Müezzin Beyciğim ||𝚝𝚎𝚡𝚝𝚒𝚗𝚐||

🌙 9 'Evleniyorsunuz'🌙

🎉Selamın aleyküm mümin kardeşlerim!🎉

⭐Aşağıda da küçük, minik, mini minnacık bir yıldız var. Onu da parlatırsanız mutlu olur.🌟

1K hatta neredeyse 2K olmamızın şerefine çookkk çookkk çookk güzel bir bölüm bizi, sizi bekliyor. ❤️

•••••••••••••••••••••••

Küçük kız kimsenin göremediği bir köşede ağlarken küçük çocuk onu görmesiyle birlikte koşarak yanına gitti ve oturdu. Kız yanına gelen kişiyle ellerini yüzünden çekti.

Çocuğun ela gözleri onun ağladını görünce dolmuştu. Seviyordu onu, diğer arkadaşlarından ayrı seviyordu. Yaşından dolayı bu sevginin ne olduğuna anlam veremiyordu. Ama babasının annesini sevdiği gibi, o da küçük kızı seviyordu.

Babası annesine sürekli "Saçının teline zarar gelirse, yaşayamam." diyordu. O da yaşayamazdı. O olmasaydı ne yaparım diye düşünüyor, ama cevabını bulamıyordu.

"Ağlama, ağlarsan bende ağlarım." diyerek kızın ağlamasını engellemeye çalıştı, ama kız daha da ağlamaya başladı.

Çocuğun gözünden bir damla yaş akmıştı bile. Hızlıca sildi onu, kız üzülmesin diye. Çünkü biliyordu ki, kız da onu üzgün görünce ağlamaya başlıyordu. Eğer daha da üzülürse, her yer sel olur diye geçirdi aklından.

"Lütfen, ağlama." dedi. Kız burnunu çekerek ona döndü. Kıpkırmızı gözleri ağlamaktan acıyordu artık.

"Sende, onunla oynama!" diyerek çıkıştı. Sevmiyordu o kızı. Her seferinde çocuğun yanında geziniyor ve onunla oyun oynamak istiyordu. Çocukta kimseyi kıramadığı gibi, onu da kıramıyor ve oyun oynuyordu.

"Tamam, oynamam. Ama sende ağlama."

Kız kocaman gülümsemesiyle başını hızlıca aşağı yukarı salladı. Ama aklına gelen şeyle birden kaşları çatılmıştı. Çocuk onu böyle görünce ne olduğunu anlamadı. "Niye öyle bakıyorsun?"

"Senden bir söz vermeni istiyorum." dedi net bir ifadeyle.

Çocuk başını 'tamam' dercesine salladı. Kız ise devam etti. "Büyüyünce seninle, senin ve benim annem ve babamız gibi evlenmek istiyorum. Sende isteyeceksin. Söz ver." 

Çocuk hevesle, "Söz veriyorum!" deyince kız kıkırdadı ve ileride oynayan arkadaşına döndü. "Asel!"

Küçük kızın arkadaşı, ismini duyunca oraya koştu. "Efendim?"

Küçük kız ayağa kalkarak arkadaşına sarıldı. "Asaf'la büyünce evleneceğiz, söz verdi."

"S-sözünü tutmadı!" diyerek bağırdı Buğlem.

Buğlem ile beraber yatakta sarılmış, ikimizde ağlıyorduk. Abimin böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan dahi geçmezdi. Eğer böyle bir şey olmadığını söyleseydi havalara zıplar, Pınar yine yalan söyledi derdim. Ama sesini bile çıkarmadı.

"Ben ona güvenmedim, diye kendimi suçladım!" dedi tekrar bağırarak.

"T...tamam artık. A-ağlamayalım! Adam mı yok s-sana!... YOK! O abimi asla affetmeyeceğim!"