Müezzin Beyciğim ||𝚝𝚎𝚡𝚝𝚒𝚗𝚐||

🌙 15 'Sabır' 🌙

🎉Selamın aleyküm mümin kardeşlerim!🎉

⭐Aşağıda da küçük, minik, mini minnacık bir yıldız var. Onu da parlatırsanız mutlu olur.🌟

••••••••••••••••••••••

03.57

Yüsra sessiz ve yavaş adımlarla; aksiyon filminde oynayan oyuncu edasıyla abisi Yusuf'un odasına giriyor.

Komidinin üzerindeki telefonu gördüğünde, tonlarca altın bulmuş gibi seviniyor. Ve adımlarını daha da hızlandırıyor.

Yusuf arkasına dönerken Yüsra korkuyla zıplıyor ve bahane aramaya başlıyor. Aklından, "Abiciğim, ben aslında Yüsra değilim. Ben hayaletim. Ama sana zarar vermem. Seni seven bir hayaletim. Aslında başka bir şey de olabilirim. Ama seni ilgilendirmez." demek geçti. Sonra da saçma olduğunu düşündü.

Abisi uyanmayınca telefonu hızla aldı. Şifreyi açarak WhatsApp'a girdi. Ama Asel'in gösterdiği mesajların hiçbirini bulamıyordu. Demek ki abisi silmişti. Silmişti, ama neden sildiğini bilmiyordu.

Yusuf ise onları, Asel'i sevdiğini hissettiği gün silmişti. Neyini sevdiğini soracak olursak: Asel'in masumiyetini, güzel yüreğini, bir o kadar da güzel olan yüzünü sevmişti. Aklından hiç sevmek geçmese de, Allah onun yüreğine, o sevgiyi vermişti.

Yusuf, "Yüsra, ne yapıyorsun abiciğim?" dedi birden.

Yüsra'nın ağzından küçük bir çığlık çıktığında Yusuf hızla ayaklanıp ağzını kapattı ve Yüsra'yla birlikte yatağa oturdu.

"Ne yapıyorsun sen?" dedi tekrar.

"Abicim aslında ben hayaletim. Sonra..." diye devam edecekken Yusuf, "Saçma sapan şeyler söyleme! Ne yapıyordun?" dedi hafif yüksek çıkan sesiyle.

Yüsra aklına gelen şeyle boğazını temizledi. "Asel'in numarasını alacaktım. Seni uyandırmayayım, dedim."

Yusuf kaşlarını çatıp "Sende yok mu?... Yani bende yok." dedi ve "Ayrıca bu saatte niye arayacaksın kızı? Uyumuştur, o." diye devam etti.

"Şeyden... Yengemi arayamaz mıyım canım!? Özledim."

Yusuf, "Yüsra, yenge demesene! Senin yengen mi, o!?" diye bağırdı. Ama kısıktı sesi canından çok sevdiği annesi uyansın istemiyordu.

Yüsra, "Yengem olacak inşAllah! İnşAllah! İnşAllah!" deyince Yusuf kaşlarını çatarak, "Bana bak bücür, şu kıza yenge deme!" dedi.

"Onun bir adı var, bir kere! Asel, şu kız değil!"

Bilmiyordu ki Yusuf onun ismini duysa bile canı yanıyordu. Eline onca fırsat geçmişken, o elinin tersiyle itmişti. Seviyordu onu, ama kimseye söyleyecek cesareti yoktu. Ya o da babası gibi kaza geçirip çocuklarını ve karısını onca zorluk içerisine sürüklerse, diye düşünüyordu hep.

Allah'tan gelene bir şey diyemezdi, kaderine razıydı ama olsun istemiyordu. Sevdiklerinin canı yansın istemiyordu. Bilmiyordu ki, o böyle yaptıkça Asel'in daha çok canı yanıyordu.

"Neyse, ne!?" diye çıkıştı, Yüsra'ya.

"Seviyorsun, değil mi!?" dedi Yüsra. Yusuf'un hiç beklemediği şey birden önüne çıkınca düz yolda tökezler gibi olmuştu.