Müezzin Beyciğim ||𝚝𝚎𝚡𝚝𝚒𝚗𝚐||

🌙 34 'Ceza' 🌙

🎉Selamın aleyküm mümin kardeşlerim!🎉

⭐Aşağıda da küçük, minik, mini minnacık bir yıldız var. Onu da parlatırsanız mutlu olur.🌟

••••••••••••••••••••••

Yusuf dikkatlice odamın kapısını açıp çıktıktan sonra sessizce kapattı. AKSİYON! EKŞIN!

Dış kapıya doğru giderken yatak odasının kapısı açıldığında Yusuf hızla yanımızdaki mutfağa girdi. Boynuna sarılıp gözlerimi sıkıca yumdum ve başımı boynuna gömdüm. "Yusuf, yakalanacağız! Ben vazgeçtim bu kaçma işinden! Çok zormuş! Hadi geri yatalım!"

Cıklayarak, "Başladık bir işe, hayırlısıyla evimize gideceğiz inşAllah." deyince kaşlarımı çatıp omzuna vurdum.

Yüzünü buruşturdu, ama gıkını bile çıkarmamıştı. "Asel'im... Yavrum, rahat dur." O sana, yavrum dedi? Dedi?... Çok güzel, dedi!

"Bir daha desene!"

"Neyi?"

"Yavrum, diye?"

Sırıtarak, "Niye, hoşuna mı gitti?" deyince bende sırıtarak alt dudağımı ısırdım ve başımı salladım.

Bir kapı açılıp kapanınca Yusuf başını çıkarıp koridora baktıktan sonra dış kapıya doğru ilerledi. "Sonra deriz, şu an çok mühim işlerimiz var güzelim. Kaçmaya çalışıyoruz." diye fısıldadığında kaşlarımı çattım. Ne olurdu sanki, bir kere YAVRUM dese!? Bir yerleri aşınır, Asel'ciğim...

Kapıya geldiğimizde yavaşça kapı kolunu aşağı indirdim ve açtım. Yusuf dışarı çıkıp ayakkabılarını giydikten sonra da kapıyı kapatmıştım.

Merdivenlerden aşağı inerken boynuna sıkı sıkı sarılıp başımı omzuna yaslamıştım. Giden yorgunluk, geri gelmişti ve çok uykum vardı.

Yusuf apartman kapısından da çıktığında birden durması kaşlarımı çattırmıştı. Başımı kaldırıp ileriye baktığımda masaya oturmuş ve bize şaşkın şaşkın bakan Arda'yı gördüm.

Bize bir süre baktıktan sonra elindeki telefona döndü. "Ben kimseyi görmedim. Gecenin 2'sinde kim dışarıda olur ki zaten... Salak ben! Ben niye dışarıdayım ki!?" deyip ayaklandı ve apartmana girerek kapıyı kapattı...

°
°
°

O gece Yusuf arabayı unuttuğu için beni eve kadar kucağında taşımıştı. Hatta kulağıma dans ettiğimiz şarkıyı da sessizce mırıldanmış ve uykulu olan beni uyutmayı başarmıştı.

Şimdi de Yusuf uyuyordu. Daha doğrusu bende yeni uyanmıştım ve onu izliyordum. Bugün kahvaltıyı benim hazırlamam gerekiyordu. Eve geldiğimiz üç günden beri her şeyi Yusuf yapıyordu, yemek dışında.

Neymiş efendim, benim ayağım acırmış! Acısa ayağa kalkamam herhalde! Evet iyileşmişti ayağım, gayet iyiydi. Ama bunu gel de Yusuf'a anlat!

Elimi saçlarına götürüp okşadıktan sonra yanağına minik bir öpücük bıraktım ve kalkacaktım ki bileğimi tutarak yatağa çekip sıkıca sarıldı. "Nereye gidiyorsun?" dedi uykulu sesiyle. Yusuf'un şu anki sesiyle benim aramı yapsanıza, çok yakışıklı!