GÜLÜMSE; POLİS | Yarı Texting

29

Keyifli Okumalar🍃

Medya~ Asmin
---

Kafamı kaldırıp göz ucuyla, bu akşam için sarma saran Zeynep gözüme takıldı.
Nede mutluydu sarma sararken hanfendi.

Sinirle kafamı yana yatırıp, sesli bir nefes aldım.
Gözlerini beni bulurken, zorla gülümsedim.

"Bu sene sondu değil mi senin?" Gözlerimi kısıp kafamı salladım.

"Hangi üniversiteye gitmeyi düşünüyorsun? Aklında var mı birşeyler?"

"Okumayı düşünmüyorum ben ya. On sekizimi bitirip direk evleneceğim. Temizinden üç, beş çocukta yaparım. Evde çocuklarıma bakarım artık." Zeynep anlamaz bir şekilde bana bir bakış atıp, alt dudağını büzdü.

"Öyle evlenmek kolay mı ki?" Diye alayla gülerek sordu.
Tabii kendisi yaklaşık on yıldır koca arayıp bulamıyordu. Garibim annemler evde kalmasın diye birilerini bulup yardımcı olmaya çalışıyordu.

Masada ona doğru eğildim. Ne yaptığımı anlamazken kafasını ne var anlamında salladı.
Mutfak kapısına biri var mı, yok mu diye bir bakıp tekrar yüzümü Zeynep'e döndüm.

"Vallaha şu güzelliğime baksana bi benim." Diyerek elimle kendimi gösterdim.
Egomla avununurken cidden komik bir haldeydim.
Tek kaşını kaldırdı. Devam ettim tüm ciddiyetle.

"Sence benim gibi birini boş bırakırlar mı?" Dikkatle beni dinlerken, gözlerini kaçırıp boğazını temizledi. Geri çekildim bıyık altınından gülerken.

"Biri var." Bakışları tekrar bana dönerken, bizimkilerin duymaması için sesimi kısıp devam ettim.

"Evlenmeyi düşünüyoruz bizde. İş ciddi yani anlayacağın." Derin bir nefes aldım. Her ihtimale karşı tekrar konuştum. "Annemler bilmiyor tabii, ama en kısa zamanda getirip tanıştıracağım." Şimdi bunun ne yapacağı belli de olmazdı. Kudurur gider bizimkilere falan hemen söylerdi. İşimizi sağlama alalım değil mi?

"Kim peki? Tanıdık mı?" Diye sordu. Cıkladım.

"Yok canım. Ama bizimkilerle tanıştırmaya getireceğim zaman, senide çağırırım." Diyerek içtenlikle gülümsedim.

"Kimle tanıştıracaksın bakim bizi?" Diye mutfaktan içeri giren abimle gözlerimi devirdim.

"Hiiiç. Konuşuyorduk öyle Zeynep'le abi." Abim inanmıyormuş gibi sert bir bakış attı.
Kolunu oturduğum sandalyenin kenarına koydu.
Abimin gerginliğinin farkında olan Zeynep, hemen atıldı.

"Asmin doğru söylüyor Anıl. Kız kıza dertleşiyorduk bizde işte." Dert ya?! Haklı söze ne denirdi ki?
Buradan imalı imalı akşam gelenin sana benim sevdiğim adam olduğunu ve sana yapmaya çalıştıklarını, uzaktan uzağa büyük bir derdimi anlatmaya çalışıyorum bende işte.(Bu nası bir cümle olum ya toparlayamadım bi türlü öğşwqüezç)

Abim bakışlarını Zeynep'e çevirdi. "İyi, öyle olsun bakalım. Sende hoşgeldin bu arada." Zeynep gülümseyerek kafasını salladı.

"Hoşbuldum." Abim, tezgahtaki suyu kafasına dikerek mutfaktan çıktı.
Bizde sardığımız sarmaları tencereye yerleştirip, ocağa attık.