Wild Billionaire's Obsession

22

"Keep an eye on the surroundings and make sure no one can get closer to her." Dylan gave strict orders to those men he called body guards.

He was whispering to those men kaya I move closer, enough to hear what he said. Hindi talaga ako komportable lalo na kapag nandiyan sila na nakatingin sa'akin. Lahat ng galaw ko ay binabantayan nila, kahit sa paginom ng tubig ay sinusundan nila ako ng tingin.

"Kailan ba sila titigil kakabantay sa'akin mahal?"

Kumunot lang ang noo ni Dylan at hindi ako pinansin. Nagpatuloy lang kami sa paglalakad papasok sa entrance ng ferris wheel, hawak-hawak ang balakang ko. Sakto lang ang suot namin ngayon at nakahoddie at pants lang kami, kung hindi ay mas lalo pa kaming pagtitinginan ng mga tao habang naglalakad. Nahihiya na ako sa kanila, parang nagtataka sila kung bakit may mga kasama kaming mga nakabantay sa'amin.

"Mahal? hindi ka ba naiilang sa kanilang lahat? Kanina pa nila tayo pinagtitinginan mahal." Tanong ko ulit sa kaniya tsaka tiningnan ang mga taong kanina pa nakatingin sa amin.

"It's their first time seeing a Goddess." He whispered, cupping my cheek sabay hinaplos ang buhok ko.

Parang nanayo lahat ng balahibo ko when his lips touches my ears. Parang bumilis bigla ang tibok ng puso ko at nanlalamig ang mga kamay. His voice makes my knee weak. Parang nanghihina ako sa mga malumanay niyang boses.

"I love you."

Nagtaka ako bigla kung bakit bigla niyang kinausap ang lalakeng nasa ticketing ng ferris wheel at hindi ito bumili ng ticket. Seryuso ang usapan nilang dalawa at may tinuro-turo pa. Parang ako na nga yung natatakot para sa lalake habang nag-uusap silang dalawa.

Napakunot lang akong pinagmamasdan silang tumango-tango na nag-uusap tsaka siya bumalik sa'akin na naka ngiti na.

"Ano'ng pinag-usapan niyo?"

"I just asked him if I can talk to the Owner." Sagot niya agad sa'akin sabay inilagay ang dalawang kamay sa pisnge ko at hinalikan ako sa noo. "You have nothing to worry na about, love"

Tumango lang ako at ngitian siya bago lumipat ang tingin ko sa hindi ka tandaang lalake na naglakad papalapit sa amin ni Dylan. Nakasuit din siya at halatang mayaman din ang pormahan.

"Good evening, sir. My employer told me that you want to talk to me-" Nanlaki ang mata niya sa gulat sabay napahampas sa sariling hita nang lumingon si Dylan paharap sa kaniya. "Dylan Callahan! One of the richest man in the Philippines. What brings you here, my friend?"

"Ruiz, Fred. Dylan Ruiz na."

"Pardon me, my friend." He bow himself. "But how? I mean, why Ruiz? Kunot noo niyang tanong sa asawa ko.

"It's none of your business Fred. Nandito ako para ipasyal tong asawa ko-"

"Wait, you are already married? The heck Mr. Callahan! I thought you are not interested about love?" Tumatawang tanong niya habang umiling-iling.

Sinamaan ko agad ng tingin si Dylan at inipit ko ang braso niya dahilan para lingunin ako. I just rolled my eyes and distanced myself from them as he immediately clears his throat which made his friend stop. Parang natakot tuloy magsalita ang lalake dahil sa sama ng tingin sa kaniya ng asawa ko. Naiinis ako sa kaniya. Parang sumakit bigla ang ulo ko dahil sa sobrang pagkainis. Bumabalik na naman yung echo at hangin sa tinga ko tuwing naaalala ko yung mga pinagsasabi niya.

"My wife is not comfortable being watched and also naiilang din siya kapag maraming tao. Instead of us leaving Mr. Elizalde, I'll pay you 10 million na lang to close this whole place for us to enjoy this day." Kalma niyang ani sabay inayos ang damit niya. "If it is okay with you–"