SEN YİNE BENİMSİN JJK

Bölüm 18

Diğer kitabım HİÇ SEVİMLİ DEĞİL JJK bakarsanız sevinirim onada bu gün yeni bölüm attım

=arabada=

"Ya! Beni nereye götürüyorsun! Otelim diyer yönde!"

"Eve gidiyoruz" jungkook dikkatli bir şekilde arabayı kullanırken.

"Kanıtımı görmek isteyeceğini düşündüm. Zaten bende eve bırakmıştım" jungkook ekledi.

"Hayır!" Kırmızı ışıklar ve araba durmadan önce dedin ve araba durunca emliyet kemerini çöz!

Arabadan inecektin Jungkook elinden tuttu  ve seni  durdurdu.
"Benimle eve gel , bunu gördükten sonra karar ver, gitmeye beni dinledikten sonra karar ver lütfen"

*ne? Jungkook az önce lütfen mi dedi? Emir kelimesi kullanmadan? Bu gerçekten Jeon Jungkook mu?

Jungkook ellerini kollarının üzerinde gezdirdi ve emliyet kemerini çekti takmak için çok eğiliyordu. Kalbin o kadar hızlı atıyordu ki bir elma kadar kırmızısın. Ama etraf karanlık olduğu için belli olmuyordu.

Sana baktı, yaklaştı ve gözlerini kapattı seni bu sefer gerçekten öpecekti. Dudaklarını ince bir çizgiye bastırdı ve o anı bozan araba kornalarını duydunuz. Işıklar yeşile dönmüştü jungkook derin bir nefes alarak arabayı sürmeye başladı o sırada sen itaatkar bür şekilde sessiz kaldın.

==evde==

Kanepede oturup videoyu hazırlamasını beklediniz.

"Buraya" size o içinde o kaltak olan bir video açtı ama kırmızı gözleri ve ağlamaktan kızarmış yüzü vardı.

Kamerada🎬 "Üzgünüm böyle biteceğini düşünmüyordum. (Burnunu çekti) bu bir şakaydı böyle olacağını bilmiyordum. Çok küçüktüm biliyorum mazeret değil ama bunun gerçekten evliliğinizün biteceği tahmin edemezdim gerçekten pişmanım Hyerin seni yani Jungkook seni hiçbir zaman aldatmadı o yüzükte masasının üzerinde boş bir şekilde görünce masanın üstünden gizlice aldım"

Çok şaşırmıştın "demek şimdi gerçeği biliyorsun.." jungkook konuştu.

Hala olanı idrak edememiştin. "Bunca zaman senden sebepsiz yere ayrıldım öylemi!?"

Jungkook iç geçirdi "3 yıllık yanlış anlaşılmadan sonra nihayet. Anlamıyorum neden bana söylemedin veya bir açıklama beklemedin?" Ona inanmayı seçmediğiniz için çok hayrl kırıklığına uğramış görünüyordu.

Sessizce birşey demesini bekledin. Başını aşağı eğdin.
"Üzgünüm..." dedin ağlamaklı ses tonunla.

Jungkook sana baktı. Gözyaşların damlıyordu. Çeneni kaldırdı sende daha çok ağlamaya başladın.

"Neden ağlıyorsun?" Jungkook haline kıkırdadı. Sana hayranca bakarken nazik bir şekilde göz yaşlarını sildi.

"Ne~? Ağlayan ben olmalıyım~" jungkook sakince konuştu.

"Çok özür dilerim...gerçekten..." özür dilemeye devam ettin.

Jungkook nazikçe ve sakince "çok yalnızdım ve sen gittiğinde yapayalnızdım" dedi. Cümleleri senin içini daha çok etkiliyordu.

"Bütün gece bütün gün çalıştım, ama bende kayboldum, ne için veya kimin için çalıştığımı bilmiyordum... o günü bekliyordum, geri döneceğin günü" Jungkook hafifçe konuştu ve yaklaştı.

"Ve geri döndün.." Jungkook dudaklarına nazikçe bir öpücük kondurdu, seni aniden kucakladı ve kucağına oturttu.

Göz göze geldiğinizde kalbiniz çok hızlı çarptı.