Vatan Uğruna✓

18.Bölüm🇹🇷

İyi okumalar 💙

🇹🇷

Bu gece uzun olacaktı.

Amcam arıyordu. Hani şu amcalık dışında her şeyi yapan amcam.

Abim aramayı sessize alırken şaşkınca kaşlarımı kaldırdım. "Açmayacak mısın?"

Başını iki yana salladı. "Gece gece huzurumuzu kaçırmaya gerek yok."

Rahat bir nefes verirken bu durum abimin gözünden elbette kaçmadı.

"Ne saklıyorsun sen?"

Anında başımı iki yana salladım. "Bir şey saklamıyorum."

"Deniz.. Sabırlı bir adam değilim."

Bilmem mi?

Kerem abimle göz göze gelince başını salladı onaylar anlamda. Atakan iyi hoş da evi aldığımı nasıl söyleyeceğim.

Resim atölyesi açmak gibi bir hayalim vardı küçüklükten beri. İsteyenin resim yapabileceği, isteyenin ders alabileceği bir yer. Daha doğrusu annemle ikimizin hayaliydi. Ressam olmak istiyordum aslında hep.

Annem de emekli olduktan sonra katılacaktı bana..Olmadı.

Sonrasında bir daha resim yapmak gelmedi içimden. Asker olmak istedim. Annem gibi.

Ama zaman geçtikçe Kerim abimin de etkisiyle hayalimi gerçekleştirmeye karar vermiştim.

Göreve başladıktan sonra birikim yapmaya başlamıştım. Ama bu bir iki ayla olacak iş değildi elbet. Uzun süreli bir birikim gerektiyordu. Bu zamana kadar iyi kötü bir şeyler biriktirmiştim ama İzmir'e gittiğimde amcam ya evi satacağız ya da parasını verin deyince ona vermek zorunda kalmıştım.

Hayallerim önemliydi ama annemle babamdan kalan tek şey daha önemliydi. Anılarımız vardı o evde. Orda doğup büyümüştük. Silip atamazdım.

Ama abimlere söylememiştim henüz. Muhtemelen başta Kerim abim olmak üzere birazdan ağzıma sıçacaklardı. Onların herhangi bir birikimi yoktu ve haber versem bile kredi çekerek halledeceklerdi. Ama ne gerek vardı faizdi bankaydı uğraşmaya. Ben yine biriktirirdim.

"Sakin ol ama.."

"Pazarlık yapma benimle Deniz. Söyle."

Ama geriliyorum böyle ben. Kolundan tutup koltuğa oturttum.

"Öncelikle özür dilerim. Saklamak istemedim ama söylesem kabul etmezdiniz."

Kerem abim de konunun Atakan olmadığını anlamış ve kaşlarını çatarak bana bakmaya başlamıştı.

"İzmir'e gittik ya hani biz.."

Kerim abim başını salladı. "İşte amcam şey dedi bana."

Kerim abim bir bacağını sallamaya başlarken "Dedim ama ben. Başına bela olur gitme dedim." Diye söylendi.

"Ne dedi?"

Keskin ses tonuyla yutkundum. "Ya evi satın ya parasını verin."

Gözleri kararmaya başlarken bakışlarımı kaçırdım. Demir yanımda dikleşirken Kerem abim 'yapma' der gibi gözlerime bakıyordu.

"Sen naptın benim güzel kardeşim?"

Kerim abimin imalı ses tonuyla bir kez daha yutkundum. Gözlerimi sıkıca kapattım. "Evi aldım."

İlk birkaç dakika kimseden ses çıkmazken ilk tepki Demir'den geldi. "Ne!?"

"Deniz.." dedi Kerem abim inanamıyor gibi. "Sen.. neden yaptın bunu? Niye bizi aramıyorsun!?"