Wild Billionaire's Obsession

1

“Delia. Anak, where are you going?” Tanong ni Papa sa'kin before he shifted his gaze to me as he took a small sip of tea.

He was sitting on the balcony habang nagbabasa ng newspaper. Siya lang magisang nagkakape ngayon dahil nagbakasyon ngayon si Uncle sa ibang bansa. Nakatingala akong nakatingin sa kaniya habang nakatayo sa pathway palabas ng gate.

Ngayon pa talaga niya ako tinawag na anak sa sobrang tagal na ng panahon. Nakakapagtaka. Simula noong namatay si Mommy, he stopped calling me daughter, anak, sweetie o kung ano-anung tinatawag ng isang ama sa anak nila.

“I'm going to Kaea's Birthday.” Sagot ko sa kaniya bago siya tinalikuran at hinanap ang susi ng sasakyan ko.

“Umuwi ka ng maaga. May family dinner tayong lahat kasama ang mga kapatid mo.” He said before he turned his pages.

“Family dinner?” Pagtataka kong tanong sabay tumingala ulit pero hindi niya na ako pinansin at hindi man lang sinagot ang tanong. Bumugtong hininga na lang ako at sinamaan siya ng tingin sabay inirapan. Wala talaga siyang pakialam sa mga ginagawa niya as long na masaya siya. He's a fuckin selfish old man!

“Fuck this family!" Irita kong bulong sa sarili.

Himala naman na may pa family dinner pa siya eh di na nga kami buo since my mom died. Nagkawatak- watak na kaming lahat at ni kahit kamusta man lang ay wala akong natanggap kahit sa mga kapatid ko. Only Zeda and Kaimi lang ang naging sandalan ko sa buhat at sa lahat ng mga paghihirap na naranasan ko. Since I was 11, sila na ang naging kapatid ko hanggang sa paglaki. They are with me especially when I am at my worst.

Tahimik lang akong sumasakay sa kotse at ipinaandar ang makina bago nagpatugtog ng malakas. Kailangan kong magpalamig ng ulo. Palagi nalang ako binubwesit ng Daddy ko. Palagi niya na lang din iniisip sila kuya.

I tried to calm myself nang makarating na ako sa gate ni Kaimi. Ayaw ko pa naman magmukhang sisiw sa bahay nila. Baka asarin na naman ako ng mga bruhang mga 'yon!

“What's up girls!” Sigaw ko nang makapasok na ako ng bahay.

Si Zeda lang ang nagiingay sa sala. She's eating alone while watching something on her iPad. Napataas agad ako ng kilay at napatingin sa palagid. Sobrang tahimik ng bahay ah! Parang wala lahat ng mga katulong niya sa sobrang tahimik.

Agad niya akong kinaway habang sumusubo parin ng pagkain sa bibig. Is she crying? Bakit naman? Nakaunot noo ako at agad akong napatumakbo palapit sa kaniya. 

“What the heck? Why the fuck are you crying?” Taas kilay kong tanong sakaniya bago ko inilipat ang tingin sa iPad niya. Agad ulit akong napakunot ng noo habang tinitignan ang bagong palabas na pinapanood niya. “Seriously Zeda?” Napabugtong hininga nalang ako bago ko inilipat ang tingin sa kaniya. “Where's kaimi?”

“Upstairs.” She answered, still sobbing while eating.

I am so worried about her make-up. A-attend pa naman kami ng Birthday tapos ganyan ang mukha niya? Magkukuha siyang baliw talaga pag ganyang ang itsura niya sa party. Baka kumalat yung mascara niya jusko!

“Can you just stop crying Zeda?” I rolled my eyes before I gave her a box of tissue.

I went upstairs and knock on Kaimi's room twice before I entered. She was seriously typing while eating some chips alone in her room. Ilang araw na siyang nakatunganga lang sa laptop niya. Lahat din ng bonds namin, tumanggi siya.

“Hi” I kissed her on her cheek before I back hugged her so tight. “Are coming to Kaea's Birthday?” Tanong ko sa kaniya bago ko inilipat ang tingin sa laptop.

PowerPoint? para saan? Para sa kompanya ba nila? Napakunot noo ako when she refused to come with us again. How long will she suffer herself doing that stupid PowerPoint for her parents? She's been busy doing this since yesterday. Wala namang pakialam ang pamilya sa kanya,  bakit kailangan pa niyang magpakahirap? She have money, own business. Why? Wala nga siyang masyadong tulog at kain just because of that. Parang mas napepressure pa siya kaysa sa secretary nila.