Sakin ol. Önemli bişeyi yok vurulmuş ama-"

"Tamam geliyorum ben"

Aceleyle üstümü değiştirip kapıdan çıkacakken abimin arabasının anahtarını görmemle hemen alıp çıktım. Akşam Anıllarla gitmiş olmalıydı.

Gaz sınırlarını zorlayıp on beş dakikada hastaneye gelmemle arabayı gelişigüzel park edip indim. Hızlı adımlarla hastaneye girip danışmaya yöneldim.

"Kerim Arslan.. yaralı gelen asker nerde şu an."

"2.kat 109 numaralı oda hanımefendi"

Cevap vermeden merdivenlere yönelip hızlı adımlarla çıktım. Odanın önüne gelince kapıyı tıklatmadan açıp girdim. Abime sarılan kızı görmemle kaşlarım çatılırken hızlıca açtığım kapıyı aynı hızla kapatıp odaya adımladım.

Selim,Bora ve Anıl koltukta oturuken Demir ve bir doktor ayaktaydı. Kız hala abime sarılırken yavaşça onlara doğru ilerledim. Abim bakışlarımı fark edip kızın belindeki ellerini yavaşça çekerken Bora ve Selim güldü.