Vatan Uğruna✓

6.Bölüm🇹🇷

🇹🇷

2 Sene Önce

Albay Sinan amcanın odasının kapısını tıklatıp,gelen komutla girdim.

"Yüzbaşı Deniz Erdem. İzmir. Emredin komutanım"

"Rahat asker!"

Rahata geçerken başıyla önündeki koltuğu işaret etti. "Otur"

İlk seferde oturulmazdı.

Kıpırdamazken "Asker otur!" Demesiyle oturdum.

Elindeki dosyayı bana uzattı. "Görev var. Kabul etmek zorunda değilsin"

Dosyayı açıp kısaca göz gezdirdim. Bana sunulduysa elbet kabul edecektim görevi. Albayın da zaten usulen sorduğunun farkındaydım.

Çokta ince sayılmayan dosyanın sayfalarını hızla geçerken gözüme takılan yazıyla durdum.

Esir tutulan askerleri de ilgilendiren bir görevdi.

Kerem abim aklıma düşerken kabul etmeme gibi bir lüksüm yoktu. Dosyayı kapatıp masaya bıraktım.

"Kabul ediyorum"

Sinan amca gururla bakarken dosyayı alıp son sayfayı açtı. Açık bir şekilde önüme bıraktı.

Görev süresi belli değildir..

Önemi yoktu. Görev görevdi..

Bakışlarımı dosyadan kaldırdım. "Kabul ediyorum"

Başıyla onayladı. "Abinle konuştum. İki gün içinde burda olacak. Aktif olarak sahada olmayacak ama adı geçecek."

Şaşırmıştım. "Çıkabilirsin. Detayları Kerim gelince konuşuruz"

İlk iki ay tüm bu ayarlamalarla geçmişti. Planda hiçbir açık kapı bırakılmamıştı. Sahte kimlikten sahte aileme kadar her şey hazırdı.

🇹🇷

Ellerim arkamda birbirine bağlıyken üç haftadır bu mağaradaydım. Şerefsizler inanmadığı için kendilerince teste sokuyorlardı.

Fiziksel şiddetin yanında psikolojik şiddet daha baskındı. Sürekli Türk askerine laf edip kışkırtmaya çalışıyorlardı.

Ne yalan söyleyeyim fazla mantıklı bir plandı zira patlamama az kalmıştı.

İçeriye Bekir girerken kafamı kaldırıp, dağılmış saçlarımı üfleyerek önümden atmaya çalıştım.

Bekir gelip saçlarımı önümden çekerken kafamı geriye çekmemek için kendimi zor tutuyordum.

"Bugün nasılsın yaralı Ceylan'ım."

Dişlerimi sıkıp dilimin ucuna gelen küfürleri yuttum. "Yine konuşmayacaksın demek..Neyse merak etme az kaldı. Birkaç hafta daha bize dayanırsan Türk askerine hayli hayli dayanırsın."

Gerizekalı. Senin bu yaptıklarını Türk askeri düşmanına bile yapmaz.

Kenardaki uzun demir çubuğu eline alıp çevirdi. Biraz ilerde önümdeki ateşte ısıtırken gözlerimi sıkıca kapattım. En kötüsü buydu. Dayağa dayanırdım ama..

Yaklaşık beş dakika ısıttığı çubukla yanıma gelip sırtımı açtı. Ellerim yüzünden zorlansa da açamadığı kısmı da yırttı. Çubuk tenime değer değmez kasılırken dişlerimi sıktım. Kesik kesik nefesler alırken sırtım çok kötü yanıyordu.

Çubuğu çekip farklı yerlere bastırırken öne doğru kayıp çubuktan ayrılmak istedim. Boştaki eliyle kolumu tutup engel oldu.

Çubukla işi biterken acıdan gözlerim dolmuştu. Şu iş bi bitsin seni elimden kimse alamayacak.