Müezzin Beyciğim ||𝚝𝚎𝚡𝚝𝚒𝚗𝚐||

🌙 16 'Maskeli Adam'🌙

🎉Selamın aleyküm mümin kardeşlerim!🎉

⭐Aşağıda da küçük, minik, mini minnacık bir yıldız var. Onu da parlatırsanız mutlu olur.🌟

🌺10K olmuşuz.🌺

Açıkçası hikayeye başlarken bu kadar okunacağını düşünmemiştim. Hepinize teşekkür ederim.❤️🥲

••••••••••••••••••••••••••

Bir haftadır Yusuf'u görmüyordum. Duan kabul oluyor galiba. İçindeki sevgi gidiyor sanki... Şaka! Özledin, itiraf et! Evet, çok özledim. O yeşil gözlerine uzunca bakamasamda, kısacık bakmayı bile özledim.

Buğlem'i abimin yanına bırakarak eve dönüyordum. Ama önce Araf abimin dükkanına uğrayacaktım. Abim marangozdu ve gayet güzel şeyler yapıyordu. Aslında istediğim şeyi arayarak veya evde de söyleyebilirdim ama maksat gezmek olsun.

Dükkanın önüne geldiğimde arabayı güzelce park ettim ve indim.

"Selamın aleyküm!" diyerek içeri girdim.

Abimin çıraklarından Mustafa yanıma gelerek, "Aleyküm selam. Hoş geldin, abla." dedi gülümseyerek.

"Hoş buldum, aslanım. Abim nerede?" Şu lafları bi' salsan mı? Yakışmıyor. Hiçte bile!

"Usta bi' yere kadar gideceğim, dedi. Ama nereye gitti, bilmiyorum."

Başımı salladım ve köşedeki sandalyeye doğru ilerledim. Birkaç dakika sonra telefonumu unuttuğum aklıma geldi ve dışarı çıktım.

Arabadan telefonu aldıktan sonra arkamı döndüğümde ileriden simsiyah giyinmiş bir adam geçti. Kaşlarımı çatıp gözlerimi kıstım. "Sabah sabah hırsızlık mı yapacak, şerefsiz!?" Belki siyah giymeyi seviyor. Ben böyle düşünüyorum!

Elimdeki telefon titreyince kaldırıp ekrana baktım. Ve donup kalmıştım. Y-Yusuf? Bence yanlışlıkla falan aradı. Yoksa, neden arasın? Açsan mı, artık! Yok, olmaz... Ya da açayım.

"E-efendim?"

"Asel?"

"Hı?"

"Telefon numaranı mı, değiştirdin?"

"Yoo, ne alaka?" Dur, ezberlemiş olamaz değil mi? Olmasın, olmasın, olmasın!

"Ben... Yok şey. Birinin numarasına benziyordu da. O yüzden şey ettim... Neyse abini arıyorum açmıyor da, nerede diye soracaktım."

Ben öylece donup kalmıştım. Neden bilmiyorum, ama resmen kal gelmişti. Konuş! Şüphelenir! Konuşsana!

"Asel?"

"Eee... Abim... Abim şeyde... Onlar buluştular... Şeyle... Buğlem!... Buğlem'le buluştular! Belki şarjı falan bitmiştir. Ben Buğlem'i arar sana dönerim."

"Yok, gerek yok. Önemli değil o kadar da."

Uzun sessizlikte sadece nefes seslerimizi dinlemiştik. Artık bu işe bir el koymak gerekiyordu. Müezzinsin sen be!

"E, o zaman görüşürüz."

"He... Evet görüşürüz." diyerek hızla telefonu kapattı. Öylece ekrana bakakalmıştım ki yanımdan gelen hareketlilikle oraya döndüm.